Ο τρόπος διεξαγωγής της αναγνώρισης στις σύγχρονες επιχειρήσεις. Οι Ελληνικές Δυνατότητες. Μέρος 1ο.

Σε αυτό το άρθρο, θα αναλύσουμε για πρώτη φορά στον αμυντικό τύπο, τη σημασία της αναγνώρισης, καθώς και τον τρόπο και τα μέσα με τα οποία επιτυγχάνεται. Η βιβλιογραφία που χρησιμοποιήθηκε είναι από Αμερικανικά, Ελληνικά και Βρετανικά αδιαβάθμητα εγχειρίδια περί Αναγνώρισης και Πληροφοριών.

Ο λόγος που γίνεται η όλη ανάλυση, είναι για να δούμε στο τέλος, τις απαιτούμενες ενέργειες που πρέπει να γίνουν από Ελληνικής πλευράς, έτσι ώστε να ενισχυθεί o E.Σ. εκεί που χρειάζεται.

Εισαγωγή στην Αναγνώριση - Ορισμός.

Αναγνώριση είναι "η συλλογή πληροφοριών και η εν γένει αποκάλυψη όσο το δυνατόν περισσότερων στοιχείων ενός στόχου ή μιας δύναμης, με σκοπό την εκμετάλλευση τους για την καταστροφή των τελευταίων". Υπεύθυνοι για την διεξαγωγή αναγνώρισης είναι οι πάντες, με τα τμήματα διεξαγωγής αναγνώρισης απλά να έχουν κάποιες υπέρτερες δυνατότητες.

Ως εκ τούτου, η αναγνώριση δεν είναι απλά να  δω" τον εχθρό, αλλά να καταλάβω τι κάνει, που κατευθύνεται, τι εξοπλισμό διαθέτει, και τι δύναμης είναι.

Σημασία της Αναγνώρισης

Αν και οι περισσότεροι δίνουν σημασία στην θεωρητική ισχύ μιας ένοπλης δύναμης και στην ποσότητα των μέσων που διαθέτει, εντούτοις αυτό είναι εντελώς παραπλανητικό καθώς η αναγνώριση αποτελεί πολλαπλασιαστή ισχύος όλων των παραπάνω. Για παράδειγμα, μια Ταξιαρχία με άριστη γνώση του εχθρού, είναι πολύ ισχυρότερη "στην πράξη" έναντι μιας Μεραρχίας, ή ακόμη κι ενός Σώματος Στρατού με ανεπαρκείς πληροφορίες μάχης.

«Αν γνωρίζεις τον εχθρό σου και τον εαυτό σου, δεν έχεις ανάγκη να φοβάσαι το αποτέλεσµα εκατό µαχών»

SUN ZU, 500 π.Χ.

Χωροταξική διαίρεση της Αναγνώρισης

Σε αυτή την ενότητα, θα δούμε το πως το ΝΑΤΟ διαιρεί τις αρμοδιότητες της αναγνώρισης και συλλογής πληροφοριών, με βάση το μέγεθος κάθε τμήματος. Για παράδειγμα, η Ταξιαρχία οφείλει να συλλέξει πληροφορίες με οποιονδήποτε τρόπο σε αποστάσεις μέχρι και 20 χιλιομέτρων πέραν του ΠΟΤ.  Η περιοχή στην οποία ένα τμήμα είναι υπέυθυνο για την διεξαγωγή αναγνώρισης και συλλογής πληροφοριών, ονομάζεται "area of influence" (Περιοχή Επιρροής - ΠΕΠ).

Οι εκτάσεις / αποστάσεις λοιπόν, σύμφωνα με τις οποίες, κάθε τμήμα πρέπει να συλλέγει πληροφορίες, είναι οι παρακάτω:

Για τον αμυνόμενο:

• Διμοιρία - Λόχος: 1,5 χιλιόμετρο.
• Τάγμα (ή αντίστοιχα): 5 χιλιόμετρα.
• Ταξιαρχία (ή Σύνταγμα): 10 χλμ.
• Μεραρχία: 20 χλμ.
• Σώμα Στρατού: 60-80 χλμ.
• Στρατιά: 100-150 χλμ.

Για τον επιτηθέμενο, οι παραπάνω αποστάσεις είναι αρκετά μεγαλύτερες, διότι η αναγνώριση και συλλογή πληροφοριών εναντίον ενός εχθρού που βρίσκεται οχυρωμένος και υπό απόκρυψη, είναι αρκετά πιο δύσκολη. Επίσης, ο επιτηθεμενος είναι υποχρεωμένος να εκτελέσει ελιγμο σε εχθρική περιοχή, συνεπώς ο όγκος πληροφοριών που χρειάζεται είναι κατά πολύ μεγαλύτερος. Οι αποστάσεις εχουν ως εξής:

• Διμοιρία - Λόχος: 2 χλμ.
• Τάγμα (ή αντίστοιχα): 7 χιλιόμετρα.
• Ταξιαρχία (ή Σύνταγμα): 20 χλμ.
• Μεραρχία: 30 χλμ.
• Σώμα Στρατού: 80-100 χλμ.
• Στρατιά: 150-200 χλμ.

Σημείωση: Όλες οι παραπάνω αποστάσεις είναι ενδεικτικές, κι όσο καλύτερες αποστάσεις επιτυγχάνονται, τόσο το καλύτερο. Επίσης τη νύχτα, οι παραπάνω αποστάσεις υποδιπλασιάζονται, αλλά όποιος καταφέρνει να τις διατηρήσει στα ίδια επίπεδα, αποκτά αυτομάτως και ΤΕΡΑΣΤΙΟ πλεονέκτημα. 

Ο Ελληνικός Στρατός και οι δυνατότητες του.

Ο Ελληνικός Στρατός ανήκει στο ΝΑΤΟ, συνεπώς ακολουθεί τουλάχιστον κατά προσέγγιση τις παραπάνω επιδόσεις. Για να εξετάσουμε όμως αν τις επιτυγχάνει κιόλας, θα πρέπει να ανοίξουμε μια παρένθεση, και να δούμε τι μέσα διαθέτει σε κάθε κλιμάκιο (ο,τι είναι ευρέως γνωστό).

