Ράιαν Μακάρθι: Ο στρατός ξηράς είναι πολλά περισσότερα από άρματα και ΤΟΜΑ - Οι αλλαγές που έρχονται στον Αμερικανικό Στρατό.

Σε μια πολύ αποκαλυπτική ομιλία προχώρησε ο γ.γ. του Αμερικανικού Στρατού στο Brooking Institution της Ουάσινγκτον,  Ryan McCarthy, ο οποίος μίλησε για το βραχυπρόθεσμο μέλλον του Αμερικανικού Στρατού, αλλά και για την στρατηγική που θα ακοολουθήσει τα επόμενα χρόνια.

Τα κύρια σημεία της συνέντευξής του ήταν τα κάτωθι:

• Ανάγκη αύξησης της παρουσίας του Αμερικανικού Στρατού στον Ειρηνικό λόγω Κίνας.
• Αντικατάσταση της συμβατικής παρουσίας του Αμερ.Στρατού στην Ευρώπη, με στρατηγικά όπλα (π.χ. MLRS), παραχώρηση υλικού για ενδυνάμωση των Ευρωπαϊκών στρατών, και την παροχή βοήθειας σε θέματα εκπαίδευσης και υλικοτεχνικής υποδομής.
• Αύξηση των συνεκπαιδεύσεων και των κοινών ασκήσεων με τις συμμαχικές χώρες, τόσο εντός ΝΑΤΟ, όσο κι εκτός.

Με απλά λόγια, ο Αμερ.Στρατός αναμένεται να "δώσει χώρο" στη Ρωσία στην Ευρώπη κι απλά να εξοπλίσει τους Ευρωπαίους με μεταχειρισμένο υλικό, και να επικεντρωθεί στον Ειρηνικό λόγω της αύξησης της ισχύος της στην περιοχής της ν.Κινεζικής θάλασσας.

Οπότε αυτός είναι κι ένας από τους λόγους για τους οποίους οι ΗΠΑ έχουν "ανοίξει την στρόφιγγα" στην διάθεση μεταχειρισμένου υλικού.

Είναι ευκαιρία για εμάς αυτό το γεγονός, αν και φαίνεται πως το έχουμε αντιληφθεί, να πάρουμε όσα περισσότερα μπορουμε από αυτό, προκειμένου να ανανεώσουμε κρίσιμους τομείς των Ενόπλων μας Δυνάμεων. Τέτοια ευκαιρία εξάλλου πιστεύουμε πως θα παρουσιαστεί μετά από πολλά χρόνια. 

Επίσης, κάτι πολύ σημαντικό, είμαστε πολύ τυχεροί που η "γαλαντομία" των Αμερικανών έρχεται σε μια στιγμή κατά την οποία η Τουρκία προτιμάει την εγχώρια παραγωγή και που οι Αμερικανοτουρκικές σχέσεις βρίσκονται στο ναδίρ. Διαφορετικά θα βρισκόμασταν σε δεύτερη μοίρα στις παραχωρήσεις υλικού, καθώς η Τουρκία αποτελεί το Νο1 ανάχωμα κατά της Ρωσίας σύμφωνα με τον Αμερικανικό γεωπολιτικό τρόπο σκέψης.

Ακολουθεί η συνέντευξή του, σε ελεύθερη μετάφραση.

Μέρος Πρώτο: Η τωρινή κατάσταση, και το αναδυόμενο πρόβλημα "Κίνα".

"Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να διατηρήσουν την υπερχρέωση που έχουν - να είναι ισχυρότερες, καλύτερα οπλισμένες αλλά και πιο επιδέξιες από τους αντιπάλους τους. Η εστίασή μας στον εκσυγχρονισμό του πώς αγωνιζόμαστε(1ος πυλώνας), με τι μέσα αγωνιζόμαστε(2ος πυλώνας) και ποιοι είμαστε(3ος πυλώνας), οδηγείται εν μέρει από τις νέες προκλήσεις που έχουμε να αντιμεγωπίσουμε, καθώς κι από τους δυνητικούς αντιπάλους μας".

Πέραν τούτου, ο στρατός πρέπει να συνεχίσει να είναι σταθερός στις προτεραιότητες του, οι οποίες είναι οι εξής:

1. Αυξημένη ετοιμότητα.
2. Συνεχής εκσυγχρονισμος και αναδιοργάνωση.
3. Πλήρης εκμετάλλευση του προϋπολογισμού. 
4. Επενδύσεις (Έρευνα κι ανάπτυξη) προϊόντων και "μεθόδων".

