"Μια επικίνδυνη συμφωνία: Η θυσία του Μεραρχιακού Ιππικού" , ή πως το νέο δεν είναι πάντα καλύτερο.

Εισαγωγή

Μετά την επαναφορά του Μεραρχιακού ΠΒ από τον Αμερικανικό Στρατό ("DIVARTY"), πληθαίνουν οι φωνές για την επαναφορά των Τεθωρακισμένων  Συνταγμάτων Αναγνωρίσεως (Τ.Σ.Α.) στα Σώματα Στρατού, και στις Μεραρχίες (DIVCAV), και την αντίστοιχη κατάργηση των σημερινών Επιλαρχιών Αναγνώρισης - Επιτήρησης - Στοχοποίησης (RSTA) των Ταξιαρχιών, οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με τις κλασικές Επιλαρχίες Αναγνώρισης (ΕΑΝ), όπως θα δούμε παρακάτω. Μια από αυτές τις φωνές αυτές, με την οποία μάλιστα συμφωνούμε στα περισσότερα, είναι και η μελέτη του Ταγματάρχη Frank A. Dolberry II. Συντάχθηκε το 2018, στα πλαίσια της φοίτησης του στο Σχολείο Προκεχωρημένων Στρατιωτικών Μελετών (SoAMS), κι έχει τον τίτλο: "A Dangerous Bargain. The Sacrifice of Divisional Cavalry"[1]. 

Αφιέρωμα στα ειδικά τεθωρακισμένα οχήματα, Μέρος Α: Περισυλλογή.

Όλες οι συγκρίσεις μεταξύ δύο στρατών επικεντρώνονται σχεδόν αποκλειστικά στο προσωπικό, στον φορητό και ομαδικό οπλισμό, καθώς και στα οχήματα τα οποία κάνουν χρήση του οπλισμού τους προκειμένου να εκτελέσουν επιτυχώς την αποστολή τους. Κι αυτό γίνεται (δικαίως), επειδή τα παραπάνω οπλικά συστήματα διαθέτουν τη μεγαλύτερη ισχύ ενός στρατού. Όμως, το περιβάλλον που θα κληθούν να δράσουν χαρακτηρίζεται ως πολυσύνθετο σε τόπο και χρόνο και άκρως μεταβαλλόμενο, με μεγάλους περιορισμούς και διαφορές όσον αφορά το έδαφος και τις καιρικές συνθήκες. Χαρακτηριστικά παραδείγματα των ανωτέρω είναι η βατότητα του εδάφους, η ύπαρξη δρομολογίων, η ύπαρξη φυσικών και τεχνητών κωλυμάτων, η ορατότητα, ο άνεμος, το σκοτάδι, το χιόνι, οι έντονες βροχοπτώσεις κοκ. Για παράδειγμα, στον Έβρο τους χειμερινούς μήνες το έδαφος είναι δύσβατο και οι καιρικές συνθήκες κακές, ενώ το καλοκαίρι όχι. Αυτό όμως δεν ισχύει και για ένα άλλο μέρος, όπου ο χειμώνας μπορεί να είναι πιο εύκολος, αλλά όχι και οι υπόλοιποι μήνες.

Δορυφορικές Επικοινωνίες (SATCOM) για τα TB2 Bayraktar. Ένας επιπλέον "πονοκέφαλος";

Πηγή: Ισοζύγιο.

Πολύ δυσάρεστα νέα, ή μάλλον επιβεβαίωση των όποιων ανησυχιών, έρχονται εξ ανατολών. Πιο συγκεκριμένα, η είδηση αφορά την επιβεβαιωμένη πλέον ικανότητα των Τουρκικών ΜΑLE UCAS TB2 Bayraktar να επιχειρούν μέσω δορυφορικής ζεύξης επικοινωνίας (SATCOM).

Σύγκριση συστημάτων CIWS του Ελληνικού και Τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού

To Σύστημα Εγγύς Α/A Άμυνας Mk-15 Phalanx Block 1B.

