Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Τουρκικη διπλωματια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Τουρκικη διπλωματια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

17 Αυγούστου 2019

Οι Βρετανοί ανησυχούν για την πώληση της βιομηχανίας British Steel στο συνταξιοδοτικό Ταμείο του Τουρκικού Στρατού.

Πριν λίγες μέρες, πρώτοι σας είχαμε ενημερώσει σχετικά με την πώληση της British Steel στο συντ.ταμείο του Τουρκικού Στρατού, καθώς και για τα ωφέλη που θα αποκόμιζε η Τουρκία από αυτή τη διάσωση.



Σανίδα σωτηρίας από το συνταξιοδοτικό ταμείο του Τουρκικού Στρατού (!!!!), στη βρετανική βιομηχανία χάλυβα British Steel!


Πλέον, σύμφωνα με την Dailymail, όλο και περισσότεροι πολιτικοί καθώς και παράγοντες της Βρετανικής βιομηχανίας, εγείρουν ενστάσεις σχετικά με αυτό το "deal". Πολλοί θεωρούν πως η πώληση της Βρετανικής British Steel δεν πρέπει να γίνει, καθώς η παραπάνω βιομηχανία θεωρείται κρίσιμης σημασίας και για την αμυντική βιομηχανία της χώρας.

Υπάρχουν άλλες φωνές, οι οποιες αν και συμφωνούν επί της αρχής με την συμφωνία, εντούτοις ζητούν περισσότερες δικλείδες ασφαλείας από την κυβέρνηση, προκειμένου να μην θιγούν τα Βρετανικά συμφέροντα.

Τέλος, υπάρχουν πολλές φωνές, οι περισσότερες θα λέγαμε, που δηλώνουν κάθετοι με την παραπάνω αγοραπωλησία, και την συνδέουν μάλιστα με το καθεστώς Ερντογάν, καθώς και με τις σχέσεις της Τουρκίας με την Κίνα και τη Ρωσία.

Όπως και να'χει, μόνο και μόνο η έκφραση τέτοιων απόψεων σε μία "διάσωση" μιας βιομηχανίας από Τουρκικά κεφάλαια, είναι πρωτόγνωρή, τουλάχιστον από το Ηνωμένο Βασίλειο. Ειδικά όταν προέρχονται από επίσημα και σημαίνοντα πρόσωπα της πολιτικής και οικονομικής ζωής της χώρας.

Είναι παραπάνω από σαφές, πως πλέον οι πάντες, ακόμη και οι στενοί σύμμαχοι της Τουρκίας όπως το Η.Β και η Γερμανία, βλέπουν την πρώτη με καχυποψία κι επιφύλαξη, για να μην πούμε ότι την βλέπουν σαν "επικίνδυνη". Κι αυτό σημαίνει πολλά για το βραχυπρόθεσμο μέλλον της αν δεν αλλάξει στάση και συνεχίσει σε αυτή την γραμμή...

ΑΠΟΨΗ: Ο βρώμικος ρόλος της Τουρκίας στη Λιβύη...



Ο εμφύλιος πόλεμος που συνεχίζεται εδώ και οκτώ χρόνια στη Λιβύη, τις τελευταίες ημέρες έχει επικεντρωθεί γύρω από την Μισράτα. Πριν τρεις ημέρες, ένα μεταγωγικό αεροσκάφος ουκρανικής εταιρείας τύπου Il-76TD, που μετέφερε όπλα και πυρομαχικά από την Τουρκία, καταστράφηκε από την αεροπορία του στρατάρχη Χαφτάρ μόλις προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο της Μισράτα, όπου δυο μέρες πριν είχε βομβαρδιστεί η Ακαδημία της Πολεμικής Αεροπορίας, που λειτουργεί στην αεροπορική βάση της Μισράτα.

Πάντως είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι η Μισράτα έχει γίνει στόχος του Χαφτάρ, από τα τέλη του Ιουνίου, οπότε η Τουρκία κηρύχθηκε εχθρική χώρα από τον στρατάρχη που ελέγχει το 85% της Λιβύης. Τις 25 Ιουλίου ο Εθνικός Στρατός της Λιβύης βομβάρδισε τις αίθουσες επιχειρήσεων, τις αποθήκες πυρομαχικών, την αεροπορική βάση και τη Στρατιωτική Ακαδημία.


Οι δυνάμεις του Χαφτάρ δηλώνουν ότι το αεροδρόμιο της Μισράτα χρησιμοποιείται από την Τουρκία για την υποστήριξη όπλων και πυρομαχικών των ριζοσπαστικών δυνάμεων. Η Μισράτα, που παίζει πάντα έναν σημαντικό ρόλο στην ιστορία της Λιβύης, θεωρείται ως η πόλη στην οποία ζουν και οι περισσότεροι τουρκικής καταγωγής πολίτες της χώρας αυτής.