Στον Λόχο

Στο επίπεδο του Λόχου, ο ΕΣ διαθέτει ομολογουμένως λίγα μέσα διεξαγωγής αναγνώρισης. Μερικά από αυτά είναι:

• τα "μάτια" του προσωπικού, 
• τα κυάλια, 
• οι διόπτρες Steiner των Σκοευτών Ακριβείας της κάθε Ομάδας Πεζικού,
• οι διόπτρες Steiner των Ακροβολιστών που διατίθενται από την Διμοιρία Ε.Σ. του Λόχου Υποστηρίξεως Τάγματος.
• και το αποστασιόμετρο Πολύφημος του Παρατηρητή ΠΒ που έχει ο κάθε Λόχος. 

Κι αν την ημέρα καλύπτεται  η απόσταση αναγνώρισης των 2 χιλιομέτρων (λόγω του Α/Π Πολύφημος), αυτή καλύπτεται μόνο με καλή ορατότητα, και μόνο με ευθυτενή οπτική επαφή. Το Ελληνικό πεδίο δράσης όμως αποτελείται από πολλούς ορεινούς και ημιορεινούς όγκους, με αποτέλεσμα να διακόπτεται η "ευθυτενης αναγνωριση", κι εκεί είναι που υστερούμε δραματικά.

Όσον αφορά τον νυχτερινό αγώνα, τα πράγματα είναι ελαφρώς βελτιωμένα σε σχέση με το παρελθόν, διοτι ο ΕΣ διαθέτει ΔΝΟ σε όλα τα ΤΟΜΠ του, στα ΜΙΝΙΜΙ και στα ομαδικά όπλα. Μόνο που κι εδώ χρειάζονται αρκετές προσθήκες για να ισορροπηθεί η κατάσταση.


Στο Τάγμα

Στο επίπεδο του Τάγματος τα πράγματα είναι ελαφρώς καλύτερα, καθώς το Ελληνικό Τάγμα Πεζικού διαθέτει Διμοιρία Αναγνωρίσεως στον Λόχο Υποστήριξης, διαθέτει εξαιρετικά ΣΕΠ (αν πρόκειται για Επιλαρχία Αρμάτων),  καθώς και υπό διοίκηση ραντάρ επιτήρησης εδάφους (αν διατίθενται). Πιθανώς επίσης να υπάρχουν και φορητά θερμικά αποστασιόμετρα. 

Αλλά και πάλι, η ύπαρξη ορεινών όγκων περιορίζει δραστικά την όποια δυνατότητα ανεξάρτητης αναγνώρισης από το Τάγμα, αναγκάζοντάς το να βασίζεται στις πληροφορίες του προϊσταμένου για να σχηματίσει πλήρη εικόνα στην ΠΕΠ του. (όπως π.χ της Ταξιαρχίας).

Αποστασιόμετρο laser Πολύφημος.

Στην Ταξιαρχία - Μεραρχία

Στο επίπεδο των Σχηματισμών, η κατάσταση έχει βελτιωθεί δραματικά με την εισαγωγή σε υπηρεσία των ΟΗ-58D Kiowa, τα οποία είναι πολύ πιθανό να διατίθενται στον εκάστοτε Διοικητή Σχηματισμού, προκειμένου να διεξάγει αναγνώριση σε πολύ μεγαλύτερες αποστάσεις, κι αν παρουσιαστεί ευκαιριακός στόχος, να τον εμπλέξει άμεσα με τα όπλα του ίδιου του ελικοπτέρου.

Ελαφρύ Επιθετικό/Αναγνωριστικό Ελικόπτερο OH-58D Kiowa Warrior.

Πέραν όμως των Ε/ΕΠ, οι Σχηματισμοί διαθέτουν πλειάδα άλλων μέσων αναγνώρισης, μεταξύ των οποίων:

• Επιλαρχίες Αναγνωρίσεως.
• Πυροβολαρχία Παρατηρήσεως με Ραντάρ Αντιπυροβολικού (TPQ-36/37, Atrhur κοκ).
• Ραντάρ επιτήρησης εδάφους.
• Υπό διοίκηση τμήματα Ηλεκτρονικού Πολέμου.
• Υπό Διοίκηση τμήματα UAV Sperwer.

Συνεπώς, τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα σε αυτό το επίπεδο, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης.


Στο Σώμα Στρατού

Κι εδώ, για να μην μακρυγορούμε, η κατάσταση κινείται σε ανεκτά επίπεδα, λόγω της ύπαρξης αρκετών μέσων διεξαγωγής αναγνώρισης (ίδια με τη Μεραρχία, αλλά με επιπρόθετα μέσα, όπως τμήματα Ειδικών Δυνάμεων, μέσα επικοινωνιών, κοκ). 

Στην Στρατιά

Η 1η Στρατιά, είναι το μοναδικό τμήμα που μπορεί να αντλήσει πληροφορίες μάχης, από μέσα και υπηρεσίες πέραν του Ε.Σ. Δηλαδή, πέραν των όποιων μέσων αναγνώρισης διαθέτει η ίδια, μπορεί να αντλήσει πολύτιμες πληροφορίες από ετερες υπηρεσίες όπως η ΕΥΠ, το ΥΠΕΞ, εικόνα από δορυφόρο, καθώς κι από τους λοιπούς κλάδους των ΕΔ (ΑΤΑ, ΑΣ κοκ). Επειδή όμως τα δεδομένα πλησιάζουν το όριο του διαβαθμισμένου, θα το κλείσουμε εδώ λέγοντας μόνο πως γίνεται "καλή" δουλειά.

O Eυρωπαικός κατασκοπευτικός δορυφόρος Helios-IIB.

Συμπέρασμα

Συμπερασματικά λοιπόν, μπορούμε να πούμε με σχετική ασφάλεια πως ο ΕΣ διαθέτει τα απαιτούμενα μέσα αναγνώρισης, για να εκτελέσει την αποστολή του. Η κατάσταση μάλιστα αναμένεται να βελτιωθεί κατακόρυφα με την πλήρη εκμετάλλευση των ΟΗ-58. Πολλοί βλέπουν τα ΟΗ-58D ως Επιθετικά Ελικόπτερα (και καλά κάνουν), αλλά ευτυχώς για τους έχοντες γνώση, δεν είναι μόνο τέτοια. Τυχόν διάθεση των ελικοπτέρων στο Σώμα Στρατού/Μεραρχία, θα 'ανεξαρτητοποιήσει" τα τελευταία από την ανάγκη για ροή πληροφοριών από την 1η Στρατιά, έστω και για μικρό χρονικό διάστημα. Δηλαδή, θα τους δώσει τη δυνατότητα να δρουν απομονωμένα, έστω και για λίγο. Κάτι που στο παρελθόν ήταν σχεδόν ουτοπικό.