Σε αυτήν την εποχή του έντονου ανταγωνισμού, της οικονομικής αστάθειας και της επίδειξης ισχύος, η Κίνα θα προκύψει ως στρατηγική απειλή της Αμερικής. Πάνω από το 60% του παγκόσμιου ΑΕΠ διέρχεται των στενών της Σιγκαπούρης (Μάλακκα), και η Κίνα συνεχίζει να στρατιωτικοποιεί την νότια Κινεζική Θάλασσα.

Η παραπάνω εισαγωγή έγινε για να καταδείξει το γεγονός πως η αύξηση της παρουσίας του Αμερικανικού στρατού στην περιοχή με εκσυγχρονισμένα όπλα θα αλλάζει τον τρόπο σκέψης όλων και θα δημιουργήσει επιφυλάξεις στους όποιους δυνητικούς αντιπάλους (σ.σ. δηλαδή στην Κίνα).

Επιπλέον, η ύπαρξη του Αμερικανικού στρατού στην περιοχή θα ενισχύσει τη θέση της Αμερικής η οποία είναι υπέρ της διεξαγωγής του παγκόσμιου εμπορίου αγαθών κι υπηρεσιών, την οικοδόμηση εμπιστοσύνης μεταξύ των ανθρώπων, καθώς και τον υγιή οικονομικό ανταγωνισμό.

Μέρος δεύτερο: Ανάγκη να αποσυρθούν μερικές δυνάμεις από την Ευρώπη, για.να αυξηθεί η παρουσία του Αμερικανικού στρατού στον Ειρηνικό.

"Επτά δεκαετίες εταιρικής σχέσης στην Ευρώπη έχουν θέσει τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία ισχυρών στρατών. Ισχυρών ευρωπαϊκών στρατών που είναι ικανοί να αντιμετωπίσουν τις όποιες  απειλές από το εξωτερικό. Αν και η συνεργασία μας με τις ευρωπαϊκές χώρες θα συνεχιστεί, αυτό θα γίνει με άλλους τρόπους - διότι ο στρατός είναι πολλά περισσότερα από άρματα και M2 Bradleys"

Η παρουσία μας στην Ευρώπη στο μέλλον μπορεί  να είναι η συνδρομή μας σε θέματα διοίκησης και ελέγχου, οι συμβουλές μας σε πλήθος ζητημάτων, η συνέχιση της παρουσίας μας με οπλικά συστήματα μεγάλης ισχύος κι ακριβείας (σ.σ. MLRS π.χ.), καθώς και η παροχή υλικοτεχκικής υποδομής. Δηλαδή ο στρατός θα συνεχίζει να εμπλέκεται στην Ευρώπη, απλά με άλλα μέσα και μεθόδους".

Αμερικανικές βάσεις στην Ευρώπη.

Μέρος τρίτο: Το μέλλον. Ο νέος τρόπος αντιμετώπισης του "ανταγωνισμού, τα μέτρα της αναδιοργάνωσης και οι χρόνοι περάτωσής τους.

Είναι προφανές λοιπόν, ότι όπως συνέβη και στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Αμερικανικός Στρατός θα πρέπει να δρα ταυτόχρονα σε δύο μέτωπα - δηλαδή και στην Ευρώπη και στον Ειρηνικό. Κι αυτό θα γίνει δυνατό μόνο μέσω:

• της συνεργασίας μας με άλλες χερσαίες δυνάμεις, καθώς και με 
• την παραχώρηση μεταχειρισμένου υλικού, με το οποίο θα  επιτύχουμε οικονομίες κλίμακας, ενίσχυση της Αμερικανικής αμυντικής βιομηχανίας, καθώς και περαιτέρω ισχυροποίηση της δύναμής μας, 

Ως εκ τούτου, στον νέο χώρο που διαμορφώνεται, οι δυνάμεις των ΗΠΑ θα πρέπει να αλλάξουν συμπεριφορά και να επενδύσουν στην υπομονή, την επιμονή και την εγρήγορση. Διότι ένα μελλοντικό πιθανό επεισόδιο με κάποιον εκ των δυνητικών μας αντιπάλων, όπως η Ρωσία και η Κίνα, αναμένεται να είναι περισσότερο σαν αγώνας ποδοσφαίρου διάρκειας 90 λεπτών, παρά σαν ένας γύρος πυγμαχίας διάρκειας λίγων λεπτών.

