Aφιέρωμα στην εξάρτυση Μ-71 (Β' Μέρος): Περιγραφή υλικών, ορθή προσαρμογή.

 

 

Το παρόν άρθρο αποτελεί το Β' Μέρος του Αφιερώματός μας στην εξάρτυση Μ-71.

Α' Μέρος - Β' Μέρος - Γ' Μέρος

 

 

Η Μ-1971 (Μ-71) είναι μια εξάρτυση ιμάντων – ζωστήρα, η οποία έλκει την καταγωγή της από την εξάρτυση Μ-1956(LCE) του Αμερικανικού Στρατού (1962-1987), και χρησιμοποιεί το σύστημα ανάρτησης θηκών Μ-1956(LCE ή ALICE), καθώς και το παλαιότερο Μ-1910. Υιοθετήθηκε για πρώτη φορά ως βασική εξάρτυση όλων των τμημάτων του Ελληνικού Στρατού τη δεκαετία του ΄90 (το 1983), προκειμένου να αντικατασταθούν καθολικά όλες οι παλαιότερες εξαρτύσεις του Ε.Σ., που χρονολογούνταν από την εποχή του Β' ΠΠ.

 

Συρόμενος σύρτης Μ-1956 (ALICE). 

Μεταλλικά άγκιστρα Μ-1910.

Η εξάρτυση Μ-71 βέβαια έχει αλλάξει αρκετές φορές τόσο ως προς τα υλικά κατασκευής της, όσο κι ως προς τον τρόπο προσαρμογής της, ακολουθώντας μια δικιά της εξελικτική πορεία, αντίστοιχη όμως της Μ-1956(LCE). Η οποία τελευταία συμπληρώθηκε από την Μ-1967 (MLCE, για χρήση σε τροπικά κλίματα, 1967-1990) και αντικαταστάθηκε εν μέρει από την ALICE (1973-1997).

 

Παρά όμως τα πολλά κοινά της χαρακτηριστικά με τις LCE, MLCE και ALICE, η εξάρτυση Μ-71 έχει κι αρκετά δικά της ξεχωριστά, τα οποία την καθιστούν απόγονο κι όχι ακριβές αντίγραφο των πρώτων.

 

Η εξάρτυση Μ-71, αν και παλαιάς σχεδίασης - φιλοσοφίας, έχει όλα τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα μιας εξάρτυσης τύπου ιμάντων-ζωστήρα (παρουσιάστηκαν στο Α΄Μέρος), συνεπώς θεωρείται ως μια κατά βάση αξιόπιστη λύση μεταφοράς των απαραίτητων υλικών προς μάχη.

Η άποψή μας σχετικά με την επιλογή εξάρτυσης από το εμπόριο. 

 

Και λέμε κατά βάση, διότι εν έτει 2020 υπάρχουν πολλές άλλες λύσεις, του ίδιου ή και άλλου τύπου με το σύγχρονο σύστημα ανάρτησης PALS ("MOLLE"), οι οποίες υπερτερούν έναντι της "παλαιάς πλην τίμιας" Μ-71. Η φράση «πολλές άλλες λύσεις» όμως δεν σημαίνει κι «οποιαδήποτε». Κι αυτό τονίζεται επειδή σε αρκετές ασκήσεις τα τελευταία έτη, πολλά εν ενεργεία στελέχη, έφεδροι και εθνοφύλακες, χρησιμοποιούν εξαρτύσεις αγορασμένες από το εμπόριο. Πολλές δε από τις οποίες, αγνώστων προδιαγραφών, και σίγουρα όχι των Ελληνικών. Διότι η Μ-71 παρά τα χρόνια της και τα ελαττώματα της, ακολουθεί Νατοϊκά πρότυπα (ΝΑΤΟ Stanag 2311), κι έχει συγκεκριμένες προδιαγραφές (ΠΓΕΣ-ΔΥΠ/ΓΕΣ). Έχει δηλαδή δοκιμαστεί, κι έχει περάσει επιτυχώς όλες τις ελάχιστες (τουλάχιστον) απαιτήσεις που πρέπει να πληροί μια εξάρτυση μάχης. Φυσικά, υπάρχουν αρκετές εξαρτύσεις από το εμπόριο οι οποίες ακολουθούν πρότυπα ΝΑΤΟ και προδιαγραφές ενός Νατοϊκού Στρατού, μόνο που έχουν αρκετά μεγάλο κόστος.