Το δεύτερο συμπέρασμα που προκύπτει, είναι πως στα μικρά κλιμάκια, πρέπει να γίνουν πολλά. Πάρα πολλά. Τόσα πολλά, που κανονικά θα πρέπει να δημιουργήσουμε νέο άρθρο. Επιγραμματικά προς ώρας, μερικές μόνο από τις "τομές" που πρέπει να γίνουν, είναι οι κάτωθι:

• Εισαγωγή mini-UAV (όπως το Black Hornet) στο επίπεδο του Τάγματος ή/και του Λόχου.
• Εύρεση ή προμήθεια βαρέων τυφεκίων Ε.Σ. (π.χ. Βarret) με κατάλληλη διόπτρα, για τον εξοπλισμό των Διμοιριών Ελεύθερων Σκοπευτών του Λόχου Υποστήριξης.
• Διάθεση στον κάθε Διμοιρίτη, Παρατηρητή ΠΒ και Διοικητή Λόχου τουλάχιστον, ενός φορητού αποστασιομέτρου με θερμική κάμερα, ως επιπλέον εξοπλισμό των δίοπτρων (κυαλιών).

Mini UAV Black Hornet.

Επίλογος

Η αναγνώριση και η έγκαιρη και έγκυρη συλλογή πληροφοριών, είναι τα όπλα του "μικρού". Διότι μια μικρότερου μεγέθους δύναμη, μόνο με την καλύτερη συλλογή πληροφοριών θα μπορέσει να επιτύχει τους Αντικειμενικούς Σκοπούς της.

Στο δεύτερο μέρος θα ακολουθήσει η ανάλυση των δυνατοτήτων του Τουρκικού Στρατού, καθώς και η διαδρομή που ακολουθεί μια πληροφορία, προκειμένου να γίνει εκμεταλλεύσιμη.

Τι χρήση έχουν για την 3η μεγαλύτερη στρατιωτική δλυναμη του κόσμου (Κίνα), τα Yaks;;

 

Σε ένα ελαφρώς διαφορετικό άρθρο από τα υπόλοιπα, θα εξετάσουμε την επιχειρησιακή αξία των ζώων, και συγκεκριμένα του Yak, το οποίο εξακολουθεί να χρησιμοποιείται κατά χιλιάδες, από τον Κινεζικό Στρατό. 

Καταρχάς το Yak, είναι εξημερωμένο ζώο που ανήκει στα βοωειδή (όπως οι αγελάδες), και συναντάται στην Κεντρική Ασία, σε χώρες όπως το Νεπάλ, το Κασμίρ, το Ανατολικό Καζακστάν, η Μογγολία, και το Θιβέτ.

Ο Κινεζικός Στρατός από την άλλη, είναι ο μεγαλύτερος στρατός του κόσμου, με πάνω από 2 εκατομμύρια ενεργό προσωπικό, κι όσον αφορά τους εξοπλισμούς, συγκαταλέγεται 2η, με ετήσιο Π/Υ περίπου $250-350 δισ. (PPP). Aλλά παρά τα τεράστια μεγέθη του, συνεχίζει να χρησιμοποιεί το Yak για την διεξαγωγή μεταφορών στα δύσβατα μέρη, όπως στα Ιμαλάϊα, και στα σύνορα με την Μογγολία και το Καζακστάν.

Τα πλεονεκτήματα στην συγκεκριμένη περίπτωση του Yak, έναντι των υπόλοιπων μέσων, είναι τα παρακάτω:

• Έναντι των μουλαριών και των αλόγων: Σε αντίθεση με τα παραπάνω ιπποειδή, το Yak αντέχει σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, και μπορεί να κινηθεί εξίσου καλά σε τραχιές διαβάσεις. Αλλά το κυριότερο του πλεονέκτημα είναι πως μπορεί να δράσει σε υψόμετρα απαγορευτικά για πολλά ζώα, της τάξης των 4-6.000 μέτρων.
• Έναντι λοιπών τροχοφόρων μέσων: Η συγκεκριμένες περιοχές στερούνται κάθε είδος διαβάσεων και οδών, συνεπώς το Yak μπορεί κυριολεκτικά να πάει παντού. Και μάλιστα, το κάνει κι εξαιρετικά γρήγορα. Επίσης, είναι κατά πολύ φθηνότερο στη χρήση απ'οτι ένα όχημα.

Καλά λοιπόν τα όποια εξελιγμένα μέσα κίνησης, όπως τα ΤΘ οχήματα αναγνώρισης και τα ελικόπτερα, αλλά υπάρχουν περιπτώσεις όπου μόνο με "κτήνη" μπορεί ένας στρατός να εκτελέσει την αποστολή του.

Κι ο Κινεζικός Στρατός δεν είναι ο μοναδικός. Δεκάδες στρατοί, σύγχρονοι ή μη, χρησιμοποιούν "κτήνη" για αποστολές μεταφοράς προσωπικού κι εφοδίων. Συμπεριλαμβανομένου του Ελληνικού, αν κι ο τελευταίος το κάνει πλέον σε ελάχιστη κλίμακα.

Αμερικανοί Rangers, μεταφέρουν με τη βοήθεια ενός μουλαριού ένα πολυβομβιδοβόλο Mk-47, με πλήρη φόρτο πυρομαχικών. Κάτι το οποίο ήταν αδύνατο να πραγματοποιήσουν οι 2 κύριοι της φωτογραφίας.

Τα αγαπητά μας ζώα λοιπόν, συνεχίζουν να υπηρετούν τον άνθρωπο σε αμιγώς στρατιωτικά καθήκοντα, αν και σε μικρότερη κλίμακα, παρά τις όποιες νέες αναπτύξεις ρομποτικών μηχανημάτων (UGVs).

ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ ΒΙΝΤΕΟ των πυροσβεστικών μέσων της ΠΑ (Canadair), κατά τη διάρκεια κατάσβεσης πυρκαγιάς στην Εύβοια!

Εντυπωσιακά πλάνα από τις τιιτάνιες προσπάθειες που καταβάλουν οι πίλοτοι και το λοιπό προσωπικό της ΠΑ, για την κατάσβεση των όποιων πυρκαγιών που προκύπτουν ανά την επικράτεια.

Στην κυριολεξία, οι άνθρωπο δίνουν μάχη με τις φλόγες, θέτοντας σε κίνδυνο την ίδια τους τη ζωή για το καλό της πατρίδας.

Το βίντεο είναι από τις πρόσφατες φωτιές στην Εύβοια....