Η αντοχή, οι ισχυρές συνεργασίες και η υπομονή λοιπόν είναι ο απαραίτητος συνδυασμός. Διότι η παρουσία  μας πρέπει να δημιουργεί αποτροπή κι οχι να οδηγεί σε συγκρούσεις. Διότι αν φθάσουμε εκεί, είναι ήδη πολύ αργά.

Συνεπώς, τα μέτρα που θα υιοθετηθούν με ορίζοντα ολοκλήρωσης το 2021 είναι τα κάτωθι:

• Δημιουργία τμημάτων πολλαπλών τομέων, ικανά να επιχειρούν οπουδήποτε απαιτηθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα.
• Εμπλουτισμό των συνεκπαιδεύσεων και των κοινών ασκήσεων με τους συμμάχους μας, τόσο σε ποσότητα, όσο και σε ποιότητα, προκειμένου να δημιουργηθούν κοινές τακτικές.
• Παραχώρηση μεταχειρισμένου αχρείαστου υλικού του στρατού μας σε συμμάχους που το χρειάζονται, προκειμένου να επιτευχθεί ομογενοποίηση του υλικού ανάμεσα σε αυτούς και σε εμάς.

Αμερικανικά σχέδια για νέα βάση στον Βόλο ως αντίβαρο στην Τουρκία.

Η δρομολόγηση της πώλησης του λιμανιού του Βόλου που αναμένεται το επόμενο διάστημα δημιουργεί περιβάλλον που ευνοεί εξελίξεις, καθώς η Ελλάδα ίσως δεν μπορεί να αντικαταστήσει την Τουρκία στη στρατηγική των ΗΠΑ, ωστόσο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αντίβαρο…

Αλεξάνδρα Φωτάκη, Μάνος Χαραλαμπάκης
Πηγή: in.gr

Ιντζιρλίκ και Κιούρετσικ. Λέξεις – κλειδιά στο διπλωματικό μπρα ντε φερ ΗΠΑ – Τουρκίας, με επίκεντρο τους ρωσικούς S-400. Οι βάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, αντίστοιχα, στην Τουρκία, που μπαίνουν στο στόχαστρο του τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, που απειλεί να τις κλείσει καθώς η Ουάσιγκτον (όχι ο Ντόναλντ Τραμπ) επιχειρεί να επιβάλλει κυρώσεις στην Αγκυρα. Αυτές οι απειλές Ερντογάν εκτιμάται ότι ίσως να φέρνουν λίγο πιο κοντά τις ΗΠΑ στην εναλλακτική της Ελλάδας, για τον έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου.

Ιδιαίτερα η απειλή για τη βάση του Ιντζιρλίκ φαίνεται να ενεργοποιεί τα αντανακλαστικά των ΗΠΑ, για αναζήτηση εναλλακτικών, με το λιμάνι του Βόλου να μπαίνει στο επίκεντρο των συνομιλιών για ενδεχόμενη επέκταση του αμερικανικού αποτυπώματος στην Ελλάδα. Με δεδομένες, άλλωστε, τις κινήσεις των Αμερικανών στην ευρύτερη περιοχή καθώς ήδη μονιμοποιείται στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στην αεροπορική βάση Λάρισας και στο Στεφανοβίκειο Βόλου, καθιστούν άκρως ρεαλιστικά τα σενάρια για επιδίωξη αξιοποίησης και του λιμανιού, που μετατρέπεται σε στόχο για τα στρατηγικά συμφέροντα της Ουάσιγκτον στην Ανατολική Μεσόγειο.

Η δρομολόγηση της πώλησης δε του λιμανιού του Βόλου που αναμένεται το επόμενο διάστημα δημιουργεί περιβάλλον που ευνοεί εξελίξεις, καθώς η Ελλάδα ίσως δεν μπορεί να αντικαταστήσει την Τουρκία στη στρατηγική των ΗΠΑ, ωστόσο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αντίβαρο…