 

Επιπλέον, η μη χρησιμοποίηση της χορηγούμενης εξάρτυσης, ενέχει ζητήματα τυποποίησης. Διότι είναι εύκολο κάποιος να αγοράσει ένα εγνωσμένης αξίας γιλέκο (π.χ.), όμως σίγουρα δεν θα αγοράσει και τα υπόλοιπα εξαρτήματα μεταφοράς υλικών πέραν του ατομικού φόρτου. Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον όταν σε κάποιον με μια μη χορηγούμενη εξάρτυση άλλου τύπου, του χορηγηθεί ένα δισάκιο ή 2 τελαμώνες λίγο πριν τη μάχη, προκειμένου να μεταφέρει Α-Τ βλήματα ή διψήφιο αριθμό γεμιστήρων αντίστοιχα, σε ένα προκαθορισμένο σημείο. Ή επίσης, αν πρέπει να φορέσει υποχρεωτικά κάποιο φορέα πλακών θωράκισης του Ε.Σ., αλλά διαθέτει εξάρτυση που δεν μπορεί να συνδυαστεί με ανεξάρτητους φορείς θωράκισης. Όπως μπορεί κάποιος να φανταστεί τα παραπάνω παραδείγματα δεν αναφέρονται τυχαία. Έχουν συμβεί, και σίγουρα αναμένεται να συμβούν και στην πραγματικότητα. 

 

Αυτό που εννοούμε δηλαδή με τον όρο τυποποίηση, είναι πως η χορηγούμενη εξάρτυση σε ένα στράτευμα υποστηρίζει και ταιριάζει αρμονικά με όλα τα λοιπά «παρελκόμενα».

 

Συνεπώς, η επιλογή μιας εξάρτυσης από το εμπόριο, εννοείται εγνωσμένης αξίας – δεν μιλάμε καν για άγνωστης ποιότητας "οικονομικές" εξαρτύσεις-, είναι μια πολύ δύσκολη επιλογή, κι απαιτείται άριστη γνώση και μεγάλη εμπειρία από τον μαχητή που θα την επιλέξει. Ειδάλλως, θα δημιουργήσει πιο πολλά προβλήματα στον εαυτό του, παρά θα επιλύσει.

Αξίζει να επισημανθεί επίσης, πως αν κάποιος επιζητά τη μαχητική του βελτίωση και θέλει να δαπανήσει χρήματα γιαυτό, δεν θα πρέπει να ξεκινά από την βελτίωση της άνεσης του, παρά το γεγονός ότι κι αυτή είναι κομβικής σημασίας. Αλλά θα πρέπει να ξεκινά καταρχήν από τη βελτίωση της εκπαίδευσής του (εθελοντική συμμετοχή σε ασκήσεις κι εκπαιδεύσεις, εγγραφή σε σκοπευτικό όμιλο, αυτοεκπαίδευση), της φονικότητας του (προμήθεια πιστοποιημένων παρελκομένων για το τυφέκιό του), της επιβιωσιμότητάς του (συλλογή Α’ Βοηθειών κι εκπαίδευση στο αντικείμενο), και στο τέλος στην βελτίωση της εξάρτυσής του δια της ολικής αντικατάστασης της. Για να φθάσει κάποιος δηλαδή στο σημείο αλλαγής της χορηγούμενης εξάρτυσής του, θα πρέπει (πέραν των άλλων) να έχει δαπανήσει μεγάλα χρηματικά ποσά σε άλλες σημαντικότερες ανάγκες.

Εν τέλει, η επιλογή ή όχι νέας εξάρτυσης αποτελεί επιλογή του καθενός, ο οποίος είναι ο τελικός χρήστης, και του άμεσα προϊστάμενού του ο οποίος θα πρέπει να την εγκρίνει. 

Εμείς από την μεριά μας προτείνουμε σε όσους σκέφτονται να το πράξουν, να επιλέξουν μια  Ελληνικής προέλευσης ποιοτική εξάρτυση, αλλά και να έχουν έτοιμη προς χρήση την χορηγούμενη, δια παν ενδεχόμενο. 