Αφορμή για τη δημιουργία αυτού του άρθρου αποτέλεσε η περιέργεια μας στο να "κατατάξουμε" ει δυνατόν, τα πλοία του ΠΝ και του TDK όσον αφορά τις επιδόσεις των συστημάτων CIWS που διαθέτουν.

Πλοία "πολλαπλών ρόλων" στη δύναμη του ΠΝ. Αξίζει τελικά;

Σκοπός

Σκοπός του άρθρου είναι να εξετάσει τις δυνατότητες ενός μελλοντικού ΠΝ το οποίο θα είναι εξοπλισμένο με λιγότερα πλοία, τα οποία σύμφωνα με τις εταιρίες κατασκευής τους, είναι πολλαπλών ρόλων. Μέσα από την απλή λογική αλλά και από τις προσωπικές απόψεις του γράφοντα, θα εξαχθεί ένα συμπέρασμα πάνω στο οποίο θα γίνει και πρόταση για την μελλοντική δομή του ΠΝ.

Πρόταση αναδιοργάνωσης των τμημάτων Αναγνωρίσεως του Δ΄ΣΣ.

Είναι γνωστό στον Ελληνικό τύπο εδώ κι αρκετό καιρό, ότι ο Ελληνικός Στρατός σχεδιάζει μια νέα αναδιοργάνωση, με αναδιάταξη  Σχηματισμων, στα πλαίσια της Νέας Δομής Δυνάμεων (η οποία εκτιμούμε ότι αργά ή γρήγορα θα συμβεί). Ανάμεσα στις αλλαγές που πιθανώς θα προβεί, είναι:

• Η κατάργηση των Στρατηγείων της 16ης και 12ης Μεραρχίας Πεζικού,
• Η δημιουργία Ταξιαρχιών τετράγωνης δομής.
• Η κατάργηση μιας Μ/Κ Ταξιαρχίας του Δ'ΣΣ, κι ενός ακόμα Σχηματισμού - Συγκροτήματος της 1ης Στρατιάς. Σημειώνεται ότι με την κατάργηση των 4 Στρατηγείων, θα μειωθούν οι ανάγκες σε προσωπικό κατά 800-1.000 περίπου άτομα.

Μετατροπή των Leopard 1A5 σε βαρύ ΤΟΜΠ. Αξίζει έστω να μελετηθεί;

Ρίχνοντας κάποιος μια ματιά στις εξελίξεις των εξοπλισμών των μεγάλων στρατιωτικών δυνάμεων του πλανήτη, θα παρατηρήσει μια μεταστροφή αρκετών δυνάμεων προς βαρύτερα ΤΘ οχήματα μεταφοράς και μάχης (ΒΤΟΜΠ -ΒΤΟΜΑ), τα οποία θα προστατεύουν τις μεταφερόμενες ομάδες από τις περισσότερες απειλές.

ΑΠΟΨΗ: Το παρελθόν, το παρόν, και το μέλλον του όπλου Πεζικού.

Ομάδα Μάχης Μ/Κ Πεζικού κατά τη φάση της αποβίβασης του στοιχείου ελιγμού της.

Όπως έχετε διαπιστώσει, τον τελευταίο καιρό δεν είμαστε ενεργοί. Μια σειρά από οικογενειακούς και προσωπικούς λόγους, μας αναγκάζει να απέχουμε. Ως εκ τούτου, θα γράφουμε άρθρα πιο αραιά, αλλά μεγαλύτερα σε όγκο.

ΑΝΑΛΥΣΗ: Σύγκριση των δυνατοτήτων της Αεροπορίας Στρατού το 2010 και το 2020.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ UAV (Μέρος 1ο). Ο παθητικός τρόπος.

Τουρκικό MALE UAV Bayraktar TB2, έτοιμο για απογείωση.

ANAΛΥΣΗ: Το M-1117 Guardian στο "μικροσκόπιο". Περιγραφή - Μαχητική Ισχύς - Βέλτιστη Χρησιμοποίηση.

Τον Νοέμβριο έγινε γνωστό πως ο Ελληνικός Στρατός ενδιαφέρεται για την προμήθεια από τις ΗΠΑ 1.000-1.200 μεταχειρισμένων οχημάτων, κατηγορίας MRAP, τα οποία θέλει να αποσύρει σωρηδόν ο Αμερικανικός Στρατός (US Army) και το Αμερικανικό Σώμα Πεζοναυτών (USMC) ως πλεονάζοντα.