Μετά την κατάληψη της Περιφέρειας Τρίπολης, το 1551, οι Οθωμανοί εγκατέστησαν Τούρκους της Ανατολίας κυρίως στα παράλια της Λιβύης. Εκτός αυτού, οι Οθωμανοί αξιωματικοί που παντρεύτηκαν ντόπιες γυναίκες, δημιούργησαν μια μεγάλη τουρκική αποικία. Μάλιστα, μετά την απώλεια της Κρήτης και των νησιών, ορισμένες οικογένειες Τούρκων κατέφυγαν στη Λιβύη.


Στην απογραφή του 1936 οι τουρκικής καταγωγής κάτοικοι της Λιβύης αποτελούσαν το 5% του πληθυσμού. Και τα δύο τρίτα αυτών κατοικούσαν στη Μισράτα. Ήταν περίπου 35 χιλιάδες. Σήμερα ορισμένοι λένε ότι η Μισράτα, που είναι η τρίτη πόλη μετά την πρωτεύουσα Τρίπολη και τη Βεγγάζη, κατοικείται κατά τα δύο τρίτα από τουρκικής καταγωγής πολίτες. Μετά τη Μισράτα ακολουθεί η Τρίπολη σε τουρκικής καταγωγής πληθυσμό.

Το αεροδρόμιο που είναι στο στόχαστρο του Χαφτάρ, κατασκευάστηκε το 1939 από τους Ιταλούς και οι Τουρκικές Αερογραμμές ήταν η πρώτη διεθνής εταιρεία που άρχισε πτήσεις στο αεροδρόμιο αυτό, τις 15 Δεκεμβρίου 2011.

Ο λόγος για τον οποίο ο Ερντογάν έχει επικεντρωθεί τόσο πολύ στη Μισράτα, είναι γιατί η πόλη κατοικείται κυρίως από Τούρκους, αλλά και γιατί οι κάτοικοι της περιοχής, σε μια Λιβύη που θα διαλυθεί, θεωρούν την Τουρκία ως πρώτη χώρα επιλογής.

Οι δυνάμεις ενόπλων της Μισράτα, που είναι η πιο μεγάλη δύναμη που στηρίζει και κρατάει όρθια την Κυβέρνηση Εθνικής Συνεννόησης της Τρίπολης, που υποστηρίζεται από την Τουρκία και το Κατάρ, πολεμούν εναντίον των δυνάμεων του Χαφτάρ σε όλα τα μέτωπα της περιοχής που ελέγχει η κυβέρνηση της Τρίπολης.

Εκτός αυτού, το γεγονός ότι ο Fethi Başağa, υπουργός Εσωτερικών και από τα ισχυρά ονόματα της κυβέρνησης της Τρίπολης, και ο Abdul Rauf Kara, διοικητής της Ταξιαρχίας Navasi που ελέγχει το αεροδρόμιο της Τρίπολης και αποτελεί την πιο ισχυρή δύναμη της Ειδικής Δύναμης Αποτροπής του υπουργείου Εσωτερικών, έχουν τουρκικά ονόματα, είναι ενδεικτικό της επιρροής που ασκεί η Τουρκία στην περιοχή.

Η Τουρκία που έχει εμπλακεί στον εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης από το 2011 και άρχισε να στέλνει όπλα σε ορισμένες ομάδες από το 2013, άρχισε να παίζει ανοικτά με το που έστειλε τεθωρακισμένα τύπου Kirpi στη Λιβύη.

Όμως, όταν ο Χαφτάρ έχασε τη στρατηγικής σημασίας πόλη Giryan, λόγω της συμμετοχής στις μάχες των τουρκικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών, ξεκίνησε ένα ακήρυκτος πόλεμος μη επανδρωμένων αεροσκαφών μεταξύ Τουρκίας και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ).

Στην καταστροφή του μεταγωγικού που μετέφερε όπλα και πυρομαχικά από την Τουρκία, ένα λεπτό μετά την προσγείωσή του στη Μισράτα, σημαντικό ρόλο έπαιξαν τα ΗΑΕ.

Η αεροπορική βάση El Cuffa, που βρίσκεται στα νότια της Λιβύης και χρησιμοποιείται από τις δυνάμεις του Χαφτάρ ως βάση ανεφοδιασμού, έγινε στόχος μη επανδρωμένων αεροσκαφών (ΜΕΑ) της Τουρκίας. Μάλιστα τις 25 Ιουλίου τουρκικά ΜΕΑ κατέστρεψαν δύο μεταγωγικά αεροσκάφη του Χαφτάρ.

Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δημοσιεύονται συχνά φωτογραφίες που δείχνουν ότι το αεροδρόμιο της Μισράτα έχει μετατραπεί σε μια τουρκική αεροπορική βάση, με νέα καταφύγια για αεροσκάφη και για ΜΕΑ.

Η Τουρκία, που θέλει να αποκτήσει δυνατότητες να ασκεί επιρροή στη Μέση Ανατολή, έχει κατασκευάσει στρατιωτικές βάσεις στο Κατάρ, τη Σομαλία και είχε συμφωνήσει για βάση με τον Μπεσίρ στο Σουδάν, πριν ανατραπεί.

Οι δυνάμεις του Χαφτάρ ελέγχουν το 85% των εδαφών της Λιβύης

Η Τουρκία μέχρι στιγμής έχει μετατρέψει ντε φάκτο το αεροδρόμιο της Μισράτα σε μια βάση της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας και όσο συμβαίνει αυτό, δεν μπορούν η Αίγυπτος, τα ΗΑΕ και η Σ. Αραβία να ανατρέψουν την κυβέρνηση της Τρίπολης.

Οι δραστηριότητες της Τουρκίας δεν περιορίζονται στη βάση της Μισράτα, αλλά διευθύνει και όλες τις στρατιωτικές επιχειρήσεις της κυβέρνησης της Τρίπολης, κάτι που προκαλεί τις έντονες αντιδράσεις των χωρών που στηρίζουν τον Χαφτάρ.

Μάλιστα, τον προηγούμενο μήνα οι δυνάμεις του Χαφτάρ δημοσίευσαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τα διαβατήρια ανωτάτων αξιωματικών των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων και των υπηρεσιών πληροφοριών που δρουν στη Λιβύη.

Το άρθρο είναι της ιστοσελίδας ahvalnews και μεταφράστηκε από τον Σάββα Καλεντερίδη
των Infognomon Politics

14 Αυγούστου 2019

Τουρκία: Επιμονή στη «Γαλάζια Πατρίδα»



Aπό Καθημερινή.


Σταθερά υψηλούς ρητορικούς τόνους για την Κύπρο και την Ανατολική Μεσόγειο συντηρεί η Αγκυρα, με επίκεντρο την ενέργεια, την πιθανότητα επανεκκίνησης των συζητήσεων για το Κυπριακό, αλλά και τα αποκαλούμενα δικαιώματα της Τουρκίας στην περιοχή. Μετά ένα πενθήμερο περιοδείας στα Κατεχόμενα, από τις βάσεις της τουρκικής δύναμης Κύπρου και την περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου, μέχρι το πλωτό γεωτρύπανο «Γιαβούζ» και τις ναυτικές μονάδες που έχουν περικυκλώσει αυτές τις ημέρες το νησί σε μια επίδειξη δύναμης, ο Τούρκος υπουργός Εθνικής Αμυνας Χουλουσί Ακάρ προχώρησε σε μία σειρά δηλώσεων, οι οποίες αντιμετωπίζονται από τη Λευκωσία ως οριοθέτηση της Αγκυρας ενόψει της πιθανής επανέναρξης των διαπραγματεύσεων. «Ενώ συζητούνται αυτά τα θέματα πρέπει όλοι να γνωρίζουν ότι η Τουρκία είναι ξεκάθαρα ένα κράτος-εγγυητής στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου, ότι η Βρετανία, η Ελλάδα και η Τουρκία έχουν σημαντικά δικαιώματα και ευθύνες. Παρακολουθούμε όλες τις εξελίξεις από κοντά. Ολοι πρέπει να γνωρίζουν ότι θα προστατεύσουμε μέχρι τέλους τόσο τα δικά μας δικαιώματα ως τουρκική δημοκρατία όσο και τα δικαιώματα και το δίκαιο της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου (ΤΔΒΚ σ.σ. “ψευδοκράτος”)», ανέφερε (TRT), μεταξύ άλλων, ο κ. Ακάρ. Και πρόσθεσε, πως «ουδεμία πιθανότητα επιβίωσης έχει μια απόφαση στην οποία δεν συμμετέχουν η Τουρκία και η ΤΔΒΚ. Θέλω να το επαναλάβω άλλη μία φορά. Επομένως πρέπει όλοι να γνωρίζουν ότι δεν θα επιτρέψουμε τη δημιουργία τετελεσμένων με κανένα τρόπο».

