Σύγκριση συστημάτων CIWS του Ελληνικού και Τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού

To Σύστημα Εγγύς Α/A Άμυνας Mk-15 Phalanx Block 1B.

Αφορμή για τη δημιουργία αυτού του άρθρου αποτέλεσε η περιέργεια μας στο να "κατατάξουμε" ει δυνατόν, τα πλοία του ΠΝ και του TDK όσον αφορά τις επιδόσεις των συστημάτων CIWS που διαθέτουν.

Σημειώνεται, ότι το παρόν άρθρο  βασίζεται σε στοιχεία που είναι μεν αξιόπιστα, αλλά όχι και απόλυτα ακριβή, καθώς κάτι τέτοιο απαιτεί γνώση και στοιχεία που δεν είναι εφικτό να βρεθούν. Αυτό σημαίνει, πως μπορεί το συμπέρασμα να μην έχει την απόλυτη ακρίβεια, εντούτοις πλησιάζει αρκετά την πραγματικότητα.

CIWS

Το CIWS (Close In Weapon System) είναι ένα οπλικό σύστημα το οποίο έχει σαν ρόλο κι αποστολή την ανίχνευση και την καταστροφή εισερχόμενων πυραύλων και εχθρικών αεροσκαφών που έχουν διεισδύσει από τις πρώτες γραμμές άμυνας ενός πλοίου. 

Σήμερα, σχεδόν όλα τα σύγχρονα πολεμικά πλοία άνω των 500 τόνων, είναι εξοπλισμένα με κάποιο είδος CIWS.

Σε αυτό το άρθρο. θα συγκρίνουμε τις δυνατότητες του ΠΝ και του ΤΝ σε αυτόν τον τομέα, και θα εξάγουμε χρήσιμα συμπεράσματα.

Πολεμικό Ναυτικό (ΠΝ) - Δυνατότητες

Το ΠΝ για την κάλυψη του στόλου του, χρησιμοποιεί τα παρακάτω CIWS:

        - Το Phalanx CIWS, Aμερικανικής προέλευσης (General Dynamics), το οποίο μπορεί και αντιμετωπίζει εισερχόμενες απειλές μέχρι και περίπου 2 χλμ. πέριξ του μητρικού πλοίου

        - Το RIM-116 RAM Block 1, το οποίο είναι πυραυλικό CIWS Αμερικανικής προέλευσης. Έχει τη δυνατότητα να αντιμετωπίζει εισερχόμενες απειλές πέριξ του μητρικού πλοίου, μέχρι και 10 χλμ.

Επί του παρόντος, τα συνολικά πλοία που φέρουν κάποιο CIWS ανέρχονται σε 19(+1), και τα οποία είναι τα κάτωθι:

        - Οι μισές περίπου φρεγάτες του στόλου (4 ΜΕΚΟ ΗΝ και 2 "S"), διαθέτουν από δύο Phalanx CIWS η κάθε μία.

        - Οι υπόλοιπες 7 Φρεγάτες (της κλάσης "S") διαθέτουν από ένα Phalanx CIWS η κάθε μία.

        - Τα 6(+1) ΤΠΚ τύπου SuperVita, διαθέτουν από έναν εκτοξευτή Mk-31, ο οποίος περιέχει 21 πυραύλους RIM-116 RAM Block 1.

 Οπότε, το ΠΝ επιχειρεί συνολικά (στα πλοία μάχης του), με 19 Phalanx CIWS διαφόρων εκδόσεων, και 6(+1) Mk-31 RAM.

Οι αντοχές των ΤΠΚ Super Vita έναντι εισερχόμενων από αέρος απειλών είναι, όπως θα δούμε παρακάτω, αξιοζήλευτες ακόμα και από πλοία μεγέθους Φρεγάτας.

Τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό (ΤDK) - Δυνατότητες

Αντίστοιχα, το TDK χρησιμοποιεί:

        - Το Phalanx CIWS, Aμερικανικής προέλευσης, το οποίο μπορεί και αντιμετωπίζει εισερχόμενες απειλές μέχρι και περίπου 2 χλμ. πέριξ του μητρικού πλοίου.