Στη συνέχεια, έγινε γνωστό από πληθώρα πηγών, ότι μεταξύ των οχημάτων που δυνητικά μπορεί να επιλέξει ο ΕΣ, είναι και το Μ1117. Τελικά, το νέο έτος, και μετά την επίσκεψη του Έλληνα Π/Θ στις ΗΠΑ, η παραπάνω προμήθεια απέκτησε υπόσταση, κι όλοι μιλούν πλέον με περισσότερη σιγουριά, τόσο ως προς τον αριθμό των υπό προμήθεια οχημάτων, όσο κι ως προς τον τύπο οχήματος καθώς και το κόστος.

Είναι σχεδόν βέβαιο λοιπόν,  ότι ο ΕΣ θα προμηθευτεί βραχυπρόθεσμα, περίπου 1.200 M1117 διαφόρων εκδόσεων, με το συνολικό κόστος να είναι μόνο τα έξοδα μεταφοράς. Η υπόψη προμήθεια θα είναι υπό μορφή EDA, και τα οχήματα θα παραληφθούν στην κατάσταση που βρίσκονται (as is where is).

Περί προμήθειας (ή μη) F-35 το ανάγνωσμα...Μέρος Πρώτο - Ο αντίλογος.

Μετά την επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, αλλά και την σαφή δήλωση του Έλληνα ΥΕΘΑ σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ πως το F-35 θα είναι το επόμενο μαχητικό αεροσκάφος της ΠΑ "αργά ή γρήγορα νομοτελειακά", γίνεται σαφές πως το F-35 βρίσκεται "προ των πυλών". Αποτελεί πλέον γεγονός.

Αμέσως μόλις έγινε αυτό όμως αντιληπτό, σοβαροί κι αξιόπιστοι ελληνικοί ιστότοποι, όπως για παράδειγμα το "Defencereview" και ο "Δούρειος Ίππος" δημοσίευσαν την άποψη ενός στελέχους της ΠΑ, σύμφωνα με την οποία το F-35 αποτελεί πλεονασμό στην παρούσα φάση, μιας και η ΠΑ έχει σοβαρά προβλήματα διαθεσιμοτήτων σε αρκετούς τύπους αεροσκαφών και ελικοπτέρων της.

Επίσης, αρκετοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν πως η προμήθεια των F-35 είναι αδύνατη, μιας και τα παρόντα εξοπλιστικά κονδύλια είναι περιορισμένα.

Καταρχάς, η άποψή μας σε όλα τα παραπάνω "γεγονότα", είναι πως η προμήθεια ΝΜΑ και η επίλυση ζητημάτων συντήρησης είναι θέματα τουλάχιστον ασύνδετα μεταξύ τους.

Δηλαδή, τα όποια προβλήματα διαθεσιμοτήτων κι έλλειψης προσωπικού αντιμετωπίζει η ΠΑ, δεν πρέπει να συγχέονται με την ανάγκη προμήθειας ΝΜΑ. Οι λόγοι που βασιζόμαστε προκειμένου να σχηματίσουμε την εν λόγω άποψη είναι πολλοί, με τους πιο κύριους να είναι οι κάτωθι:

ΑΠΟΨΗ: H Αλγερία αγοράζει Su-57 & Su-35 για να αντιμετωπίσει τα Μαροκινά F16 Viper. Κι αν κάνει το ίδιο η Τουρκία;

Σύμφωνα με τον ιστόποτο MENADefence, η Αλγερία υπέγραψε σύμβαση για την αγορά 14 στέλθ μαχητικών Su-57. Με αυτή την αγορά, η βορειοαφρικανική χώρα γίνεται ο πρώτος πελάτης για τον οποίον ο κατασκευαστής Sukhoi θα εξαγάγει το εξελιγμένο ρωσικό μαχητικό αεροσκάφος.