Βέβαια, η αλλαγή της βασικής εξάρτυσης του Ε.Σ. με μια νεώτερη, είναι κάτι που θα έπρεπε να έχει ήδη συμβεί, αλλά αυτό είναι μια άλλη, πονεμένη ιστορία. Όπως και να'χει, η πλειοψηφία του προσωπικού του Ε.Σ. θα χρησιμοποιήσει την ταπεινή Μ-71, και σκοπός του παρόντος αφιερώματος είναι η αναλυτική περιγραφή όλων των απαρτιών της εξάρτυσης αυτής, καθώς και η υποβολή ορισμένων "κανόνων" και συμβούλων για μια πιο άνετη και σταθερή προσαρμογή. Εξυπακούεται δε, πως αρκετές από αυτές τις προτάσεις μπορούν να εφαρμοστούν και σε άλλους τύπους εξαρτύσεων.

 

 

Η εξάρτυση Μ-71 - Μέρη

 

Η εξάρτυση Μ-71 καταρχήν χωρίζεται σε δύο τύπους, την παλαιού τύπου (Π.Τ.), και την νέου τύπου (Ν.Τ.). Η πρώτη, πήρε την τελική της μορφή στις αρχές της δεκαετίας του 90 (1982) και ήταν από καννάβινο υλικό, ενώ η δεύτερη, εντάχθηκε στον Ε.Σ. το 1999 και πέραν των άλλων βελτιώσεων, ήταν κατασκευασμένη από υλικό νάιλον, το οποίο είναι εν γένει ένα ελαφρύτερο και πιο αδιάβροχο υλικό. Πιο συγκεκριμένα, μειώνει το βάρος κατά ~70%, και απωθεί την υγρασία περίπου κατά 80%.

 

Επί του θέματος, τα βασικά μέρη (απάρτια) της εξάρτυσης Μ-71 που χορηγούνται σε όλο το προσωπικό ανεξαιρέτως του Ε.Σ., είναι τα κάτωθι:

 

-Ζωστήρας (Ζώνη ΑΤ) Μ71 (τεμ 01). Είναι αναπόσπαστο κομμάτι της εξάρτυσης, και σε αυτό τοποθετείται - αναρτάται ο φόρτος του μαχητή, είτε με συρόμενους σύρτες ΑLICE (M-1956), είτε με μεταλλικά άγκιστρα Μ-1910, είτε όπως θα δούμε παρακάτω, με κάποιον αυτοσχέδιο τρόπο (σχοινί, δεματικά tie-rap κοκ).

Κατά μήκος της ζώνης υπάρχουν 3 σειρές από μεταλλικά καψύλλια, όπου στην πρώτη σειρά αγκιστρώνονται οι ιμάντες Μ-71, στη δεύτερη το άγκιστρο ρύθμισης του μήκους του ζωστήρα, και στην τρίτη σειρά οι θήκες που χρησιμοποιούν το σύστημα ανάρτησης Μ-1910.

 

Ιμάντας Μ-71 Π.Τ. (πάνω) και ζωστήρας Μ-71(κάτω).(1):Πόρπη, (2):Καψύλλια, (3):Άγκιστρα, (4):Ταινία με σούστα μπουτόν, (5):Ταινία κλειστή ανάρτησης, (6): Κρίκος τύπου "D", (7):Θύρα υποδοχής συρτών ALICE,

 

-Ιμάντες εξάρτυσης Μ-71 (τεμ 01). Απαρτίζεται από έναν βασικό ιμάντα σχήματος "Η", καθώς κι από τέσσερις ρυθμιζόμενους ιμάντες που βρίσκονται στις άκρες του πρώτου και πιάνονται με άγκιστρα στην ζώνη ΑΤ. Ο βασικός ιμάντας διαθέτει 4 δακτυλίους (κρίκους) σχήματος D, από έναν σε κάθε πλευρά. Επιπλέον, οι δύο εμπρόσθιοι ιμάντες διαθέτουν από μια ταινία με σούστα μπουτόν (ελατηριωτό κουμπί), και από μια ταινία κλειστή, για ανάρτηση ελαφριών αντικειμένων.