Η επιστροφή των ΗΠΑ

Η ψυχροπολεμική περίοδος κατά την οποία οι αμερικανικές βάσεις στην Ελλάδα ήταν πολλές και μεγάλης έκτασης (ποιος δεν θυμάται τις βάσεις στη Νέα Μάκρη, το Ελληνικό, τις Γούρνες Ηρακλείου) έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Ομως σε μία περίοδο που η λιβυκή σύρραξη μαίνεται, το Συριακό είναι ακόμη ρευστό, η Τουρκία επιδίδεται σε «νταηλίκια», η Ρωσία επιστρέφει στη Μεσόγειο και οι εξελίξεις στο ενεργειακό της Ανατολικής Μεσογείου είναι ραγδαίες η Ουάσιγκτον έκρινε ότι η στρατιωτική παρουσία της στην Ελλάδα πρέπει να είναι ισχυρή χωρίς απαραίτητα να είναι πληθωρική. Οπως προκύπτει άλλωστε και από την επικαιροποίηση της αμυντικής συμφωνίας οι ΗΠΑ επέλεξαν να παγιώσουν το «αποτύπωμά» τους σε καίρια σημεία της ελληνικής επικράτειας.

Η Σούδα παραμένει το δυνατό «χαρτί» της αμερικανικής παρουσίας στη χώρα μας και θα ενισχυθεί. Ομως πλέον οι Αμερικανοί θα διαθέτουν ένα μόνιμο «ορμητήριο» για τα σύγχρονα αμερικανικά «μάτια», τα UAVs ΜQ-9 Reaper στην καρδιά της Ελλάδας, στην αεροπορική βάση Λάρισας. Την τελευταία διετία αμερικανικά UAVs στάθμευαν εκεί αλλά τώρα θα χρησιμοποιούν μόνιμα τη βάση. Επιπλέον, με την επικαιροποίηση της αμυντικής συμφωνίας αμερικανικά ελικόπτερα θα μπορούν να χρησιμοποιούν σε σταθερή βάση το στρατιωτικό αεροδρόμιο του Στεφανοβίκειου Βόλου, όπου εδρεύει η 1η Ταξιαρχία Αεροπορίας Στρατού (1η ΤΑΞΑΣ).

Το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης είναι η τρίτη περιοχή στην οποία οι Αμερικανοί ρίχνουν άγκυρα για μόνιμη εγκατάσταση. Και όχι τυχαία. Από το λιμάνι του ελληνικού βορρά θα μπορούν να ελέγχουν τα Βαλκάνια, τα Δαρδανέλια, το Αιγαίο και όχι μόνο. Θεωρούν ότι η Αλεξανδρούπολη βρίσκεται σε κατάλληλη γεωγραφική τοποθεσία για την υποστήριξη ασκήσεων στην περιοχή λόγω της υπάρχουσας υποδομής και στρατηγικής της θέσης. Επισημαίνουν ότι τα λιμάνια στην Ελλάδα έχουν μεγάλη σημασία για τη ροή του στρατιωτικού προσωπικού και του εξοπλισμού τους. Παράδειγμα αποτελεί η πρόσφατη ανάπτυξη περίπου 800 τεμαχίων εξοπλισμού και περίπου 400 στρατιωτών μέσω της Αλεξανδρούπολης για την υποστήριξη της άσκησης Saber Guardian 2019 στη Βουλγαρία, την Ουγγαρία και τη Ρουμανία. Ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο διέθεσαν πόρους για έργα υποδομών στο λιμάνι (ανέλκυση βυθοκόρου Ολγα).

Στις αρχές Νοεμβρίου ο κατάπλους του πρώτου αμερικανικού πολεμικού πλοίου, USNS Carson City, παρουσία του αμερικανού διοικητή χερσαίων δυνάμεων Ευρώπης Κρίστοφερ Καβόλι, εγκαινίαζε αυτή τη νέα εποχή για το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης.

Υφυπουργός Ενέργειας: Οι βασικές προτεραιότητες της ενεργειακής πολιτικής της Ελλάδας για το 2020.

Το άρθρο είναι του Υφ.Ενέργειας. κ. Γεράσιμου Θωμά, κι έγινε για λογαριασμό του αξιόλογου ιστότοπου σε θέματα ενέργειας, Εnergypress.

Αν επιχειρούσα με λίγες λέξεις να συμπυκνώσω τις βασικές προτεραιότητες της ενεργειακής πολιτικής για το 2020, θα έλεγα ότι η χρονιά που έρχεται θα χαρακτηριστεί από την εδραίωση της μετάβασης σε μια πιο πράσινη και πιο απελευθερωμένη αγορά ενέργειας, με ενισχυμένο τον ρόλο της Ελλάδας ως ενεργειακού κόμβου στη Νοτιοανατολική Ευρώπη.