Η αλγερινή Αεροπορία υπέγραψε επίσης ακόμη δύο συμβάσεις για δεκατέσσερα βομβαρδιστικά Su-34 και δεκατέσσερα αεροσκάφη αεροπορικής υπεροχής Su-35. Επίσης, υπογράφτηκε η προαίρεση για ακόμη δύο Μοίρες των 14 αεροσκαφών με κάθε τύπο αεροσκάφους ώστε να αντισταθμιστεί στο εγγύς μέλλον η φυσιολογική απόσυρση των αεροσκαφών της αλγερινής Αεροπορίας.

Mετά τις παραπάνω προσθήκες, οι οποίες αναμένεται να ολοκληρωθούν το 2025, ο στόλος μαχητικών της Αλγερινής ΠΑ θα αποτελείται από τα εξής αεροσκάφη:

• 58 Su-30MKA (πολλαπλού ρόλου).
• 14 Su-35 (πολλαπλού ρόλου-εναέριας υπεροχής).
• 14 Su-57 (πολλαπλού ρόλου-εναέριας υπεροχής).
• 32 ΜiG-29M2 (αναχαιτιστικά).
• 22 Su-24+ (τακτικά βομβαρδιστικά).
• 14 Su-34 (τακτικά βομβαρδιστικά).

Ο λόγος αυτής της μεγάλης προμήθειας οφείλεται κυρίως στην αντίστοιχη προμήθεια από το Μαρόκο 25 F-16 Block 72 Viper και την αναβάθμιση των 23 υπαρχόντων F-16 Block 52+ στο ίδιο επίπεδο. Σημειώνεται πως η Μαροκινή ΠΑ μετά την παραπάνω προμήθεια, θα διαθέτει 48 F-16 Block 72+ Viper και 22 MF2000, τα οποία στην ουσία είναι αναβαθμισμένα Mirage F1 που πλησιάζουν σε επιδόσεις τα Μirage 2000-5. Επίσης η Μαροκινή ΠΑ διαθέτει και 26 αναβαθμισμένα F-5 Tiger-III, αν και με την έλευση των 25 νέων F-16 Block 72+ λογικά θα αποσυρθούν από την πρώτη γραμμή δράσης.

ΚΙ ΑΝ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ Η ΤΟΥΡΚΙΑ;

Το ενδιαφέρον της όλης υπόθεσης, είναι πως η Αλγερία επέλεξε ως απάντηση στο F-16 Block 72+ τον συνδυασμό Su-57 και Su-35. Στα του οίκου μας, η Τουρκία αν και εκ πρώτης είναι εξαιρετικά απίθανο να στραφεί σε παρόμοιες λύσεις, εντούτοις η εμμονή της για μεγάλη βιομηχανική συμμετοχή και μεταφορά τεχνολογίας, καθώς και η άρνηση των ΗΠΑ στην εξαγωγή των F-35, καθιστούν την επιλογή ενός αεροσκάφους από τη δύση ως "μακρινή".

Επίσης, η Τουρκία επιζητά "συμμάχους" και "αρωγούς αμυντικής τεχνολογίας" προκειμένου να αναπτύξει το δικό της μαχητικό αεροσκάφος (T FX) στα μέσα της τρέχουσας δεκαετίας. Κι εδώ, η Ρωσία φαίνεται ως η λογικότερη λύση, μιας και οι δύση θεωρείται απίθανο να διαθέσει τέτοιου είδους διαβαθμισμένη τεχνογνωσία στην Τουρκία του Ερντογάν.

Όλα τα παραπάνω μας οδηγούν αβίαστα στο γεγονός πως η Τουρκία δεν είναι εντέλει καθόλου απίθανο να προμηθευτεί λίγες δεκάδες ρωσικά μαχητικά ως αντιστάθμισμα τόσο στα F-16 Viper της Ελλάδας, όσο και στα F-15I & F-35 των Ισραηλινών, ή ακόμη και στα Rafale των Αιγυπτίων.

H απάντηση για το τι πρέπει να κάνει (ή μάλλον να πάρει) η Ελλάδα προκειμένου να θωρακιστεί έναντι του Ρωσικού μαχητικού δεν είναι εύκολη, καθώς χρειάζονται περισσότερα μέτρα του ενός. Κι αυτό διότι τα τουρκικά Sukhoi θα δρουν κάτω από την ομπρέλα των S-400, με ο,τι αυτό συνεπάγεται για την μεταξύ τους συνεργασία.