Οι εμπρόσθιοι ρυθμιζόμενοι ιμάντες αγκιστρώνονται συμμετρικά στο ζωστήρα Μ-71, στα καψύλλια αυτού που βρίσκονται κάτω από τη μασχάλη, ενώ οι οπίσθιοι αγκιστρώνονται συμμετρικά είτε στα καψύλλια του ζωστήρα που βρίσκονται αριστερά και δεξιά της σπονδυλικής στήλης, είτε απευθείας στον γυλιό μέσης Μ-71 (αν φέρεται).

Η αγκίστρωση των εμπρόσθιων ιμάντων κάτω από τη μασχάλη κι όχι μπροστά, αποσκοπεί στην καλύτερη ισορροπία της εξάρτυσης γενικά, καθώς και στην άμεση μεταφορά του βάρους της στους ώμους όταν κουραστούν τα πόδια, απλά απελευθερώνοντας τον ζωστήρα Μ-71. Επιπλέον, ακόμα κι αν ανοιχτεί ο ζωστήρας κατά λάθος, η εξάρτυση θα συνεχίσει να είναι σωστά προσαρμοσμένη πάνω στον μαχητή.

-Φυσιγγιοθήκη γεμιστήρων G-3/FN, 7,62χιλ (τεμ 02). Χρησιμοποιείται για την μεταφορά δύο γεμιστήρων 7,62χιλ. (τέσσερις συνολικά στις δύο θήκες, συν μία μετά του όπλου). To καπάκι της διαθέτει ταινία ασφάλισης με ισχυρή ταινία velcro, και μια σούστα μπουτόν. Η κύρια θήκη δεν έχει κάποιο χώρισμα εσωτερικά, και στο εξωτερικό της διαθέτει ταινία velcro και 2 θηλυκές σούστες μπουτόν. 

Επίσης, διαθέτει κατάλληλες θήκες στα πλάγια, για την προσαρμογή έως και δύο χειροβομβίδων. Οι δύο χορηγούμενες φυσιγγιοθήκες προσαρμόζονται στη ζώνη ΑΤ με δύο σύρτες ALICE έκαστη, στο ύψος κάτω από την αριστερή και δεξιά μασχάλη, (ή και ελαφρώς πιο μπροστά). Σε καμία όμως περίπτωση δεν προσαρμόζονται μπροστά, διότι καθίσταται άβολη η λήψη της πρηνούς θέσης, και προκαλείται ενόχληση στη βουβωνική χώρα. Το περίφημο "4+4 δάχτυλα από την πόρπη" που μάθαμε όλοι μας κάποια στιγμή, ήταν μια προσωρινή λύση που επινοήθηκε, και χρησίμευε κυρίως για τις παρελάσεις, καθώς οι θήκες στα πλάγια εμπόδιζαν την απρόσκοπτη κίνηση των χεριών. 

Φυσιγγιοθήκη Μ-71 Ν.Τ.

-Θήκη υδροδοχείου με υδροδοχείο 1 λίτρου (τεμ 01). Προσαρμόζεται με δύο σύρτες ALICE στη δεξιά πλευρά του ζωστήρα, αμέσως μετά τη δεξιά φυσιγγιοθήκη. Σε περίπτωση δε ύπαρξης και δεύτερης θήκης υδροδοχείου, τότε το τελευταίο τοποθετείται είτε στην αντίστοιχη αριστερή πλευρά, είτε στα πλάγια του γυλιού Μ-71.

-Ξιφοκρεμάστρα Μ-71 ατομικού τυφεκίου. Είναι παρελκόμενο του τυφεκίου, για τη διεξαγωγή λογχομαχίας. Προσαρμόζεται είτε με μεταλλικά άγκιστρα Μ1910 είτε με καννάβινη θηλιά, στη ζώνη ΑΤ, δίπλα από την αριστερή φυσιγγιοθήκη, στην αντίθετη δηλαδή θέση από το υδροδοχείο. Όταν η ζώνη δεν έχει επαρκή χώρο, τότε δύναται να προσαρμοστεί στα πλάγια του γυλιού Μ-71, στα μεταλλικά καψύλια που υπάρχουν στο καπάκι του τελευταίου.