Μάλιστα, ο  Δεκέμβριος ήταν ένας  «πλούσιος» μήνας προς την κατεύθυνση αυτή,  αφού τέθηκε σε δοκιμαστική λειτουργία στην Ελλάδα ο αγωγός φυσικού αερίου TAP, ανακοινώθηκε η υπογραφή στις 2 Ιανουαρίου της Διακρατικής Συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ για τον αγωγό EastMed. Παράλληλα, προχωρά το project του τερματικού σταθμού LNG στην Αλεξανδρούπουλη (FSRU) με το market test να τοποθετείται στις αρχές του 2020.   Τέλος, με πρόσφατη νομοθετική ρύθμιση άνοιξε ο δρόμος για να προχωρήσει και η υπόγεια αποθήκη Φυσικού Αερίου στην Καβάλα.  Εάν σε αυτά προστεθεί και ο υπό κατασκευή ελληνο-βουλγαρικός αγωγός IGB, μιλάμε για ένα κουιντέτο έργων Κοινού Ευρωπαϊκού Ενδιαφέροντος (PCI) που εξυπηρετούν τον στόχο όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της ΕΕ για διαφοροποίηση των οδεύσεων και των πηγών ενέργειας και αναβαθμίζουν τον γεωστρατηγικό ρόλο της χώρας.

Το 2020 θα είναι όμως και το πρώτο έτος εφαρμογής του ΕΣΕΚ, δηλαδή της νέας εθνικής ενεργειακής και κλιματικής στρατηγικής έως το 2030. Στο επίκεντρό της βρίσκονται δυο εμβληματικοί, αλληλένδετοι στόχοι: Αφενός η πλήρης απολιγνιτοποίηση της χώρας έως το 2028  με απόσυρση όλων των εν λειτουργία λιγνιτικών μονάδων έως το 2023, αφετέρου  η ταχεία διείσδυση των ΑΠΕ στο ενεργειακό μείγμα.  Κατά την επόμενη χρονιά θα δώσουμε απτά δείγματα γραφής προς την επίτευξη αμφοτέρων, με το κλείσιμο των λιγνιτικών μονάδων της Καρδιάς και του Αμύνταιου, αλλά και την ψήφιση ειδικού νομοσχεδίου που θα επιλύει χρόνια προβλήματα των αδειοδοτικών διαδικασιών για τα έργα ΑΠΕ. Επιδίωξή μας είναι να καταγράψουμε μεγάλη πρόοδο για τον περιορισμό του απαιτούμενου χρόνου για την αδειοδότηση των έργων ΑΠΕ στα δυο έτη που είναι το ευρωπαϊκό benchmark, από πάνω από 7 χρόνια -κατά μέσο όρο-   που είναι σήμερα. Θέλουμε επίσης να ενθαρρύνουμε την ταχεία υλοποίηση μεγάλων project, κυρίως αιολικών και φωτοβολταϊκών στην παρούσα φάση, με αιχμή του δόρατος τη ΔΕΗ.

Ψηλά στην λίστα των «πράσινων» προτεραιοτήτων του 2020 είναι η κατάθεση του νομοσχεδίου που θα…. ενεργοποιήσει την ηλεκτροκίνηση στο πρώτο εξάμηνο του έτους, αλλά και η εκκίνηση νέων προγραμμάτων ενεργειακής αναβάθμισης των ιδιωτικών κτιρίων, των δημόσιων κτιρίων (πρόγραμμα ΗΛΕΚΤΡΑ) και της βιομηχανίας.  Πρόκειται για δέσμη μέτρων κρίσιμης σημασίας για την επίτευξη των στόχων του ΕΣΕΚ για την ενεργειακή απόδοση, καθώς έχουμε δεσμευτεί το 2030 η κατανάλωση ενέργειας να είναι μικρότερη από ότι ήταν το 2017.

Έτος-ορόσημο, όμως, θα είναι το 2020 και για την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, για δυο λόγους: Πρώτον, λόγω της λειτουργίας του target model και δεύτερον λόγω του περαιτέρω ανοίγματος των αγορών φυσικού αερίου και ηλεκτρισμού.