Κι όμως, τα Ελληνικά OSA-AKM νικούν κατά κράτος (οποιοδήποτε) Τουρκικό UAV.

Όπως είναι ευρέως γνωστό, τα τελευταία χρόνια η Τουρκία έχει επιδοθεί σε έναν αγώνα δρόμου, προκειμένου να καταστεί παγκόσμιος παίκτης, στην κατηγορία των Μη Επανδρωμένων Οχημάτων. Κάτι που εν έτει 2019 μπορεί να "καυχηθεί" εν πολλοίς πως έχει καταφέρει, καθώς διαθέτει πλειάδα από διαφορετικούς τύπους UAVs και UCAVs - αεροχήματα όλων των τύπων και κατηγοριών, τα οποία μπορούν να καλύψουν κάθε απαίτηση.

Πύραυλοι TOW-2B Aero RF. Ριζική αναβάθμιση των Α-Τ ικανοτήτων του ΕΣ.

Πρίν λίγες μέρες έγινε γνωστό από τον αξιόπιστο ιστότοπο "Δούρειος Ίππος", η  επικείμενη προμήθεια από τον ΕΣ περιορισμένου αριθμού νέων πυραύλων για τα Α-Τ συστήματα TOW που διαθέτει.

Aξιολόγηση νέων Σερβικών ρουκετών αυξημένου βεληνεκούς από ΠΕΠ RM-70 και εκπαιδευτικές βολές MLRS στο Πεδίο Βολής Κρήτης.

Την Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2019 πραγματοποιήθηκαν στο Πεδίο Βολής Κρήτης βολές Πυροβολικού Μάχης, οπλικών συστημάτων M270 Multiple Launch Rocket System (MLRS) καθώς και RM-70 στο πλαίσιο εκπαιδεύσεως των Μονάδων Πυροβολικού Μάχης της 1ης Στρατιάς/EU-OHQ.

Ο πιο cost-effective ίσως τρόπος αντιμετώπισης των Τουρκικών U-214, έρχεται από την Ιταλία.

Οι μεγαλύτερες ελλείψεις προσωπικού σε ειδικότητες στις BCT του Αμερικανικού Στρατού, και τα συμπεράσματα για τον ΕΣ.

Προωθημένο τμήμα συλλογής πληροφοριών Η/Μ φάσματος του Αμερικανικού Στρατού, κατά τη διάρκεια εκπαίδευσης, που αφορύσε την επίθεση (αποκλεισμό) σε αστική περιοχή. (Capt. Adam Schinder/Army).

Άρθρο του Kyle Rempfer  στους ArmyTimes τονίζει τις ελλείψεις προσωπικού σε κρίσιμες ειδικότητες των 31 ενεργών Αμερικανικών Brigade Combat Teams (Ταξιαρχιών Μάχης).

Η άποψη μας για το Ελληνικό Μη επανδρωμένο ταχύπλοο (USV) Sea Rider.

Πριν λίγες μέρες, η έγκυρη φιλική ιστοσελίδα defencereview δημοσίευσε μια πολύ ευχάριστη είδηση, αυτή της επιτυχημένης δοκιμαστικής διασύνδεσης του Ελληνικού USV Sea Rider με τη Φρεγάτα "ΛΗΜΝΟΣ" του ΠΝ.

Επίσης, μάθαμε ότι όχι μόνο διασυνδέθηκε επιτυχώς με το ΚΠΜ της Φρεγάτας, αλλά κι ότι εκτέλεσε μια σειρά από επιτυχημένες αποστολές, μεταξύ των οποίων:

• Ανίχνευση-Εντοπισμό ναρκών μέσω παρακολούθησης ύποπτου πλοίου ναρκοθέτησης.
• Εντοπισμό-αντιμετώπιση ασύμμετρης απειλής.
• Βοήθεια στη σύνθεση τακτικής εικόνας της Φρεγάτας.