        - Το RIM-116 RAM Block 1, το οποίο είναι πυραυλικό CIWS Αμερικανικής προέλευσης. Έχει τη δυνατότητα να αντιμετωπίζει εισερχόμενες απειλές πέριξ του μητρικού πλοίου, μέχρι και 10 χλμ.

        - Το Sea Zenith CIWS, Ελβετικής προέλευσης, το οποίο δύναται να αντιμετωπίζει εισερχόμενες απειλές μέχρι και περίπου 2 χλμ. μακριά από το μητρικό πλοίο.

Τα παραπάνω CIWS επιμερίζονται σε είκοσι (20) πλοία μάχης του, όπως παρακάτω:

        - Οι μισές φρεγάτες του στόλου του TDK (8 κλάσης Gabya), διαθέτουν από ένα Phalanx CIWS.

        - Οι υπόλοιπες μισές (8 κλάσης ΜΕΚΟ Track I/IIA/IIB) διαθέτουν τρία Sea Zenith CIWS έκαστη.

        - Οι 4 κορβέττες κλάσης ADA, διαθέτουν από έναν εκτοξευτή Mk-31, αντίστοιχο με αυτόν των Ελληνικών SuperVita.

Συνεπώς, το TDK επιχειρεί συνολικά (στα πλοία μάχης του), με 24 Sea Zenith CIWS, 8 Phalanx CIWS & 4 Μκ-31 RAM.

Είναι αξιοσημείωτη η παντελής έλλειψη κάποιου CIWS στις Κορβέτες κλάσης Burak. 

Πιθανότητες επιτυχούς κατάρριψης (Pk)

Ως Pk (Probability of Kill) ορίζεται η πιθανότητα επιτυχούς κατάρριψης ενός οπλικού συστήματος. Αποτελεί το γινόμενο των εξής πιθανοτήτων:

        α) Ph (Probability of Hit): Πιθανότητα επιτυχίας προσβολής (φύσιγγας/πυραύλου κοκ) με βάση τα τεχνικά του χαρακτηριστικά και μόνο.

        β) Pd (Probability of Detection): Πιθανότητα επιτυχούς εντοπισμού κι εγκλωβισμού.

        γ) Rs (Reliability of System): Αξιοπιστία συστήματος στόχευσης/καταύγασης. Εκφράζεται ως ποσοστό.

        δ) Rw (Reliability of Weapon): Αξιοπιστία οπλικού συστήματος (φύσιγγας/ πυραύλου κοκ). Εκφράζεται ως ποσοστό.

Η Pk εκφράζεται ως ποσοστό, με το 1,00 να αποτελεί τη μέγιστη τιμή (100%), και το 0 την ελάχιστη. Για παράδειγμα, Pk=0,75 σημαίνει ότι αν πραγματοποιηθούν 100 βολές, το οπλικό σύστημα θα ανταποκριθεί επιτυχώς στις 75.

Τώρα όσον αφορά τα CIWS που μας ενδιαφέρουν, η μόνη πηγή η οποία δίνει τις Ph για όλα τα CIWS είναι το ηλεκτρονικό παιχνίδι/εξομοιωτής CMANO, το οποίο θεωρούμε ότι πλησιάζει αρκετά την πραγματικότητα. Εξάλλου, σε αυτά τα δεδομένα βασίζονται κι αρκετές μεγάλες εταιρίες της αμυντικής βιομηχανίας.

Οι τιμές λοιπόν που δίνονται είναι οι εξής:

        - Pk Μk15 Phalanx Block 1 (μια ριπή 300 φυσιγγίων σε 6'') (Meko HN, Προμηθεύς):  0,75 

        - Pk Μk15 Phalanx Block 0 (μια ριπή 300 φυσιγγίων σε 6'') (Gabya, S):  0,70 

        - Pk Sea Zenith (μια ριπή 20 φυσιγγίων σε <1''):  0,25

        - Pk RIM-116 (ένας πύραυλος): 0,95  

Μερικά πρώτα σχόλια επί των τιμών

Βλέποντας κάποιος τις Ph των CIWS μπορεί να διαπιστώσει τα εξής:

-Πρώτον, το RAM, και κατ' επέκταση το πυραυλικό CIWS, είναι απείρως αποτελεσματικότερο έναντι των υπολοίπων κι αποτελεί μια κατηγορία μόνο του.