Η εκπαίδευση των πληρωμάτων των P-3B συνεχίζεται…

Του κ. Λεωνίδα Σ. Μπλαβέρη.

Η εκπαίδευση πραγματοποιείται τόσο στις ΗΠΑ για τους 3 πιλότους του Πολεμικού Ναυτικού, όσο και στην Ελλάδα για ιπτάμενους μηχανικούς και το τακτικό πλήρωμα μάχης

Σεμνά και ταπεινά, αλλά με εντατικούς ρυθμούς και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητος -όσο είναι δυνατόν βεβαίως αυτό το τελευταίο- συνεχίζεται η εκπαίδευση του προσωπικού που θα στελεχώσει τη Μοίρα Αεροσκαφών Ναυτικού (ΜΑΝ) της Διοικήσεως Αεροπορίας Ναυτικού και θα επιχειρεί με τα αναβαθμισμένα αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας P-3B Orion, το πρώτο από τα οποία αναβαθμίζεται τώρα στις εγκαταστάσεις της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας (ΕΑΒ), στο Σχηματάρι Βοιωτίας.

Η εκπαίδευση πραγματοποιείται τόσο στις ΗΠΑ για τους 3 πιλότους του Πολεμικού Ναυτικού, όσο και στην Ελλάδα για ιπτάμενους μηχανικούς και το τακτικό πλήρωμα μάχης (TACCO/Τακτικός Διοικητής της αποστολής, καθώς και οι χειριστές των διαφόρων συσκευών του αεροσκάφους).

Στο πλαίσιο αυτό, λοιπόν, συμφώνως με τις πληροφορίες μας, την παραμονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου το πρώτο P-3B της λεγόμενης «ενδιαμέσου λύσεως» (με αριθμό σειράς s/n “744”) πραγματοποίησε μια πεντάωρης διάρκειας πτήση στην περιοχή του κεντρικού Αιγαίου και νοτιότερα αφιερωμένη στην επιχειρησιακή εκπαίδευση του τακτικού πληρώματος του Πολεμικού Ναυτικού, ενώ στα χειριστήριά του ήταν οι Έλληνες πιλότοι της Πολεμικής Αεροπορίας, οι οποίοι βγήκαν ξανά «επαναδιαθέσιμοι» στον τύπο και ως εκπαιδευτές και δοκιμαστές μετά από πολύμηνη εκπαίδευση στις ΗΠΑ.

«ΒΖ» και… ανατολικότερα σιγά-σιγά!

Πηγή: lawandorder.gr

Ο Ίλον Μασκ προτείνει να βομβαρδισθεί με πυρηνικά ο Άρης για να γίνει κατοικήσιμος (!!)

Ο ιδιοκτήτης της εταιρείας Tesla Ίλον Μασκ ξανακτύπησε: «Βομβαρδίστε με πυρηνικά τον Άρη!» (Nuke Mars), αναφέρει σε μήνυμά του στο Twitter επαναπροτείνοντας την ιδέα του να βομβαρδισθεί ο «κόκκινος πλανήτης» με πυρηνικά όπλα προκειμένου να τον κάνουν πιο κατοικήσιμο για τον άνθρωπο.

Σκοπός του βομβαρδισμού του Άρη με πυρηνικά είναι να λιώσουν οι παγοσκεπείς κορυφές του και να απελευθερωθεί πρώτα το νερό, που είναι παγιδευμένο στους πόλους του και κατόπιν το CO2 στην ατμόσφαιρά του, ώστε με το φαινόμενο αντίστοιχο του γήινου «θερμοκηπίου», που θα δημιουργηθεί να γίνουν πιο ανεκτές οι ακραίες θερμοκρασίες του.

Το 2015 ο ‘κος Τέσλα’ είχε ξαναδιατυπώσει την θεωρία του για χρήση βόμβας υδρογόνου μπροστά στις τηλεκάμερες της εκπομπής The Late Show With Stephen Colbert, με αποτέλεσμα να τον χαρακτηρίσει ο οικοδεσπότης του ως τον «κακό των κόμικς».

Οι επιστήμονες έχουν χαρακτηρίσει όχι μόνον απραγματοποίητη, αλλά και ανεύθυνη, τη θεωρία του Μασκ, τόσο από πλευράς της διαθέσιμης από τον άνθρωπο τεχνολογία για την υλοποίησή της, όσο και για το αποτέλεσμα.

Το να προσπαθήσουμε να μετατρέψουμε τον Άρη σε περιβάλλον αντίστοιχο της Γης (Terraform, όπως λέγεται, κάνοντας ένα λογοπαίγνιο) αγγίζει μάλλον τα όρια της επιστημονικής φαντασίας και δεν προσεγγίζει καν τις όποιες πιθανές δυνατότητες να αποικηθεί ο πλανήτης αυτός.

Πηγή: La Repubblica

ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: Τουρκική προέλαση σε θάλασσα και ξηρά στην Κύπρο.

ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: Η Τουρκία κλιμακώνει τις κινήσεις, δημιουργεί και συντηρεί κλίμα έντασης, ενεργώντας σχεδιασμένα και μεθοδικά για την επιβολή τετελεσμένων σε θάλασσα και ξηρά. Την τελευταία περίοδο έχει τεθεί σε εφαρμογή ένα σχέδιο που βαθμηδόν διαμορφώνει έναν ασφυκτικό κλοιό γύρω από την Κυπριακή Δημοκρατία, με στόχο να την εξαναγκάσει να αποδεχθεί τους τουρκικούς όρους.

Επί του εδάφους, παρατηρούνται συνεχείς κινήσεις επέκτασης της κατοχής εντός της νεκρής ζώνης. Πληροφορίες αναφέρουν πως τέτοιες ενέργειες έχουν καταγραφεί στις αρχές Αυγούστου στην οδό Λήδρας, όπου οι κατοχικές αρχές κατασκεύασαν στέγαστρο παρά την οδό Κύκκου, εντός της νεκρής ζώνης, που ενώνει τις δύο διόδους, αυτή των ελευθέρων περιοχών και εκείνη των κατεχομένων. Στην περιοχή του ξενοδοχείου Λήδρα Πάλας υπήρξε σε δύο περιπτώσεις μετακίνηση θέσεων (κοντά στο Σπίτι της Συνεργασίας). Περαιτέρω, τουρκική παρουσία και έλεγχος διαπιστώνεται στη νεκρή ζώνη στον Άγιο Δομέτιο και συγκεκριμένα στο αγγλικό νεκροταφείο Wayne’s Keep. Σε αυτά προστίθενται οι συνεχιζόμενες παραβιάσεις στα Στροβίλια και Δένεια-Αυλώνα.