 

-Αορτήρας δύο σημείων (τεμ 01).

 

-Θήκη πυξίδας ή ατομικού επιδέσμου Μ-71(τεμ 01) - φέρεται προαιρετικά. Μικρή θήκη η οποία κλείνει με μία σούστα μπουτόν. Προσφέρεται για την μεταφορά είτε της ατομικής πυξίδας, είτε του ατομικού επιδέσμου. Προσαρμόζεται στο ζωστήρα με έναν σύρτη ALICE στα πλάγια της δεξιάς φυσιγγιοθήκης, ή ενδεχομένως και στην ταινία του ιμάντα "Η", στην αριστερή πλευρά (δεξιά αν ο μαχητής βάλλει από τον αριστερό ώμο).

-Θήκη πτυοσκαπάνου Μ-71, με πτυοσκάπανο (τεμ 01) – φέρεται προαιρετικά. Δεν φέρεται συνεχώς στην εξάρτυση, παρά μόνο όταν η αποστολή απαιτεί αμυντική οργάνωση. Πέραν της προφανούς χρήσης του, δύναται να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο τεμαχισμού μικρών κλαδιών, για σπάσιμο τζαμιών, ή ακόμα κι ως όπλο αυτοάμυνας (σαν τελευταία λύση). Η θήκη του προσαρμόζεται στο ζωστήρα με δύο σύρτες ALICE, ανάμεσα από την ξιφοκρεμάστρα και την αριστερή φυσιγγιοθήκη.

 

-Σακίδιο (γυλιός) μέσης/ράχης Μ-71 (τεμ 01) - φέρεται προαιρετικά. Πρόκειται για σακίδιο μικρού μεγέθους, στο οποίο αποθηκεύονται τα ατομικά είδη υγιεινής του μαχητή, ένα σετ εσώρουχων, τα αγγεία φαγητού, το ατομικό αδιάβροχο, κι ένα μεταλλικό ποτήρι. Επίσης, πρέπει να υπάρχει επαρκής χώρος για την μεταφορά μερίδων τροφής 4Β, ή και πυρομαχικών. Όμως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να υπερφορτωθεί, διότι τότε θα χαλάσει όλη η ισορροπία της εξάρτυσης. Αν και ανήκει στα υλικά αρχικής χορήγησης, εντούτοις χρησιμοποιείται μόνο σε ορισμένες αποστολές, οι οποίες απαιτούν απομάκρυνση από τη βάση για χρονικά διαστήματα 18-36 ωρών. 

Αποτελείται από έναν ενιαίο χώρο εναπόθεσης αντικειμένων, και καπάκι που σφραγίζει με δύο ρυθμιζόμενους ιμάντες. Στα πλάγια του σακιδίου, υπάρχουν εκατέρωθεν κατάλληλες υποδοχές για την προσαρμογή θηκών με σύρτες ALICE. Στο κάτω μέρος του, διαθέτει δύο ρυθμιζόμενους ιμάντες, για την προσαρμογή του αδιάβροχου. Τέλος, στο άνω μέρος του, αριστερά και δεξιά, διαθέτει από ένα άγκιστρο κι από έναν μεταλλικό κρίκο, για τη σύνδεσή του με τους οπίσθιους ιμάντες Μ-71. 

Προσαρμόζεται στην εξάρτυση με δύο τρόπους, είτε στη μέση, είτε στη ράχη. Στη μέση, προσαρμόζεται στο ζωστήρα με 2-4 σύρτες ALICE, ακριβώς πάνω από την σπονδυλική στήλη, και συγκρατείται μέσω της σύνδεσης του με τους οπίσθιους ιμάντες Μ-71. Για την προσαρμογή στη ράχη, τα άγκιστρα του γυλιού ασφαλίζουν στους οπίσθιους κρίκους D του ιμάντα "Η", και οι οπίσθιοι ιμάντες του τελευταίου περνούν μέσα από τις ταινίες με σούστα μπουτόν που βρίσκονται στην πλάτη του γυλιού.