-Δεύτερον, οι παραπάνω πιθανότητες (Ph) δείχνουν με εμφανή τρόπο πως το Sea Zenith κινείται στα όρια του να θεωρηθεί CIWS, καθώς υπάρχουν μια σειρά από σοβαροί περιορισμοί.

Ο σοβαρότερος εκ των οποίων, είναι ότι το Sea Zenith είναι ένα ημιαυτόνομο και μη ανεξάρτητο (ξεχωριστό ραντάρ εγκλωβισμού) σύστημα, δηλαδή για να λειτουργήσει χρειάζεται να διασυνδεθεί τόσο με άλλους αισθητήρες, όσο και με το ΣΔΜ του πλοίου. Ενώ το Mk-15 Phalanx, είναι ένα πλήρως αυτόνομο κι ανεξάρτητο σύστημα.

Συνεπώς, πιστεύουμε πως τα ποσοστά κινούνται προς την σωστή κατεύθυνση.

Διαμόρφωση Pk σχετικά με το είδος της απειλής

Οι παραπάνω πιθανότητες όπως είναι λογικό έχουν υπολογιστεί κάτω από ιδανικές συνθήκες, δηλαδή έναντι μιας απειλής που δεν εφαρμόζει ελιγμούς, και που κινείται με μικρή ταχύτητα. Οι απειλές όμως που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν ως επί το πλείστο τα CIWS, είναι ταχύτατοι αντιπλοϊκοί πύραυλοι, όπου θα εκτελούν απότομους ελιγμούς αποφυγής πυρών. Επίσης, οι καιρικές συνθήκες καθώς και  γωνία προσβολής είναι πολύ πιθανό να μην είναι ιδανικά.

Eπιπλέον, κι όπως είπαμε παραπάνω, η Pk εξαρτάται κι από άλλους παράγοντες όπως η αξιοπιστία του οπλικού συστήματος, ο επιτυχής κι έγκαιρος εντοπισμός κοκ.

Έχοντας κάνει αρκετές προσομοιώσεις, διαπιστώθηκε πως η μείωση της Pk κυμαίνεται από 0,10 έως και 0,30 και η οποία είναι ανάλογη τόσο των παραπάνω παραγόντων, όσο και της τεχνολογίας του ίδιου του CIWS. 

Ως εκ τούτου, οι πιο συνήθεις τελικές Pk* του κάθε CIWS έναντι μιας μεμονωμένης απειλής, διαμορφώνονται ως εξής:

        - Pk Μk15 Phalanx Block 1 (μια ριπή 300 φυσιγγίων σε 6'') (Meko HN):  0,55 

        - Pk Μk15 Phalanx Block 0 (μια ριπή 300 φυσιγγίων σε 6'') (Gabya, S):  0,50 

        - Pk Sea Zenith (μια ριπή 20 φυσιγγίων σε <1''):  0,12

        - Pk RIM-116 (ένας πύραυλος): 0,85  

Σημείωση: Από τούδε και στο εξής, οι Pk που θα εμπεριέχουν και τους "εξωγενείς παράγοντες" στη διαμόρφωσή τους, ήτοι τους παράγοντες όπως το αντίπαλο οπλικό σύστημα και οι καιρικές συνθήκες, θα ονομάζονται τελικές Pk.

Διαμόρφωση τελικών πιθανοτήτων (Pk) όσον αφορά το χρόνο

Όμως, παρά το ότι τα παραπάνω στοιχεία θεωρούνται αποδεκτά, δεν εξυπηρετούν τους σκοπούς του παρόντος άρθρου σε αυτή τους την μορφή. Για να κάνουν κάτι τέτοιο, θα πρέπει να βρούμε μια νέα Pk για το Sea Zenith, η οποία θα συμπίπτει χρονικά με αυτήν του Mk-15 Phalanx.