Στη θάλασσα παραμένουν τα δύο γεωτρύπανα, «Πορθητής» και «Γιαβούζ», ενώ αυτή τη στιγμή βρίσκεται και το ερευνητικό σκάφος «Μπαρμπαρός», νοτίως του νησιού. Μέχρι στιγμής δεν έχει ξεκαθαρίσει οριστικά πού θα κατευθυνθεί το νέο απόκτημα της Τουρκίας, το ερευνητικό σκάφος «Oruc Reis». Ένα σενάριο, αναφέρουν συναφείς πληροφορίες, είναι να σταλεί στην περιοχή του Καστελόριζου. Ωστόσο, αυτό το ενδεχόμενο αντιμετωπίζει επιφυλάξεις στα υψηλά δώματα της τουρκικής ηγεσίας, κυρίως από τους αξιωματούχους εκείνους, που θεωρούν πως δεν είναι η ώρα της αντιπαράθεσης με την Ελλάδα. Συνεπώς, στην περίπτωση που θα επικρατήσει αυτή η άποψη, το «Oruc Reis», είτε θα κινηθεί στα όρια των θαλάσσιων συνόρων της Ελλάδας είτε θα σταλεί νότια της Κύπρου. 

Την ίδια ώρα, στη Λευκωσία αναμένουν την απεσταλμένη του ΟΗΕ, Τζέιν Χολ Λούτ, για επαφές. Η επίσκεψη τοποθετείται χρονικά στις αρχές Σεπτεμβρίου. Είναι, πάντως, σαφές πως το ενδιαφέρον βρίσκεται στην τριμερή της Νέας Υόρκης, Γκουτέρες, Αναστασιάδης και Ακιντζί, στο τέλος του Σεπτέμβρη.

Από τον Φιλελεύθερο του κ. Κώστα Βενιζέλου. 

Συμπλοκή με 3 νεκρούς Παλαιστίνιους στη Λωρίδα της Γάζας.

Ο Ισραηλινός Στρατός δήλωσε ανακοίνωσε σήμερα, πως άνοιξε πυρ εναντίον ομάδας Παλαιστινίων που προσπαθούσαν να διασχίσουν τα σύνορα της Γάζας. Οι Παλαιστινιακές αρχές δήλωσαν σχετικά με το περιστατικό, ότι τρεις άνδρες σκοτώθηκαν.

"Πριν από λίγο, στρατεύματα του IDF εντόπισαν ένοπλους υπόπτους δίπλα στον φράκτη ασφαλείας στη βόρεια Λωρίδα της Γάζας, οι οποίοι προσπαθούσαν να τον περάσουν. Σε απάντηση σε αυτό, ένα επιθετικό ελικόπτερο κι ένα άρμα μάχης άνοιξαν πυρ εναντίον τους", δήλωσε ο Ισραηλινός Στρατός.

Το περιστατικό συνέβη τη νύχτα μεταξύ του Σαββάτου και της Κυριακής, λίγο μετά την εκτόξευση τριών πυραύλων από τη Γάζα στο Ισραήλ, ένας από τους οποίους προσγειώθηκε σε μια πόλη κοντά στα σύνορα, σύμφωνα με τον ισραηλινό στρατό και την αστυνομία.

Από Wsau.com

Οι Τούρκοι αγριεύουν αλλά προτιμάται ο φραπές της αυγουστιάτικης ραστώνης

Από τον κ.Κώστα Βενιζέλο, Φιλελεύθερος. 

