Από odosdrachmis
“Χωρίς ανάσα” συνεχίζεται η απόσπαση πολύτιμων παραγωγικών υποδομών από το Ναυπηγείο Σκαραμαγκά, μια από τις μεγαλύτερες βιομηχανικές μονάδες της χώρας και… ελπίδα για την παραγωγική της ανασυγκρότηση.
Θυμίζουμε ότι τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά (ΕΝΑΕ), έχουν τεθεί σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης το 2018. Ο ειδικός διαχειριστής ανέλαβε την αποστολή να προχωρήσει σε διαγωνιστικές διαδικασίες “αξιοποίησης” των ναυπηγείων, δηλαδή εκποίηση οικοπέδων και παραγωγικών υποδομών του εμπορικού τμήματος του Ναυπηγείου, προκειμένου να υλοποιηθεί η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που επέβαλε στην Ελλάδα την ανάκτηση παράνομων κρατικών ενισχύσεων από τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, ύψους άνω των 650 εκατ. ευρώ. Η απόφαση για τις κρατικές ενισχύσεις εκδόθηκε από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2008.
 |
| Βλέπε Καταστροφή στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά – Βυθίζονται μεγάλη πλωτή δεξαμενή και δύο γερανοί”, 18-1-2018 |
Πριν λίγες μέρες ανασύρθηκε η δεξαμενή Νο 1, που είχε βυθιστεί τον Ιανουάριο του 2018 και σε λίγο θα πάρει και αυτή το δρόμο για τις εγκαταστάσεις του πλειοδότη, σε γειτονικό ιδιωτικό ναυπηγείο. Εργαζόμενοι του Ναυπηγείου μάς έστειλαν φωτογραφίες από την ανάσυρσή της. Αγοράστηκε για σκραπ. Πριν ένα μήνα περίπου είχε αποσπαστεί από τις εγκαταστάσεις του Σκαραμαγκά η δεξαμενή Νο3. Όπως μας λένε οι εργαζόμενοι, και αυτή αγοράστηκε ως σκραπ, αλλά πιστεύουν ότι ο νέος ιδιοκτήτης της θα την εκμεταλλευτεί ως εργαλείο.
Δηλαδή, αφού πρώτα την επισκευάσει θα κάνει δεξαμενισμό σε πλοία τύπου καταμαράν highspeed ή και mega yacht, “όπου είναι όλο το χρήμα”, όπως υποστηρίζουν. “Δηλαδή έτσι εξυγιαίνεται το μεγαλύτερο ναυπηγείο της χώρας;”, αναρωτιούνται.Ρωτήσαμε τους εργαζόμενους ποια θα τα εργαλεία θα απομείνουν στο ναυπηγείο για να δουλέψουν.
Να τι μας απάντησαν: “Κάποτε το ναυπηγείο είχε πέντε δεξαμενές, τρεις πλωτές και δύο μόνιμες, καθώς και μία ναυπηγική κλίνη. Και αυτή εκποιείται. Στο ναυπηγείο μείνει μία, η μόνιμη δεξαμενή Νο4 με χωρητικότητα μέχρι 320 χιλιάδων τόνων καράβια. Στη συγκεκριμένη γίνεται ο δεξαμενισμός των φρεγατών του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού.
Ο μόνος μας πελάτης. Αυτός που μας πληρώνει.
Η Νο4 μόνιμη αυτή τη στιγμή υπολειτουργεί όπως όλο το Ναυπηγείο. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν υπάρχει εργοδότης να στηρίξει με χρήμα ζεστό την υποδομή, συντήρηση και την αγορά καινούργιων μηχανημάτων και τεχνολογίας. Από την άλλη, φυσικά, το Πολεμικό Ναυτικό δεν μπορεί να υποστηρίξει ένα ναυπηγείο.
Η Νο4 δεξαμενή έχει τέσσερις κύριες αντλίες για να αδειάζει το νερό από τη λεκάνη της (γεμίζει με βαρύτητα). 16.000 κυβικά την ώρα βγάζει κάθε μία από αυτές τις αντλίες, αλλά τώρα μας έχουν μείνει οι δύο και ενώ με τέσσερις απαιτούνται περίπου τρεισήμισι ώρες να αδειάσουν τα νερά από τη λεκάνη, τώρα με δύο κυρίες αντλίες απαιτούνται 7 ώρες. Λειτουργούν διπλάσιες ώρες και είναι σαν να κάνουν δύο δεξαμενισμούς τη φορά και όχι έναν. Η Νο4 έχει μηχανολογικά προβλήματα, σάπια δίκτυα. Άλλο επίσης σοβαρό πρόβλημα είναι και οι ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις της δεξαμενής, όσο και όλου του ναυπηγείου, οι οποίες δεν συντηρούνται με αποτέλεσμα να καταστρέφονται. Με πόσες δεξαμενές θα μείνουμε;”
Ακολουθεί ένα μικρό χρονικό της ιστορίας των υπολοίπων δεξαμενών, όπως μάς το δίνουν οι εργαζόμενοι του Ναυπηγείου:
“Λίγο πριν μπούμε στο ευρώ, στο τέλος του 2001, και αφού πρώτα τα Ναυπηγεία επισκεύασαν και συντήρησαν στο ακέραιο, στην παραμικρή λεπτομέρεια, την Νο2 πλωτή δεξαμενή, την πούλησαν στην Τουρκία. Για την Νο3 πλωτή τα έχουμε πει, όσο για τη Νο1 το πιθανότερο είναι να πάει όντως για σκραπ.