Από τη φρεγάτα «Gemlik», η οποία έπλευσε στην περιοχή ανατολικά της Κύπρου αποκλειστικά και μόνον για να διαδραματίσει τον ρόλο του σκηνικού για τις δηλώσεις του, ο κ. Ακάρ επανέφερε τη θεωρία της «Γαλάζιας Πατρίδας». «Eχουμε ένα πεδίο 462 χιλιάδων χιλιομέτρων, το οποίο αποκαλούμε “Γαλάζια Πατρίδα”. Υπάρχει ο θαλάσσιος χώρος μας και αυτός έχει τον εναέριο χώρο του. Εδώ έχουμε δικαιώματα. Είναι καθορισμένα με τις διεθνείς συμφωνίες. Εμείς αναμένουμε από τους συνομιλητές μας και γείτονές μας να τα εφαρμόσουν. Σε αυτό το πλαίσιο αναμένουμε πρόοδο. Θέλουμε να γνωρίζουν ότι είμαστε αποφασισμένοι να προστατεύσουμε το δίκαιο και τα δικαιώματά μας», είπε ενδεικτικά, επαναλαμβάνοντας ότι οι εργασίες των πλωτών γεωτρύπανων «Μπαρμπαρός» και «Φατίχ» διασφαλίζονται από τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις.

Μήνυμα Ερντογάν

Tης συνέντευξης του κ. Ακάρ είχε προηγηθεί και το μήνυμα του προέδρου της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για τη μουσουλμανική γιορτή των θυσιών (Ιντ αλ-αντχά), το οποίο υπερέβαινε τα συνήθη θρησκευτικά όρια και περιελάμβανε σαφείς αναφορές σε ιστορικές νίκες των οθωμανών εναντίον Ελλήνων και Αράβων. «Η ενότητά μας, η αλληλεγγύη μας και η αδελφoσύνη μας αποτελούν τη μεγαλύτερη δύναμή μας σήμερα όπως και πάντα σε αυτούς τους τόπους που κατοικούμε για χίλια χρόνια. Ο μήνας Αύγουστος περιγράφεται στην ιστορία μας ως μήνας των νικών. Βιώσαμε πολλά ιστορικά ορόσημα μέσα σε αυτόν τον μήνα, από τη νίκη του Μαντζικέρτ (σ.σ. το 1071 κατά της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας), που θα εορτάσουμε σε δύο εβδομάδες περίπου, και τη νίκη του Μαρτζ Νταμπίκ στις 30 Αυγούστου (σ.σ. νίκη κατά των Αράβων που οδήγησε στην προσάρτηση της Συρίας από τους Οθωμανούς το 1516), μέχρι την κορύφωση του Πολέμου της Ανεξαρτησίας (σ.σ. Μικρασιατική Καταστροφή) και την Επιχείρηση Ειρήνης (σ.σ. εισβολή) στην Κύπρο. Και εσχάτως την Επιχείρηση Ασπίδα Ευφράτη, κατά την οποία καταφέραμε το πρώτο χτύπημα στον διάδρομο του τρόμου, που προσπάθησαν να διαμορφώσουν στα σύνορα με τη Συρία, επίσης μία μέρα του Αυγούστου» αναφέρεται, μεταξύ άλλων, στο μήνυμα του κ. Ερντογάν.

13 Αυγούστου 2019

ΑΝΑΛΥΣΗ Foreign Affairs: Ο Ερντογάν πλέον ακολουθεί τον δρόμο αυτού που κατέκρινε, του Κεμάλ Ατατούρκ.



Ο πολιτικός από τον οποίο ο αρχηγός του ισλαμιστικού κόμματος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αρχικά επεδίωκε να αποστασιοποιηθεί, του κοσμικού ιδρυτή της Τουρκίας Κεμάλ Ατατουρκ, είναι αυτός που ο πρόεδρος της Τουρκίας έχει βρεθεί πλέον να μοιάζει περισσότερο, ανέφερε μια ανάλυση για το περιοδικό Foreign Affairs.




"Ο Ερντογάν είναι ο πιο αινιγματικός πολιτικός της ιστορίας της Τουρκίας, πολωμένος και δημοφιλής, χαμηλών τόνων ή θυμωμένος, με μια ιδεολογία που αλλάζει κάθε λίγα χρόνια. Αλλά ξεκινώντας από τα πρώτα του χρόνια στο Ισλαμιστικό Κόμμα Κοινωνικής Πρόνοιας της Τουρκίας, έφτιαξε σταθερά μια βάση ανάμεσα στους φτωχούς και τους συντηρητικούς της Τουρκίας, που μετατράπηκε σε μια σειρά όλο και εντυπωσιακών εκλογικών νικών, από το δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης το 1994 έως Πρωθυπουργός, και τελικά Πρόεδρος το 2014" .