Η Άγκυρα έμαθε πολύ καλά την προβλέψιμη τακτική της ελληνικής πλευράς, ενώ η Λευκωσία επιμένει σε μια αδιέξοδη πορεία διευκολύνοντας την εδραίωση των κατοχικών τετελεσμένων. 
Η κατοχική δύναμη, αξιοποιώντας το παιχνίδι ισχύος, δεν αποδέχθηκε οτιδήποτε λιγότερο που θα επηρέαζε τον μεγάλο στόχο που είναι ο πλήρης έλεγχος της Κύπρου. Δεν έκανε βήμα πίσω όλα αυτά τα χρόνια παρακολουθώντας την ελληνική πλευρά να υιοθετεί μια τακτική, στη βάση της οποίας βαθμηδόν οδηγεί στην ικανοποίηση των τουρκικών επιδιώξεων.  Αυτό αποδεικνύεται στην πράξη:  Ένα θέμα εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής αντιμετωπίστηκε ως ένα ζήτημα διαμοιρασμού της εξουσίας, ένα συνταγματικό θέμα. Και σε αυτή τη λογική, στην οποία εντάσσεται και η μέθοδος της εξημέρωσης του θηρίου, η ελληνική πλευρά πρόσφερε απλόχερα στην τουρκική πλευρά. Μέχρι που εκείνες οι υποχωρήσεις έφθασαν στο ρατσιστικό σχέδιο Ανάν, το οποίο απορρίφθηκε συντριπτικά από τους πολίτες. Ούτε και τότε υπήρξε αλλαγή πλεύσης. Η τακτική συνεχίσθηκε με νέες παραχωρήσεις, νέες… εκποιήσεις δικαιωμάτων στην άλλη πλευρά. Μέχρι το Κραν Μοντανά που κατέρρευσαν όλα. Κι όταν κατέρρευσαν, έγινε αντιληπτό πως και να υπήρχε συμφωνία, κράτος δεν θα λειτουργούσε καθώς για να γίνει τούτο έπρεπε να πεισθεί ένας Τουρκοκύπριος να πατήσει το κουμπί. Η λεγόμενη θετική ψήφος. Και δεν ήταν μόνο τα βέτο. Αλλά και μετά τις διαπιστώσεις, ανασύρεται από το ράφι η ίδια δοκιμασμένη αποτυχούσα πεπατημένη προσέγγιση.  
Αυτά επί του εδάφους. Ξεκίνησε η ίδια ιστορία και στη θάλασσα. Εισέβαλε η Τουρκία, κάνει έρευνες, γεωτρήσεις, διεκδικεί αέριο. Και επειδή οι Ελληνοκύπριοι δεν είναι χελώνες καρέτα-καρέτα (αλλά όπως προχωρούμε και με τα μυαλά τα δικά μας μπορεί να καταστούμε είδος προς εξαφάνιση) αντί της όποιας ευρωπαϊκής ή άλλης αντίδρασης άρχισαν οι γνωστές σειρήνες της προσαρμογής και της υποταγής, εκτός και εντός: Η Τουρκία δεν θα δεχθεί να μην έχει λόγο. Ως εκ τούτου, να βρεθεί τρόπος να ικανοποιηθεί. Να συναποφασίζουν οι Τουρκοκύπριοι, δηλαδή η Τουρκία, να είναι μέρος των σχεδιασμών. Και σιγά-σιγά επανέρχεται και το σενάριο του αγωγού μέσω Τουρκίας.  
Όλα αυτά οδηγούν στον ίδιο παρανομαστή: Να ικανοποιηθεί η Τουρκία για να σταματήσει τις προκλήσεις. Δεν είναι, όμως, αυτό που θα γίνει. Θα ικανοποιηθούν οι βλέψεις της Άγκυρας αλλά θα συνεχίσει την ίδια τακτική μέχρι να τα πάρει όλα. Μάλιστα, όλα. Κι αυτή είναι δοκιμασμένη τακτική. Στην ιστορία του Κυπριακού, αναζητήθηκαν και προβλήθηκαν πολλές νεοφανείς και μη ιδέες, αλλά δεν είχαν καμία τους επιτυχία.  
Ανακαλύφθηκαν κίνητρα για την Τουρκία και καταλύτες για λύση. Ποιο το αποτέλεσμα; Η Τουρκία κέρδιζε αλλά δεν συνεργαζόταν. Κι αυτό γιατί τα θέλει όλα. Και επειδή γνωρίζει πως με τη μέθοδο του σαλαμιού θα τα πάρει, δεν έχει λόγο να αλλάξει τακτική.
Η ελληνική πλευρά στην Κύπρο είτε δεν θέλει είτε δεν μπορεί, παραμένει εγκλωβισμένη σε μια πολιτική αδιέξοδη και εν πολλοίς επικίνδυνη. Αυτή δεν έχει αποδώσει διαχρονικά. Έχει, όμως, δημιουργήσει μια ιδεολογία στο Κυπριακό. Αυτή που οι ιδέες και η τακτική αποσκοπούν στο να ικανοποιήσουν τον τουρκικό εθνικισμό. Οι φορείς αυτής της ιδεολογίας είναι επί της ουσίας εθνικιστές, ρατσιστές, που εκφράζουν τον τουρκικό εθνικισμό.  
Με τα μυαλά που κουβαλούν κάποιοι, η μισή Κύπρος είναι κατεχόμενη και εδραιώνεται η κατοχή, θα αρπάξουν οι Τούρκοι τη θάλασσα και θα εξαφανιστεί και η Κυπριακή Δημοκρατία, που υπονομεύεται εκ των έσω από διάφορες ανόητες πρακτικές εξίσωσης του κράτους με το κατοχικό καθεστώς. Τα πράγματα έχουν αγριέψει αλλά προτιμάται ο φραπές της αυγουστιάτικης ραστώνης, έστω κι εάν καθίσταται πικρότερος…  Μπας και έχουν κανένα σχέδιο και δεν το ξέρουμε, γι' αυτό και ο εφησυχασμός; 

Κ. Ν. Σταμπολής: Εθνικά συμφέροντα και έρευνες υδρογονανθράκων πάνε μαζί

Καθώς τους τελευταίους μήνες κλιμακώνονται οι τουρκικές προκλήσεις με οργανωμένες γεωτρήσεις εντός της κυπριακής ΑΟΖ από πλωτά γεωτρύπανα της κρατικής εταιρείας πετρελαίων TPAO και ενώ άλλα σκάφη της εδώ και χρόνια διεξάγουν σεισμικές έρευνες εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, οι αντιδράσεις από ελληνικής πλευράς περιορίζονται στο διπλωματικό επίπεδο. Και ενώ υπάρχει επιφυλακή από το Πολεμικό Ναυτικό, το οποίο παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς τον πλου των τουρκικών ερευνητικών σκαφών, αυτό δεν μπορεί να επέμβει δυναμικά χωρίς να διακινδυνεύσει ένα θερμό επεισόδιο. Κάτι που πρέπει να αποφευχθεί, ιδιαίτερα εν μέσω τουριστικής σεζόν και ενώ η χώρα προσπαθεί να επανακτήσει την οικονομική της επιφάνεια.

Μια γενικότερη ματιά στον γεωπολιτικό ορίζοντα του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου τα τελευταία χρόνια δείχνει την Τουρκία ιδιαίτερα δραστήρια στη διεκδίκηση ζωτικού για αυτή χώρου είτε μέσω της διεξαγωγής ερευνών είτε μέσω της αμφισβήτησης του ιδιοκτησιακού καθεστώτος ολόκληρων νήσων και νησίδων (θεωρία γκρίζων ζωνών). Μία ακόμη έκφανση της τουρκικής προκλητικότητας είναι η συστηματική δημοσιοποίηση χαρτών που εμφανίζουν την αυθαίρετη ερμηνεία των θαλάσσιων συνόρων και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (ΑΟΖ) της Τουρκίας σε συνάρτηση με αυτήν άλλων γειτονικών χωρών στις οποίες η Αγκυρα εκχωρεί κατά το δοκούν μέρος της ελληνικής ΑΟΖ.

Χαρακτηριστικό και πλέον πρόσφατο παράδειγμα η εξωφρενικά προκλητική πρόταση της Αγκυρας προς τη Λιβύη για την οριοθέτηση μεταξύ των ΑΟΖ, η οποία δεν λαμβάνει καθόλου υπόψη την ελληνική υφαλοκρηπίδα και τα κυριαρχικά δικαιώματα μεγάλων ελληνικών νήσων όπως η Ρόδος, η Κάρπαθος, η Κρήτη, ενώ αγνοεί πλήρως το Καστελλόριζο, ως να μην υπάρχει (βλέπε χάρτη). Κανονικά και βάσει της αρχής της μέσης γραμμής, τουρκική υφαλοκρηπίδα, η ΑΟΖ σε καμία περίπτωση δεν εφάπτεται με την αντίστοιχη της Λιβύης.