Όπως είδαμε παραπάνω, οι επιδόσεις του Mk-15 Phalanx επιτυγχάνονται μέσω μιας ριπής διάρκειας 6 δευτερολέπτων. H οποία διάρκεια έχει υπολογιστεί βάσει της ταχυβολίας του Mk-15 Phalanx Bllk 1 (~3.000 βολές ανά λεπτό), χωρίς όμως να προσμετράται ο χρόνος που απαιτείται για εγκλωβισμό, εξαγωγή στοιχείων βολής και η εν συνεχεία κατάλληλη σκόπευση του φορέα.

 

Αυτό το λέμε, διότι ο χρόνος αυτός μπορεί  να είναι μικρός, της τάξης των 2-3 δευτερολέπτων, αλλά απόλυτα κρίσιμος για τον παρόντα σκοπό.

Κατόπιν όλων των παραπάνω, πιστεύουμε ότι στην χρονική διάρκεια των 6 δευτερολέπτων, ένα Sea Zenith δύναται να εκτοξεύσει συνολικά δύο ριπές, αφού μετά την πρώτη ριπή, θα πρέπει να εφαρμοστούν οι κατάλληλες διορθώσεις, να υπολογιστούν νέα στοιχεία βολής, να κατευθυνθεί κατάλληλα ο φορέας, και να εκτελεστεί η δεύτερη διορθωτική βολή. Συμπερασματικά, η τελική Pk του διαμορφώνεται σε 0,20.

Όσον αφορά το πυραυλικό σύστημα RAM, σε έξι δευτερόλεπτα δύναται να εκτοξεύσει άνω του ενός πυραύλου RIM-116 σε έναν στόχο. Και με δεδομένο πως η αθροιστική Pk δύο μόλις πυραύλων RIM-116 ανέρχεται σε 0,9775, συνεπώς η τελική Pk του όπλου έναντι ενός στόχου είναι 0,98.

Οπότε, οι Pk πάνω στις οποίες θα ασχοληθούμε εδώ είναι οι κάτωθι:

        - Pk Μk15 Phalanx Block 1(μια ριπή 300 φυσιγγίων σε 6''):  < 0,55

        - Pk Μk15 Phalanx Block 0(μια ριπή 300 φυσιγγίων σε 6''):  < 0,50 

        - Pk Sea Zenith (2 ριπές σε 6''):  < 0,20

        - Pk RIM-116 (2 πύραυλοι σε 6''): < 0,98 

Διαμόρφωση τελικής πιθανότητας Pk ανά κλάση πλοίου μάχης

Υπάρχουν αρκετά πλοία του ΠΝ και του TDK - τα περισσότερα, τα οποία διαθέτουν άνω του ενός CIWS τα οποία δύνανται να δρουν συνεργατικά. Συνεπώς θα πρέπει να υπολογισθεί η τελική αποτελεσματικότητα του καθενός πλοίου, έναντι μιας μεμονωμένης απειλής.

Οι παρούσες διαμορφώσεις CIWS είναι οι εξής:

- Super Vita, ADA: Mk-31, ο οποίος φέρει 21 πυραύλους RIM-116 RAM.

- ΜΕΚΟ ΗΝ: Από  2 Mk-15 Phalanx Block 1.

- 2 Φ/Γ "S": Από 2 Mk-15 Phalanx Block 0.

- 7 Φ/Γ "S", Gabya: Από 1 Μk-15 Phalanx Block 0.

- ΜΕΚΟ ΤΝ Τrack I/IIA/IIB: Από 3 Sea Zenith MkII.

Με βάση αυτό, οι μέγιστες πραγματικές πιθανότητες επιτυχίας έναντι μεμονωμένου στόχου του κάθε πλοίου με βάση τα CIWS του ανέρχεται ως εξής:

- ΤΠΚ Super Vita & Κορβέτες ADA: < 0,98

- Φρεγάτες Μeko HN: < 0,55 - 0,80 (όταν μπορούν και τα 2 Mk-15 Phalanx να δράσουν συνεργατικά).