Συνεπώς, είναι αναγκαίο να γίνει μια "καλή γνωριμία" με το παραπάνω οπλικό σύστημα, να παραθέσουμε τα τεχνικά του χαρακτηριστικά, και να εκφράσουμε την άποψη μας για το τι μπορεί να κάνει, και τι όχι.

Τα ερωτήματα που θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε, είναι τα κάτωθι:

• Ποιό είναι το παραπάνω USV, κι από τι εξοπλισμό αποτελείται;
• Που ωφελεί (αν ωφελεί) το ΠΝ η επιχειρησιακή του ένταξη;
• Τι αποστολές μπορεί να εκτελέσει στη σημερινή του μορφή;

USV SeaRider- Εισαγωγή-Τεχνικά Χαρακτηριστικά

Καταρχάς, το Μη Επανδρωμένο Ταχύπλοο SeaRider δεν είναι μόνο "Μη Επανδρωμένο", αλλά μπορεί να εκτελέσει αποστολές και με πλήρωμα. Συνεπώς το Sea Rider είναι μια πλατφόρμα που αναλόγως των συνθηκών, μπορεί να δράσει είτε σαν USV (Unmanned Surface Vehicle), είτε σαν SV (Surface Vehicle). Kι αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό πλεονέκτημα για το Sea Rider, καθώς η πλατφόρμα θα συνεχίζει να προσφέρει τις (όποιες) πολύτιμες υπηρεσίες της ακόμα και σε καθεστώς παρεμβολών/ EMCON (Eλεγχόμενων Εκπομπών).

Ενδεικτική εικόνα του χειριστή του SeaRider, όπου μπορεί να ελέγξει την λειτουργική κατάσταση του πλοίου, την θέση του, την πορεία του, καθώς και την ολόπλευρη τηλεοπτική κάλυψη. Για λόγους ασφαλείας (πιθανώς), λείπουν τα παράθυρα ελέγχου των αισθητήρων του.

Σύμφωνα με την εταιρεία κατασκευής του (ΙDE), το SeaRider είναι ένα διττής χρήσης (επανδρωμένο και μη) βοηθητικό πλοίο επιφανείας, το οποίο διαθέτει όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό, αυτοματισμούς και δυνατότητες για να μπορεί να δρα οποιαδήποτε ώρα του 24ωρου, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, και να εκτελεί μια σειρά από σύνθετες αποστολές. Το SeaRider μπορεί να καλύπτει τις ανάγκες είτε κάποιας χερσαίας εγκατάστασης (π.χ. κάποιο λιμάνι), είτε ενός πολεμικού πλοίου επιφανείας.

Ο χειριστής του USV ελέγχει και παρακολουθεί το SeaRider από τον Σταθμό Ελέγχου, ο οποίος παρέχει ολοκληρωμένο διαδραστικό (κινούμενο) χάρτη, καθώς και πληροφορίες από τον κινητήρα, τον εξοπλισμό πλοήγησγης, το ραντάρ, τον αισθητήρα FLIR κι ο,τιδήποτε άλλο εγκατασταθεί πάνω στο USV.

Ο έλεγχος του USV και των αισθητήρων του επιτυγχάνεται με αμφίδρομη επικοινωνία υψηλής ταχύτητας μεταξύ του Σταθμού Ελέγχου και του USV, μέσω ενός υπερσύγχρονου ευρυζωνικού συστήματος UHF (WiWAN), που υποστηρίζει εκτεταμένη σειρά τηλεπικοινωνιών, δυναμικά ρυθμιζόμενες τοπολογίες δικτύου και πολλαπλά επίπεδα ασφάλειας ( TRANSEC και COMSEC), προηγμένους μηχανισμούς ποιότητας υπηρεσιών και ισχυρή διαχείριση δικτύου.

Ο Σταθμός Ελέγχου του USV SeaRider.

Τεχνικά Χαρακτηριστικά

• Κατηγορία Σκάφους: CatB (<8Bf) RHIB, Ελληνικής κατασκευής (Barracuda).
• Μήκος: 6 μέτρα.
• Πρόωση: Ένας 4χρονος 6κύλινδρος Mercury 175HP.
• Αυτονομία: 6-8 ώρες στη μέγιστη απόσταση ελέγχου του (35 χλμ).
• Μέγιστη Ταχύτητα: 38-40 kts.