Οπως εξάλλου παρατηρεί ο καθηγητής Αγγελος Συρίγος σε άρθρο του στην «Καθημερινή» (22/07/2019), «Πρόκειται για κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου της θάλασσας. Η Τουρκία δεν γειτνιάζει γεωγραφικά με την υπό οριοθέτηση περιοχή και δεν έχει δικαιώματα. Αντιστοίχως, τα ελληνικά νησιά στην περιοχή είναι πολλά και αξιόλογα. Είναι σαν να υπογράψει συμφωνία οριοθετήσεως η Γαλλία με τη Λιβύη, αγνοώντας την Ιταλία με το αιτιολογικό ότι η Σαρδηνία και η Σικελία που βρίσκονται ενδιαμέσως είναι νησιά και συνεπώς δεν έχουν υφαλοκρηπίδα ή ΑΟΖ…Το κακό είναι ότι, εάν και παράνομη, αφ’ ης στιγμής υπογραφεί, μία τέτοια συμφωνία μπορεί να ανατραπεί μόνον με υπαναχώρηση της Λιβύης ή με προσφυγή σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο. Η Τουρκία αποκλείεται να δεχθεί τη δεύτερη εκδοχή».

Βάσει τελευταίων πληροφοριών, η Αγκυρα ευρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο διαπραγματεύσεων με την αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ κυβέρνηση Φαγέζ Αλ Σαράτζ, η οποία όμως υποστηρίζεται διπλωματικά και στρατιωτικά από την Τουρκία, παρά την εμπόλεμη κατάσταση που επικρατεί στην Κυρηναϊκή (βλέπε επέλαση των δυνάμεων του στρατηγού Χαλίφα Χαφτάρ εναντίον της Τρίπολης), με στόχο την υπογραφή διακρατικής συμφωνίας καθορισμού ορίων ΑΟΖ. Η συμφωνία αυτή, εάν υπογραφεί και παρά την πιθανολογούμενη αλλαγή κυβέρνησης (οπότε και θα αμφισβητηθεί για την εγκυρότητά της), δημιουργεί ένα κακό προηγούμενο και εμφανίζει την Ελλάδα αδύναμη να αντιδράσει, αποδεχόμενη τη δικαιοδοσία Τουρκίας - Λιβύης επί της ΑΟΖ της. Παράλληλα, όπως υποστήριξε ο Κωνσταντίνος Νικολάου στο δημοσίευμα του στην «Καθημερινή» της 4/8, η Τουρκία ήδη διεξάγει σχετικές έρευνες στην περιοχή του Καστελλόριζου εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και όλες οι ενδείξεις είναι ότι σύντομα θα προχωρήσει σε γεώτρηση.

Ενόψει όλων των ανωτέρω λίαν ανησυχητικών εξελίξεων, το ερώτημα που τίθεται μετ’ επιτάσεως είναι τι μπορεί να πράξει η χώρα μας για τη διαφύλαξη των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, εντός της ΑΟΖ της, που αποτελούν πολύτιμο κεφάλαιο με συγκεκριμένη αξία λόγω των οικονομικών δραστηριοτήτων που μπορούν να αναπτυχθούν εντός αυτής. Αντίθετα με την ευρέως διαδεδομένη άποψη ότι πρέπει να ανακηρύξουμε το συντομότερο δυνατό ΑΟΖ σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, προκειμένου να διαφυλάξουμε και να εξασκήσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, εμείς θα υποστηρίξουμε ότι αυτό που προέχει είναι η προκήρυξη και αδειοδότηση όσων περισσότερων θαλάσσιων τεμαχίων γίνεται σε περιοχές που μπορεί να παρουσιάζουν ερευνητικό ενδιαφέρον για την αξιοποίηση υδρογονανθράκων όπως λ.χ. Νότια και ΝΑ της Κρήτης, πέριξ της Λήμνου και της Μυτιλήνης, νότια της Σαμοθράκης κ.λπ. Ο λόγος δεν είναι άλλος από την υποχρέωση που έχουμε ως χώρα να υποβάλουμε στον ΟΗΕ (στη γραμματεία που χειρίζεται τα θέματα που απορρέουν από το νέο διεθνές δίκαιο της θάλασσας - ΝΔΔΘ) τις συντεταγμένες των προς έρευνα θαλασσίων τεμαχίων, οι οποίες ορίζονται βάσει των προβλέψεων του ΝΔΔΘ και με γνώμονα τη μέση γραμμή.

Ακολουθώντας αυτήν την λογική, η κυβέρνηση Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ το καλοκαίρι του 2014 όρισε τις συντεταγμένες 20 θαλασσίων τεμαχίων νότια της Κρήτης βάσει των προβλεπόμενων στον Ν. 4001 του 2011, νοτιοδυτικά και δυτικά της Πελοποννήσου και στο Ιόνιο πέλαγος, και ευθύς αμέσως προχώρησε στην προκήρυξη του Β΄ Διεθνούς Γύρου Παραχωρήσεων, αφού προηγουμένως δημοσίευσε την πρόσκληση στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Με αυτό τον τρόπο, η Ελλάδα καθόρισε τα όρια της ΑΟΖ της νότια της Κρήτης (απ’ άκρο σε άκρο) και σε όλο το Ιόνιο (βλέπε χάρτη). Βάσει δε της ανωτέρω χάραξης, διενεργήθηκαν όλοι οι επόμενοι διαγωνισμοί και κατοχυρώθηκαν έξι (6) θαλάσσιες παραχωρήσεις. Με διεθνείς κοινοπραξίες εγκατεστημένες και διενεργώντας έρευνες στις εν λόγω παραχωρήσεις, η Ελλάδα εξασκεί έμπρακτα τα κυριαρχικά της δικαιώματα στην ΑΟΖ της, ακόμα και εάν δεν την έχει ανακηρύξει επίσημα. Η ανακήρυξη μπορεί (και πρέπει) να γίνει σε κατάλληλη χρονική στιγμή, δηλαδή όταν θα έχουμε οριοθετήσει επιπλέον ικανό αριθμό ερευνητικών περιοχών βάσει των προβλέψεων του ΝΔΔΘ.