- Φρεγάτες S και Gabya: < 0,50. Δυστυχώς οι θέσεις των 2 Mk-15 Phalanx των 2 Ελληνικών Φ/Γ κλάσης "Έλλη" είναι τέτοιες, που δεν δύνανται να δράσουν συνεργατικά.

- Φρεγάτες ΜΕΚΟ ΤΝ Track I/IIA/IIB: < 0,20 - 0,36 (όταν μπορούν 2 Sea Zenith να δράσουν συνεργατικά).

Οι Φρεγάτες κλάσης ΥΔΡΑ (MEKO HN), παρά τον μη εκσυγχρονισμό τους, διαθέτουν τον καλύτερο συνδυασμό CIWS μεταξύ των Φρεγατών της Ελλάδας και της Τουρκίας. Η αναβάθμισή των Mk-15 Phalanx που διαθέτουν στην έκδοση -1Β στον ΕΜΖ που επίκειται, είναι επιβεβλημένη

 

Ικανότητα άμυνας κάθε πλοίου έναντι πολλαπλών απειλών

Όπως είπαμε και πιο πάνω, η Pk είναι η πιθανότητα επιτυχούς προσβολής μιας μεμονωμένης εισερχόμενης απειλής.

Σε πραγματικές όμως συνθήκες, οι απειλές θα είναι περισσότερες της μίας, καθώς και κατάλληλα συντονισμένες ώστε να πλησιάζουν ταυτόχρονα. Πέραν αυτού, θα έρχονται κι από διαφορετικές κατευθύνσεις.

Επίσης, οι επιδόσεις ενός CIWS, πέραν της Pk, επηρεάζονται κι από την απόσταση απ'όπου θα μπορούν να ξεκινήσουν να αντιμετωπίσουν έναν στόχο. Για παράδειγμα, το πυραυλικό σύστημα RAM, θα μπορεί να εμπλέκει απειλές από απόσταση πενταπλάσια σε σχέση με ένα κλασικό CIWS, παρέχοντας του έτσι μεγαλύτερο "χρονικό παράθυρο εμπλοκής", για την αντιμετώπιση πολλαπλών απειλών. 

Έτσι, ενώ το πυραυλικό σύστημα RAM θα διαθέτει 30-45 δευτερόλεπτα, ενώ αντίστοιχα τα Mk-15 Phalanx και Sea Zenith μόλις 10-15 δευτερόλεπτα. 

Όπως γίνεται αντιληπτό, αυτό σημαίνει πως το μόνο CIWS που μπορεί να αντιμετωπίσει χρονικά παραπάνω από 2 αντιπλοϊκούς πυραύλους, είναι το RAM.

Μέσω επανειλημμένων δοκιμών με τον εξομοιωτή CMANO, οι επιδόσεις κάθε CIWS ήταν οι κάτωθι:

-Μk-31 RAM: Επιτυχής αντιμετώπιση 6-10 AshM πυραύλων, με πιθανότερο αποτέλεσμα τις 8 επιτυχημένες καταρρίψεις.

-Δύο Mk-15 Phalanx: Αντίστοιχα, 1-4 AshM πυραύλους, με πιθανότερο αποτέλεσμα τις 2.

-Ένα Mk-15 Phalanx: 0-2 AshM πυραύλους, ως επί το πλείστο 1.

-Δύο Sea Zenith: 0-1 AshM πυραύλους, με τις περισσότερες φορές να μην καταφέρνει να αντιμετωπίσει κανέναν.

14 από τα 24 Κύριες Μονάδες Επιφανείας του TDK είτε έχουν προβληματικό και χαμηλών επιδόσεων CIWS, όπως το εικονιζόμενο Sea Zenith επί οκτώ (8) ΜΕΚΟ ΤΝ, είτε δεν έχουν καθόλου (Κορβέτες κλάσης Burak).   