Αισθητήρες:

• Ραντάρ Επιφανείας Simrad, με μέγιστη απόσταση εντοπισμού τα 60 χλμ.
• Αυτόματος Πιλότος.
• Δέκτης προσδιορισμού θέσης (GPS/GNSS).
• Σύγχρονος Ηλεκτρο-οπτικός/Υπέρθρος Αισθητήρας επί σταθεροποιημένης περιστρεφόμενης βάσης. 
• Ασύρματος εξοπλισμός επικοινωνιών κι ελέγχου με κρυπτασφάλιση-προστασία τόσο επικοινωνιών (COMSEC), όσο και εκπομπών (TRANSEC). 

Βέλτιστη επιχειρησιακή αξιοποίηση από το ΠΝ

Μία πλατφόρμα σαν το SeaRider, μπορεί να προσφέρει πολλές πολύτιμες υπηρεσίες στο ΠΝ, τόσο στην ειρήνη, όσο και σε πολεμικές επιχειρήσεις.

Μερικές από τις υπηρεσίες που μπορεί να προσφέρει, που θα ελευθερώσει αρκετούς πόρους από αυτά τα καθήκοντα είναι οι εξής:

Επιτήρηση (πολεμικών) θαλάσσιων δρομολογίων.

Εξαιτίας της μεγάλης του ταχυτητας, των σχετικά καλών αισθητήρων του, αλλά και της αξιόλογης αυτονομίας του, μπορεί να επιτηρεί με αξιώσεις όλα τα επικίνδυνα δρομολόγια απ'όπου αναμένεται να διέλθουν φίλιες δυνάμεις. Για παράδειγμα, ένας αριθμός από SeaRider θα μπορεί να βοηθήσει καθοριστικά το ΠΝ στην μεταφορά ενισχύσεων σε κάποιο νησί του Αν.Αιγαίου, μέσω της επιτήρησης κομβικών σημείων των συμπλεγμάτων Κυκλάδων/Δωδεκανήσων.

Επιτήρηση λιμενικών εγκαταστάσεων.

Η ασφάλεια των λιμενικών εγκαταστάσεων σε περίοδο έντασης/κρίσης είναι μια από τις σημαντικότερες προτεραιότητες μιας ναυτικής δύναμης, καθώς τυχόν προσβολή τους, μειώνει δραστικά την ισχύ της στις επιχειρήσεις. Εδώ, USV όπως το SeaRider, τα οποία και θα ανήκουν στην αντίστοιχη Στρατιωτική Διοίκηση Λιμένα, θα μπορούν να ασφαλίζουν τις εγκαταστάσεις από απειλές προερχόμενες από τη θάλασσα (επιφανείας και υποβρύχιες).

Επιτήρηση επικίνδυνων ακτών.

Η εγγύτητα των ακτών των νησιών του Αν.Αιγαίου με τις Τουρκικές ακτές, είναι ένα σοβαρό μειονέτκημα για την Ελληνική άμυνα. Κι αυτό διότι η Τουρκία έχει τη δυνατότητα αιφνίδιας επιθετικής ενέργειας χρησιμοποιώντας μικρά σκάφη επιφανείας (π.χ. λέμβους). Σε αυτήν την περίπτωση, η διάθεση ενός αριθμού SeaRider σε κάθε Σχηματισμό της ΑΣΔΕΝ, θα βελτιώσει δραματικά την ικανότητα του Ελληνικού Στρατού στην έγκαιρη προειδοποίηση έναντι αυτών των απειλών.

Πέραν των παραπάνω, μπορεί να εκτελέσει:

• Υποστήριξη επιχειρήσεων ναρκαλιείας/ναρκοθηρίας.
• Έρευνα και Διάσωση (Μάχης ή μη).
• Παροχή τακτικής εικόνας σε έναν συγκεκριμένο τομέα (συνήθως τον πιο επικίνδυνο) για μια μεγάλη Μονάδα Επιφανείας.
• Επιτήρηση συνόρων.
• Θαλάσσια ασφάλεια έναντι ασύμμετρων απειλών μέσω έγκαιρης προειδοποίησης ή και αναχαίτησης αυτών.