Συμπερασματικά, η απάντηση στην κλιμακούμενη τουρκική προκλητικότητα, και με δεδομένες τις ευρύτερες γεωπολιτικές ισορροπίες (αδυναμία Ε.Ε. να υποστηρίξει έμπρακτα Ελλάδα και Κύπρο από τις αρπακτικές διαθέσεις της Αγκυρας και η μάλλον ουδέτερη πολιτική ΗΠΑ) δεν μπορεί να είναι άλλη από μια συνεχή προσπάθεια κατοχύρωσης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων μέσω νέων παραχωρήσεων, σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο τμήμα του αιγαιακού θαλάσσιου χώρου. Με την κατοχύρωση των νέων ερευνητικών περιοχών να γίνεται βάσει των αρχών του ΝΔΔΘ, έτσι που εάν η Τουρκία επιθυμεί να αμφισβητήσει νομικά τις νέες παραχωρήσεις, να υποχρεωθεί να προσφύγει στην αρμόδια επιτροπή του ΟΗΕ και από εκεί στο ναυτικό δικαστήριο του Αμβούργου που έχει σχετική δικαιοδοσία, όπως ορίζει το ΝΔΔΘ. Κάτι που η γείτονα δεν το έχει πράξει, ούτε πρόκειται, αφού δεν αναγνωρίζει το ΝΔΔΘ, παρά τη διεθνή ισχύ του μετά την κατακύρωση από 160 και πλέον χώρες, προτιμώντας τη διά στρατιωτικών μέσων διεκδίκηση περιοχών που αυθαίρετα θεωρεί δικές της. Γι’ αυτό, εάν πράγματι η Ελλάδα επιθυμεί να προασπίσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα στον ευρύ θαλάσσιο χώρο της (αφού πρώτα τα προσδιορίσει), θα πρέπει να ενισχύσει συνολικά τη ναυτική της δύναμη και παρουσία και όχι μόνο.

* Ο κ. Κ. Ν. Σταμπολής είναι πρόεδρος του Ινστιτούτου Ενέργειας ΝΑ Ευρώπης (ΙΕΝΕ) και συγγραφεύς του βιβλίου με τίτλο: «Πετρέλαιο, η μοιραία εξάρτηση», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Αίολος.

Καθημερινή

Άποψη AmynaGR:Κίνα για την αγορά 66 F-16V από Ταϊβάν. Όταν φωνάζεις για να γλυτώσεις τα χερότερα.

Όπως έγινε ευρέως γνωστό, οι ΗΠΑ ενέκριναν επί της ουσίας την αγορά 66 νέων αεροσκαφών F-16V από την Ταϊβάν, συνολικής αξίας $8 δισεκατομμυρίων. Τα αεροσκάφη F-16V είναι εξοπλισμένα με τεχνολογίες αιχμής, ειδικά για τα δεδομένα της Ανατολικής Ασίας, μεταξύ των οποίων σύγχρονο ραντάρ AESA (APG-83), εξελιγμένος υπολογιστής αποστολής, και σκοπευτικό επί κάσκας JHMCS II.

Η συγκεκριμένη πώληση αεροσκαφών F-16V μάλιστα, έρχεται να προστεθεί στην αναβάθμιση 144 Ταϊβανέζικων F-16 στην έκδοση F-16V, κάτι το οποίο και θα δημιουργήσει έναν Ταϊβανέζικο στόλο από 200 υπερσύγχρονα αεροσκάφη, το 2024.

Η Κίνα, όπως ήταν φυσικό κι αναμενόμενο, αντέδρασε έντονα σε αυτή την πώληση, όπως και στην ανακοίνωση της αναβάθμισης των 144 F-16 το 2016. Ανησυχεί όμως η Κίνα από 200 αεροσκάφη F-16V;

Η άποψη του blog είναι πως, ναι. 200 μαχητικά αεροσκάφη F-16V πλήρως λειτουργικά, με εκπαιδευμένο προσωπικό, και σε "πλήρη συννενόηση" με τις υπόλοιπες πλατφόρμες των ΤΕΔ (διαλειτουργικότητα), μπορεί να αποβεί καθοριστικός παράγοντας σε τυχόν σχέδια των Κινέζων για επίθεση στην Ταϊβάν. Παρά το γεγονός ότι η Κίνα διαθέτει υπέρτερες δυνάμεις, θα είναι και επιτηθέμενη κατά την έναρξη των όποιων εχθροπραξιών, συνεπώς η όποια αριθμιτική υπεροχή μετριάζεται υπέρ της Ταϊπέι.

 

Επίσης, οι παράγοντες "ποιότητα" και "αποτελεσματικότητα" που διέπουν το Αμερικανικό μαχητικό λόγω των πολλών συμμετοχών του σε πραγματικές επιχειρήσεις, αποτελούν τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο πολύ σοβαρό λόγο ανησυχίας για την Κινεζική πλευρά.

Αλλά πιστεύουμε πως οι κύριοι λόγοι για τους οποίους η Κίνα αντιδράει δυναμικά σε αυτές τις εξοπλιστικές επιλογές της Ταϊβάν είναι διαφορετικοί από το τακτικό κομμάτι. Πιστεύουμε πως ο πρώτος λόγος των έντονων αντιφράσεων αφορά την μη έγκριση των ΗΠΑ για την πώληση F-35 στην Ταϊβάν. Ας μην ξεχνάμε πως η Ταϊβάν έχει αιτηθεί και την προμήθεια των stealth μαχητικών F-35, κάτι που είναι (σχετικά) πιθανό να συμμβεί, εφόσον το αίτημά τους γίνει δεκτό από τις ΗΠΑ. Και μπορεί το F-16V να φοβίζει τακτικά τους Κινέζους, το F-35 όμως θα αποτελέσει τον βασικό τους εφιάλτη. 

Επιπλέον, ο δεύτερος λόγος για τον οποίο υπάρχουν έντονες αντιδράσεις στην αγορά των F-16V είναι η πιθανότητα αναγνώρισης της Ταϊβάν ως ανεξάρτητο κράτος. Θυμίζουμε πως η Ταϊβάν άνηκε ανέκαθεν στην Κίνα, κάτι που διακόπηκε μετά την ήττα των "δεξιών" της Κουομιτανγκ από τον Μάο Τσε Τουνγκ στον Κινεζικό εμφύλιο πόλεμο το 1949. Τα μέλη της Κουομιτάγκ του Τσιαν Κάι Σεκ αναγκάστηκαν να περάσουν στο νησί Ταϊβάν όπου και ίδρυσαν την Δημοκρατία της Κίνας (Ταϊβάν). Η Κίνα από τότε, δεν έπαψε να θεωρεί το νησί της Ταϊβάν μέρος της επικράτειάς της, συνεπώς η όποια αναγνώριση της Ταϊβάν ως κράτος, θα αποτελέσει γι'αυτήν τετελεσμένο γεγονός.

Συμπερασματικά, η Κίνα μπορεί να "φοβάται" τα F-16V, αλλά αντιδράει δυναμικά για να αποφύγει τα χειρότερα....