Μk-15 Phalanx Block 1B και STRALES

Πριν συνεχίσουμε με τα υπάρχοντα CIWS στα υπόλοιπα πλοία του ΠΝ και του TDK, επιλέξαμε να παραθέσουμε τις επιδόσεις δύο συστημάτων που είναι πολύ πιθανό να δούμε στις τάξεις του ΠΝ (δυστυχώς και του TDK). 

-Mk-15 Block 1B Baseline 2

Η πρώτη επιλογή είναι το Mk-15 Phalanx Block1B, το οποίο είναι η τελευταία έκδοση του Mk-15 Phalanx. Σε σχέση με το Mk-15 Block1, το -1Β έχει πιο σύγχρονο λογισμικό και υπολογιστή, το οποίο του επιτρέπει να αντιμετωπίζει πιο γρήγορους κι ευέλικτους στόχους. Επίσης, διαθέτει και αισθητήρα FLIR, χάρις στον οποίο μπορεί να εμπλέκει και στόχους επιφανείας. Επιπλέον, εξοπλίζεται με νέα βελτιωμένα πυρομαχικά MK244 ELC, με μεγαλύτερο βεληνεκές και αυξημένη φονικότητα.

Τέλος, διαθέτει νέες μακρύτερες κάνες 20 mm, οι οποίες παρέχουν μεγαλύτερη δομική αντοχή, και κατα 30% υψηλότερη ταχυβολία, καθώς και μεγαλύτερο βεληνεκές.

Το Mk-15 Phalanx Block1B επιτυγχάνει σύμφωνα με το CMANO Ph 0,80, το οποίο και είναι κατά 0,05 μονάδες υψηλότερο του Mk-15 Phalanx Block1, το οποίο διαθέτουν οι Φρεγάτες ΜΕΚΟ ΗΝ του ΠΝ.

Η παραπάνω αύξηση επιδόσεων μπορεί να φαντάζει μικρή, ωστόσο, αν αναβαθμιστούν οι ΜΕΚΟ HN με την συγκεκριμένη έκδοση του Mk-15 Phalanx, τότε το πιθανότερο αποτέλεσμα επιτυχούς προσβολής εισερχόμενων απειλών θα κυμαίνεται μεταξύ 3 και 4, από 2 κατά Μ.Ο. που είναι τώρα. 

-STRALES 

Το δεύτερο CIWS που επιλέξαμε να εξετάσουμε είναι το STRALES, το οποίο είναι μια αναβαθμισμένη έκδοση του γνωστού μας πυροβόλου OTO Melara 76mm, το οποίο έχει αυτόνομο σύστημα καθοδήγησης και σκόπευσης, και δύναται να βάλει τα νέα πυρομαχικά DART. Η συγκεκριμένη αναβάθμιση, δύναται να μετατρέψει κάθε πυροβόλο ΟΤΟ Melara 76mm σε ικανότατο CIWS, παρέχοντας κατ' αυτόν τον τρόπο δυνατότητα Α/Β άμυνας ακόμα και σε πλοία μεγέθους Κανονιοφόρου - Περιπολικού.

Ο εξομοιωτής CMANO δίνει Ph για το STRALES το εκπληκτικό 0,90 (2 ριπές του πυρομαχικού DART), και μέγιστο βεληνεκές τα 5χλμ. Τούτο σημαίνει πως το STRALES είναι υπέρτερο θεωρητικά σε επιδόσεις, ακόμα κι από δύο "συνεργαζόμενα" Mk-15 Phalanx Block 1Β.

Σύμφωνα με την κατασκευάστρια εταιρεία, το CIWS STRALES μπορεί να εμπλέκει SeaSkimming αντιπλοϊκά βλήματα από 6000μ, κ ν τα καταρρίπτει στα 5500μ, με 2-3 φύσιγγες DART.
Συνολικά, μπορεί να αντιμετωπίσει ταυτόχρονα μέχρι 4 βλήματα,τα οποία θα πλησιαζουν με 90° διάφορα το καθένα. pic.twitter.com/v6JO9qDLlk

— AmynaGR (@AmynaGR) June 19, 2020

CIWS στα υπόλοιπα πλοία του ΠΝ και του TDK

Πιο πάνω, αναλύσαμε τις επιδόσεις των CIWS των πλοίων μάχης του TDK και ΠΝ. CIWS όμως υπάρχουν και σε άλλα πλοία των δύο στόλων, τα οποία παίζουν σημαίνοντες ρόλους σε άλλους τύπους επιχειρήσεων, όπως στις αποβάσεις, στην υποστήριξη του στόλου, καθώς και στην ενάσκηση διοίκησης 

Πιο συγκεκριμένα, το ΠΝ διαθέτει:

- Ένα Mk-15 Phalanx Block 1 στο ΠΓΥ Προμηθεύς.