Όπως βλέπουμε λοιπόν, το Ελληνικό USV αποτελεί μια αξιόλογη προσπάθεια της IDE και της Barracuda, που μπορεί να εκτελέσει πάρα πολλές αποστολές, και να καλύψει δεκάδες πιεστικές ανάγκες του ΠΝ ,αλλά και άλλων κλάδων των ΕΔ-ΣΑ όπως ο Ελληνικός Στρατός και το Λιμενικό Σώμα).

Εντούτοις όμως, υπάρχουν κι αρκετοί περιορισμοί που δεν επιτρέπουν στο SeaRider (στη σημερινή του μορφή), να εκτελέσει επιπρόσθετες εξίσου αναγκαίες αποστολές. 

Παράδειγμα με μητρικό σκάφος να έχει αναθέσει τομείς επιτήρησης σε USVs και UAVs προκειμένου να παρέχουν επικάλυψη του κύριου αισθητήρα του (radar επιφανείας του πλοίου).

Τι δεν μπορεί να κάνει (προς ώρας) το USV SeaRider.

Όπως είπαμε και πιο πάνω, υπάρχουν και ορισμένοι περιορισμοί. Δυστυχώς, το SeaRider δεν μπορεί να κάνει τα πάντα, όπως αφήνεται να εννοηθεί από ορισμένα αναξιόπιστα ιστολόγια. Εν ολίγοις, τα μειονεκτήματα της "σημερινής" έκδοσης του SeaRider, είναι τα κάτωθι:

• Δεν μπορεί να εκτελέσει μόνο του, καμία αποστολή. Κι όταν λέμε μόνο του, εννοούμε χωρίς καμία υποστήριξη/βοήθεια από τη βάση του (λιμάνι ή μητρικό πολεμικό πλοίο).
• Έχει σοβαρούς περιορισμούς στις καιρικές συνθήκες, τόσο κινηματικούς, όσο και σε επιδόσεις των αισθητήρων του.
• Δεν μπορεί να υποκαταστήσει πλήρως, κανέναν αισθητήρα του μητρικού του πλοίου. 

Συμπέρασμα

Η άποψή μας για το SeaRider είναι απλά εξαιρετική. Πιστεύουμε ότι αποτελεί υψηλής προτεραιότητας προσθήκη για όλους τους ενδιαφερόμενους κλάδους των Ελληνικών ΕΔ-ΣΑ (ΠΝ/ΕΣ/ΛΣ), καθώς καλύπτει αποτελεσματικά ένα μεγάλο εύρος αποστολών. Και σε μερικές μάλιστα αποστολές, ίσως αποτελεί την μοναδική λύση. Αυτό όμως δεν πρέπει να μας εξαπατά και να νομίζουμε ότι με τη σημερινή μορφή των USV (έστω και του εξαιρετικού SeaRider), θα μπορέσουμε να αντικαταστήσουμε επανδρωμένα πλοία και πλατφόρμες. 

Η δουλειά τους (γενικά των USV) είναι η επικάλυψη τομέων, κι όχι η κάλυψη, πόσο δε μάλλον η αποκλειστική. Κι αυτό το λέμε, διότι πιστεύουμε ότι με πιθανή προμήθειά τους, θα αποσύρουμε αρκετό πολύτιμο υλικό (π.χ. παράκτια περιπολικά) καθώς και δομές (παράκτια παρατηρητήρια κοκ).

Σύγκριση Τετράγωνης και Τριγωνικής Ταξιαρχίας. Τι συμφέρει περισσότερο τον ΕΣ;

Από τους πρώτους κιόλας πολέμους της αρχαιότητας, έγινε εμφανής η απαίτηση της εύρεσης της κατάλληλης δομής και σύνθεσης των στρατιωτικών "σχηματισμών", από το πιο μικρό επίπεδο μέχρι και το πιο μεγάλο, προκειμένου να αποδίδουν τα μέγιστα στη μάχη.