Πράγματι, μετά από αλλεπάλληλες καθυστερήσεις, το target model θα λειτουργεί πλήρως το β’ εξάμηνο του 2020 και θα εισάγει συν τω χρόνω μεγαλύτερη διαφάνεια στην αγορά, αίροντας  εν πολλοίς τις υφιστάμενες στρεβλώσεις. Θα επιτρέψει επίσης σε σύντομο χρονικό διάστημα τη σύζευξη με την κοινή Ευρωπαϊκή Αγορά Ενέργειας. Πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση αυτή είναι η ίδρυση του Περιφερειακού Κέντρου Ελέγχου Ενέργειας (RSC) της Νοτιοανατολικής Ευρώπης στη Θεσσαλονίκη, που θα διασφαλίσει τον συντονισμό των αγορών Ηλεκτρικής Ενέργειας της Ελλάδας, της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας και της Ιταλίας.

Την ίδια στιγμή, δρομολογούμε την ενίσχυση του ανταγωνισμού στον κλάδο εμπορίας φυσικού αερίου μέσω της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΠΑ Εμπορίας (που θα ξεκινήσει στο τέλος Ιανουαρίου)  και προσελκύουμε ιδιωτικά κεφάλαια για την επέκταση και τον εκσυγχρονισμό των δικτύων διανομής φυσικού αερίου και ηλεκτρισμού. Η πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος για τη ΔΕΠΑ Υποδομών ήδη «τρέχει» .

Το πρώτο τρίμηνο του 2020 θα ληφθούν οι αποφάσεις για την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ και μέχρι το καλοκαίρι οι αποφάσεις  για την ιδιωτικοποίηση του 49% του ΔΕΔΔΗΕ.  Σε όλες τις  περιπτώσεις έχουμε ενδείξεις για ζωηρό ενδιαφέρον. Είναι ανάγκη τα δίκτυα μας να ψηφιοποιηθούν και να αξιοποιηθούν οι νέες τεχνολογίες προκειμένου να ενισχυθεί ο ανταγωνισμός και να αναβαθμιστούν οι υπηρεσίες που παρέχουν οι χρήστες των δικτύων προς όφελος των καταναλωτών και της βιομηχανίας.

Όλα αυτά που περιέγραψα συνθέτουν το ενεργειακό αφήγημά μας για το 2020. Έχουμε θέσει ψηλά το πήχη, αλλά είμαστε βέβαιοι ότι του χρόνου θα θέσουμε τις βάσεις για το νέο μας ενεργειακό μοντέλο, δημιουργώντας σημαντικές  επενδυτικές ευκαιρίες και νέες θέσεις εργασίας στην πορεία.

"Στρατηγικής σημασίας και μακροπρόθεσμη η σχέση με την Ελλάδα" δήλωσε ο πρέσβης του Ισραήλ.

«Για το Ισραήλ η σχέση με την Ελλάδα είναι στρατηγικής σημασίας και μακροπρόθεσμη. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι θα προχωρήσει» δηλώνει ο πρέσβης του Ισραήλ στην Αθήνα, Γιόσι Αμράνι σημειώνοντας ότι το στρατηγικό όραμα της συνεργασίας εδράζεται «στον στρατηγικό, αμυντικό, οικονομικό τομέα».

«Εϊμαστε έτοιμοι να ενισχύσουμε τη συνεργασία μεταξύ των τριών χωρών. Έχουμε κάνει πολλά τα τελευταία χρόνια. Πρέπει να διαβουλευθούμε διμερώς και τριμερώς και να δούμε που μας οδηγεί η συνεργασία και με ποιους τρόπους εξυπηρετούνται καλύτερα τα εθνικά μας συμφέροντα» επισημαίνει ο κ. Αμράνι σε συνέντευξή του, στην εφημερίδα «Παραπολιτικά».

Τέλος, ο πρέσβης του Ισραήλ στην Αθήνας σχολιάζοντας την πιθανότητα σύγκρουσης στη Μεσόγειο λόγω τουρκικής πολιτικής, δηλώνει: «Η ένταση όντως αυξάνεται και γίνεται πιο συχνή. Το ζητούμενο στην πολιτική είναι πάντα η εύρεση μέτρου και ισορροπιών».

«Έχουμε πλήρη επίγνωση των επιπλοκών που προκαλούνται από συγκεκριμένες πολιτικές στην εθνική κυριαρχία και ασφάλεια, αλλά και στη δυνατότητά μας να εκμεταλευτούμε τους φυσικούς πόρους. Το μήνυμά μας είναι καθαρό» καταλήγει ο Ισραηλινός πρέσβης.