- Από 2 (σύνολο 8) ΑΚ-630Μ στα αερόστρωμνα αποβατικά (LCAC) κλάσης Project 1232.2 (Zubr). To AK-630M είναι CIWS Σιοβετικής προέλευσης, και είναι εφάμιλλο σε επιδόσεις με το Mk-15 Phalanx Block 1 (Ph 0,75, και τελικό Pk 0,55 έως και 0,80 στο εμπρόσθιο τόξο όταν δρουν συνεργατικά). 

Το αερόστρωμνο αποβατικό (LCAC) Ζubr του ΠΝ. Διακρίνονται τα δύο (2) εξάκαννα CIWS τύπου AK-630M. 

Το TDK αντίστοιχα, διαθέτει:

- Από δύο (2) Mk-15 Phalanx Block 1B στο ελικοπτεροφόρο LHD Αnadolu, καθώς και στα δύο LST κλάσης Bayraktar (σύνολο 6). 

- Από ένα Mk-15 Phalanx Block 0 στο πλοίο αμφίβιων επιχειρήσεων OsmanGazi, καθώς και στα δύο ΠΓΥ κλάσης Akar.

Το ΠΓΥ L-402 Bayraktar, το οποίο διαθέτει αξιοζήλευτη αντιβληματική προστασία, όντας εφοδιασμένο με δύο (2) Μk-15 Phalanx Block 1B.

Συμπερασματικά, και οι δύο στόλοι προστατεύουν επαρκώς τα πλοία που επιθυμούν να έχουν μια τυπική προστασία έναντι επιθέσεων από AshM πυραύλους κι επαρκή προστασία έναντι των υπόλοιπων απειλών Αέρος-Εδάφους. Μοναδικό "παράπονο" μας όμως, αποτελεί η μη ύπαρξη κάποιου CIWS στα πέντε (5) LST κλάσης Ιάσων του ΠΝ. 

Συμπεράσματα

Το τελικό μας συμπέρασμα στην κατηγορία των CIWS, είναι πως TDK έχει μεγάλο μειονέκτημα στα πλοία μάχης του μεν, αλλα σχετική ισορροπία (ή και μικρή υπεροχή) στα υπόλοιπα πλοία. 

Για την εξάλειψη αυτού του μειονεκτήματος στα πλοία μάχης του, το TDK έχει σε φάση υλοποίησης/σχεδιασμού, τα εξής προγράμματα:

- Πρώτον, την αναβάθμιση όλων των Mk-15 Phalanx Block 0 & 1 που εξοπλίζουν τις Φρεγάτες Gabya, τα ΠΓΥ Akar, και το LST ΟsmanGazi (συνολικά 11), σε -1Β.

- Αντικατάσταση των 12 συνολικά (τέσσερις τριάδες) Sea Zenith των 4 Φρεγατών ΜΕΚΟ ΤΝ Τrack IIA/B με 4 Mk-15 Phalanx Block 1B.

- Εγκατάσταση ενός Mk-15 Phalanx Block 1B στις νέες Φρεγάτες κλάσης ISTIF (TF-100). 