"Ο Ερντογάν έχει μετατρέψει την λαϊκή εντολή που του δώθηκε, και την έχει χρησιμοποιήσει για να επαναπροσδιορίσει τις σχέσεις της Τουρκίας με τον υπόλοιπο κόσμο", ανέφερε ο Τούρκος αναλυτής και συγγραφέας Kaya Genç στο FΑ. "Η χρήση της εξουσίας του έχει επίσης δημιουργήσει διαφωνίες κι ενστάσεις μεταξύ των φεμινιστών, των αριστερών και της κοσμικής μεσαίας τάξης. Εξάλλου, κάτω από την εξουσία του Ερντογάν, η Τουρκία έχει γίνει η μεγαλύτερη φυλακή για δημοσιογράφους παγκοσμίως".

Θυμίζουμε πως Mustafa Kemal Atatürk κατάργησε την Οθωμανική Αυτοκρατορία το 1922-4 και εκσυγχρόνισε την Τουρκία με βία στα επόμενα χρόνια, οικοδομώντας μια νέα τουρκική αστική τάξη, πείθοντας ταυτόχρονα ένα μουσουλμανικό έθνος να αγκαλιάσει τη δυτική νεωτερικότητα.

"Στην αρχή ο Ερντογάν επέκρινε την συγκεντρωτική μεταμόρφωση της Τουρκίας από τον Ατατούρκ, κατηγορώντας τον για απολυταρχική εξουσία", δήλωσε ο Genç.



Αλλά ιδιαίτερα μετά τις διαμαρτυρίες του Gezi του 2013, όταν ο Erdoğan έχασε την υποστήριξη των οπαδών της Fethullah Gülen, καθώς και των Κούρδων και των φιλελευθέρων, στράφηκε στους Τούρκους ακροδεξιούς εθνικιστές και υιοθέτησε παρόμοιες μεθόδους. "Τώρα μίλησε με θαυμασμό για τον Ατατούρκ και την πολιτική του, περιέγραψε τους δικούς του επικριτές ως «κακοποιούς» και ισχυρίστηκε ότι η Τουρκία είναι υπό πολιορκία από τη Δύση", συμπλήρωσε.

Το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου 2016 έδωσε στον Ερντογάν μια ακόμη δικαιολογία για να συγκεντρώσει την εξουσία. Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης κρατούσε δεκάδες χιλιάδες δημόσιους υπαλλήλους, έκλεισε περισσότερα από 100 μέσα μαζικής ενημέρωσης και ακύρωσε τα διαβατήρια 50.000 Τούρκων που υποπτευόταν ότι είχαν κάποιου είδους σχέση με το πραξικόπημα.
"Οι μηχανισμοί ανατροφοδότησης των πρώτων χρόνων του ΑΚΡ δεν λειτουργούν πλέον", δήλωσε στον Genç ο Akif Beki, επικεφαλής σύμβουλος και εκπρόσωπος του Erdoğan από το 2005 έως το 2009. "Οι παλιές ευαισθησίες του κόμματος εξαφανίστηκαν. Αντί να διεξάγει διάλογο με τους ψηφοφόρους, το AKP επιμένει στον μονόδρομο της προπαγάνδας. Αντί να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα, τα αποκρύπτουν. "

Επιπλέον, η ανησυχητική κατάσταση της οικονομίας της Τουρκίας παραμένει πρόβλημα, και στις φετινές τοπικές εκλογές το AKP είδε το μερίδιο ψήφου να μειώνεται δραματικά στις μεγάλες πόλεις, συμπεριλαμβανομένης της πρωτεύουσας, της Άγκυρας. Ωστόσο, το AKP έχει περίπου 11 εκατομμύρια μέλη, δέκα φορές περισσότερα από το κύριο Δημοκρατικό Λαϊκό Κόμμα (CHP) της αντιπολίτευσης, ενώ ο Ερντογάν ασκεί τον απόλυτο έλεγχο των θεσμών της Τουρκίας.

"Η μεγάλη πρόκληση του Ερντογάν κατά την επόμενη δεκαετία, καθώς ο ατομικισμός μεγαλώνει στην Τουρκία και ο λαϊκισμός του Ισλαμοφοβικού Ισλάμ αναδύεται στην Ευρώπη, θα είναι να πείσει τους ψηφοφόρους ότι το μείγμα του θυμού και της υπομονής εξακολουθεί να αποτελεί πρότυπο για να ακολουθηθει, κι ότι μόνο οι ικανότητες του μπορούν Τουρκία στην ασφάλεια ", δήλωσε ο Genç.