Και τώρα… το φιλέτο, η Νο5 μόνιμη δεξαμενή, που διεκδικείται από δεκαετίες από τον Δήμο Χαϊδαρίου. Τώρα ανήκει στο Υπερταμείο.
Αυτό που θα σας περιγράψουμε έγινε το 2011 και ενώ υπήρχε “υποψία” ότι μπορεί το Ναυπηγείο να χάσει την εγκατάσταση της Νο5 δεξαμενής. Κάποιοι λοιπόν μετέφεραν από το τότε υγιές Ναυπηγείο στη εγκατάσταση Νο5 μερικά από τα καλύτερα εργαλεία του, όπου παραμένουν μέχρι και σήμερα. Τότε, το 2011, μετέφεραν δύο γερανούς ανυψωτικής ικανότητας 100 τόνους ο καθένας, που διαθέτουν βοηθητικό άγκιστρο πέντε τόνων για γρήγορες δουλειές. Οι δύο αυτοί γερανοί πλαισίωσαν άλλους τρεις γερανούς ίδιων δυνατοτήτων.
Επίσης το 2011 μετέφεραν εκεί δύο γερανογέφυρες. Κάθε μια έχει επάνω της δύο φορεία άγκιστρα, ανυψωτικής ικανότητας 20 τόνων το καθένα, σύνολο 40 τόνοι, με ωφέλιμο ύψος 30 μέτρα. Εκεί στην Νο 5 πλαισίωσαν άλλες δύο ολόιδιες και έτσι έγιναν τέσσερις. Με αυτές τις γερανογέφυρες έχεις την υποδομή να δημιουργήσεις την προκατασκευή, ώστε να χτίσεις ένα καράβι περίπου της χωρητικότητα της μόνιμης δεξαμενής Νο5! Ακόμη…
Παραμένουν εκεί αεροσυμπιεστές, αντλίες υψηλής πιέσεως, ηλεκτρολογικός εξοπλισμός.
Η εγκατάσταση της ΜΔ Νο5 έχει κι άλλες υποδομές (υποδομές που το υπόλοιπο ναυπηγείο δεν έχει), καθώς είναι σύγχρονη, απλή στη λειτουργία της με μικρό κόστος συντήρησης και λειτουργίας σε σχέση με τη Νο4. Να σας θυμίσουμε ότι ο Νιάρχος μπάζωσε και έφτιαξε την Νο5 δέκα χρόνια μετά την Νο4.
Αξίζει κάποτε μιλήσουμε και για τα ρυμουλκά του Ναυπηγείου. Είχαμε πέντε ρυμουλκά, δεν θα μείνει κανένα!”
“Αξιοποίηση” της περιουσίας του Ναυπηγείου
Ένα από τα επιχειρήματα του Ελληνικού Δημοσίου, αναφορικά με το καθεστώς ειδικής διαχείρισης, ήταν οι οφειλές της ΕΝΑΕ προς τους πιστωτές της. Όπως σημειωνόταν, ειδικότερα προς το Ελληνικό Δημόσιο υπήρχε οφειλή ύψους άνω των 620 εκατ. ευρώ, λόγω της προαναφεθείσας χορήγησης παράνομων κρατικών ενισχύσεων, οι οποίες έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμες και μαζί με τις προσαυξήσεις ξεπερνούν τα 667 εκατ. ευρώ. Στην Τράπεζα Πειραιώς υπάρχουν οφειλές συνολικού ύψους 24 εκατ. ευρώ, ενώ στους εργαζόμενους οφείλεται συνολικό ποσό άνω των 176 εκατ. ευρώ (αποδοχές και άλλες αξιώσεις των εργαζομένων της ΕΝΑΕ). Το εμπορικό σκέλος, λοιπόν, έχει βγει σε διαγωνισμό, από τον ειδικό διαχειριστή.
Όλα “πάνε ρολόι”, λοιπόν. Δεξαμενές, ρυμουλκά κοκ σκορπάνε αριστερά και δεξιά,έναντι πινακίου φακής το καθένα. Για πόσο ακόμη θα έχει το θράσος η Πολιτεία να μιλά για “Ναυπηγείο Σκαραμαγκά” και τις προοπτικές ανασύστασής του;