1 Δεκεμβρίου 2019

Ο πιο cost-effective ίσως τρόπος αντιμετώπισης των Τουρκικών U-214, έρχεται από την Ιταλία.




Αφορμή για το σημερινό άρθρο στάθηκε η πρόσφατη ανακοίνωση της Ιταλική αμυντικής βιομηχανίας Leonardo, η οποία αναφέρει ότι ολοκλήρωσε μια σειρά εκτεταμένων δοκιμών σε συνεργασία με το Ιταλικό ΠΝ, του υπερ-ελαφρού συστήματος ακουστικών αισθητήρων ULISSES.

Οι δοκιμές σύμφωνα με την εταιρεία στέφθηκαν από απόλυτη επιτυχία. Πιο συγκεκριμένα, οι αποστολές που κλήθηκε να φέρει εις πέρας το σύστημα ακουστικών αισθητήρων ULISSES, ήταν ο εντοπισμός υποβρυχίων (σ.σ προσομοιώσεις), τα οποία κινούνταν σε διάφορα βάθη και ταχύτητες.

Η εταιρεία επίσης σημείωσε ότι η ανάπτυξη του συστήματος βρίσκεται στο στάδιο ολοκλήρωσης, με τις παραδόσεις να αναμένεται να πραγματοποιηθούν το 2020 σε μη κατονομαζόμενους πελάτες που έχουν εκδηλώσει ήδη έντονο ενδιαφέρον.




Το σύστημα ULISSES είναι ένα πολύ μικρού βάρους σύστημα το οποίο μπορεί να εντοπίζει τα αντίπαλα υποβρύχια, και να εξάγει την τρισδιάστατη θέση τους (συντεταγμένες και βάθος πλεύσης), την κατεύθυνσή τους, καθώς και την ταχύτητά τους με μεγάλη ακρίβεια. Ο τρόπος που το επιτυγχάνει αυτό είναι μέσω του συγκερασμού δεδομένων (data fusion) από διάφορους ενσωματωμένους αισθητήρες που διαθέτει, όπως ποντιζόμενο σόναρ (το προμηθεύει η L3) και ηχοσημαντήρες νέας γενιάς (από την Ultra Electronics). Επίσης το σύστημα δύναται να διασυνδεθεί και με ηχοσημαντήρες άλλων εταιρειών, όπως:
  • LOFAR, WIDEBAND LOFAR
  • DIFAR, VLAD
  • BATHY
  • HIDAR
  • ALFEA
  • CAMBS
  • LFA
  • ANM
  • DICASS


Η ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ...


Αυτό που πραγματικά αλλάζει τα δεδομένα στη διεξαγωγή των ανθυποβρυχιακών επιχειρήσεων, είναι το πολύ μικρό βάρος του συστήματος και η δυνατότητα τηλεχειρισμού του, κάτι που κάνει δυνατή την τοποθέτησή του σε πολύ μικρά Ελικόπτερα, ακόμη και UAVs/USVs. 

Για παράδειγμα, ένα ΑΦΝΣ ή ένα Ελικόπτερο Ναυτικής Συνεργασίας θα μπορεί να εξαπολύει έναν μεγάλο αριθμό ηχοσημαντήρων και στη συνέχεια να αποχωρεί από την περιοχή, και στη θέση του να προσέρχεται ένα USV (π.χ. το SeaRider), και να ελέγχει τους τοποθετημένους αισθητήρες. Τα δεδομένα που θα συλλέγει ο αισθητήρας ULISSES, θα παρέχονται σε live χρόνο σε πλοίο ή αεροσκάφος μέσω των εξελιγμένων μέσων επικοινωνιών που διαθέτει, το οποίο  θα βρίσκεται μακρυά από την περιοχή δράσης. 




Τέλος, πηγαίνοντας "ένα βήμα πιο πέρα", το συγκεκριμένο Μη Επανδρωμένο Πλοίο, θα μπορούσε να μεταφέρει κι ένα ποντιζόμενο σύγχρονο σόναρ χαμηλού βάρους, με το οποίο θα είχε πολύ μεγαλύτερες εμβέλειες εντοπισμού εχθρικών υποβρυχιων απειλών (υποβρύχια, νάρκες κοκ).

Εν ολίγοις, το ΠΝ θα μπορούσε να αυξήσει κάθετα τις διαθέσιμες πλατφόρμες διεξαγωγής ASW επιχειρήσεων του, χώρις να χρειάζεται να αγοράσει την "πλατφόρμα" που θα μεταφέρει τον ανάλογο εξοπλισμό (π.χ. ελικόπτερα και αεροσκάφη), η οποία ομολογουμένως είναι και η ακριβότερη μακράν έναντι των υπολοίπων. 

Συνεπώς, τα εκατοντάδες εκατομύρια ευρώ που ξόδεψε, ή θα ξοδέψει το ΠΝ για να έχει 8 εναέριες πλατφόρμες διεξαγωγής ASW επιχειρήσεων (4 P-3 και 4 SH-60 Romeo), θα μπορούσε να τα μειώσει μερικώς με την προμήθεια του συνδυασμού USV/UAV-ULISSES-αισθητήρων.

Όπως και να'χει, η παραπάνω περίπτωση αποτελεί μια σημαντική πτυχή του γρίφου της αντιμετώπισης των Τουρκικών Υποβρυχίων, η οποία αξίζει τουλάχιστον να εξετασθεί.

Τεχνικά χαρακτηριστικά του "κυνηγού υποβρυχίων τσέπης" ULISSES.