Mε αυτές τις προσθήκες/αναβαθμίσεις, το TDK φιλοδοξεί να κλείσει σε μεγάλο βαθμό το κενό που υπάρχει μεταξύ αυτού και του ΠΝ. Επιπλέον, η παραπάνω κινητικότητα υποδηλώνει και την σωστή επιλογή του ΠΝ να προσθέσει όσο το δυνατόν πιο αξιόπιστα (και περισσότερα) CIWS στα πλοία του. Διότι μπορεί η πρώτη γραμμή Α/Α άμυνας να αντιμετωπίζει τις περισσότερες απειλές, ωστόσο, η διαφυγή κάποιων πυραύλων από αυτήν είναι εξαιρετικά πιθανή, για να μην πούμε δεδομένη. 

Κι αυτό συμβαίνει διότι η κατεύθυνση των σημερινών Α/Α πυραύλων είναι ημι-ενεργή, κι ως εκ τούτου η αντιμετώπιση πολλαπλών απειλών είναι περιορισμένη - παρά την ύπαρξη περισσότερων πυραύλων έτοιμων για βολή.

Ένα άλλο στοιχείο το οποίο αξίζει να τονιστεί, είναι η επίτευξη πλήρους ομοιοτυπίας από το TDK, καθώς με την παράδοση των Φρεγατών κλάσης TF-100, το μοναδικό μη πυραυλικό CIWS του TDK θα είναι το Mk-15 Phalanx Block 1B (Baseline 2).

Eπιπλέον, αξίζει να σημειωθεί η απουσία περαιτέρω ένταξης του CIWS RAM στα πλοία του TDK, και η προτίμηση του αξιόπιστου αλλά συνάμα υποδεέστερου Mk-15 Phalanx Block 1B, ακόμα και σε νεότευκτα πλοία μεγέθους Φρεγάτας ( TF-100). Αυτό το φαινομενικά "παράδοξο" έχει λογική εξήγηση, κι αυτή είναι διττή. Πρώτον, για λόγους επίτευξης οικονομιών κλίμακας, καθώς το Mk-15 Phalanx Block 1B έχει το 1/6 του κόστους του Μk-31 RAM, και δεύτερον, διότι το TDK έχει ως πεδίο επιχειρήσεων, κατά κόρον εχθρικά ύδατα. Κι ως εκ τούτου, προτιμάει τον συνδυασμό περισσότερα κελιά Μk-41 - περισσότερους ESSM - και οικονομικό CIWS, παρά τον συνδυασμό λιγότερους ESSM και ακριβό CIWS (Mk-31 RAM).

Στον αντίποδα, το ΠΝ εκτιμούμε πως δεν έχει την πολυτέλεια για τέτοιου είδους "παραδοχές", καθώς θα κληθεί να αντιμετωπίσει υπέρτερο αριθμητικά στόλο, σε περιοχές όπου δεν θα έχει 100% εξασφαλισμένη φίλια αεροπορική υπεροχή.

Η Φρεγάτα FDI (Belh@ara), αποτελεί μία τουλάχιστον "περίεργη επιλογή", καθώς οι δύο διαφορετικές διαμορφώσεις της αποτελούν τόσο παράδειγμα προς μίμηση (Belh@ra HN), όσο και παράδειγμα προς αποφυγή (Belh@ra FN).

Επίλογος

Κλείνοντας, και παρά την όποια ακρίβεια των παραπάνω δεδομένων, είναι φανερό πως το ΠΝ για να είναι εξασφαλισμένο έναντι πολλαπλών απειλών, οφείλει να:

1) διαθέτει πυραυλικό CIWS τύπου RAM σε όλα τα νεότευκτα πλοία μεγάλου εκτοπίσματος (άνω των 500 τόνων).

2) αναβαθμίσει τα Mk-15 Phalanx στην έκδοση -1Β Βaseline 2, στα πλοία που σκοπεύει να διατηρήσει σε υπηρεσία τα επόμενα χρόνια (ΜΕΚΟ ΗΝ, Προμηθεύς).

3) εκσυγχρονίσει τα κύρια πυροβόλα 76mm σε STRALES, σε όσα πλοία είναι δυνατόν, προκειμένου να δρουν είτε ως συμπληρωματικά CIWS (σε αυτά που έχουν RAM), είτε ως κύρια (σε όσα έχουν Mk-15 Phalanx), είτε ως μοναδικά (σε όσα δεν έχουν καν CIWS).