Τέλος, όταν ο γυλιός Μ-71 δεν χρησιμοποιείται για τη βασική του χρήση, δύναται να χρησιμοποιηθεί ως θήκη απορριπτόμενων γεμιστήρων, θήκη μεταφοράς ταινιών πολυβόλου, ή και σαν γενική θήκη μεταφοράς. 

 

Γυλιός μέσης-ράχης Μ-71. (1):Ταινία με σούστα μπουτόν, (2):Θήκη υποδοχής συρτών ALICE, (3):Κρίκος "D", (4): Άγκιστρο πρόσδεσης, (5):Χειρολαβή, (6):Καψύλλια για την ανάρτηση θηκών Μ-1910, (7):Θήκη για ταμπελάκι, (8): Θήκη υποδοχής συρτών ALICE για την πρόσδεση στο ζωστήρα, (9): Ρυθμιζόμενοι ιμάντες ανάρτησης ατομικού αδιάβροχου.

 

Αγκίστρωση των οπίσθιων ιμάντων Μ-71, στην πλάτη του γυλιού Μ-71, για ανάρτηση του τελευταίου στη ράχη.

 

 

Αγκίστρωση των άγκιστρων του γυλιού Μ-71, στους οπίσθιους δακτυλίους του βασικού ιμάντα "Η", για ανάρτηση του στη ράχη.

 

 

-Ατομικό αδιάβροχο εκστρατείας Μ-71 (τύπου «Poncho», τεμ 01). Είναι το ατομικό αδιάβροχο του μαχητή. Επίσης, μπορεί να χρησιμοποιηθεί κι ως πρόχειρο κατάλυμα, ή πρόχειρο αντίσκηνο, ή υπνόσακος.

Προσαρμόζεται εντός της θήκης του στο σακίδιο Μ-71, στους κάτω ιμάντες πρόσδεσης του τελευταίου. Αν το σακίδιο Μ71 δεν φέρεται, τότε το αδιάβροχο διπλώνεται σε λεπτή λωρίδα πλακέ, και κρεμάται στο ζωστήρα, στο ύψος της σπονδυλικής στήλης.

 

Τρόπος ανάρτησης ατομικού αδιάβροχου όταν δεν φέρεται το σακίδιο Μ-71.

 

 -Σάκος Ιματισμού (τεμ 01): Το γνωστό σε όλους "λουκάνικο". Χρησιμεύει για την αποθήκευση του εξοπλισμού που δεν χρησιμοποιείται σε μια αποστολή, καθώς κι όλων των προσωπικών υλικών του μαχητή που δεν είναι απαραίτητα για μεταφορά από την εξάρτυση. Διαθέτει χειρολαβή για μεταφορά σαν μια κλασική τσάντα χειρός, και ιμάντα για ανάρτηση στον ώμο. Αν και μπορεί να μεταφερθεί πεζή, αυτό μπορεί να γίνει μόνο για πολύ μικρές αποστάσεις. Κανονικά, μεταφέρεται επί οχημάτων και παραμένει είτε εντός αυτών, είτε στη βάση.

Άλλα υλικά που διατίθενται αναλόγως της θέσης και της αποστολής:

-Πιστολοθήκη και διπλή φυσιγγιοθήκη – προαιρετικά. Φέρεται από τους οδηγούς ερπυστριοφόρων οχημάτων, τα Στοιχεία ομαδικών όπλων και τους ανώτερους Αξιωματικούς, ως όπλο αυτοάμυνας. Προσαρμόζεται στο ζωστήρα με άγκιστρο Μ1910, ακριβώς κάτω από τη δεξιά μασχάλη (αριστερή αν ο μαχητής βάλλει με το αριστερό χέρι).

 

-Σακίδιο (γυλιός) πλάτης μακράς διαβίωσης τύπου «μπέργκιν» - προαιρετικά. Διατίθεται για αποστολές μεγάλης διάρκειας μακριά από τη βάση (άνω των 36 ωρών), και υποκαθιστά τον κλασικό σάκο ιματισμού. Φέρεται με 2 ρυθμιζόμενους ιμάντες στον ώμο, καθώς και με ειδικό ιμάντα σταθεροποίησης μέσης, για τη μεταφορά μέρους του βάρους του σε αυτήν. Διαθέτει αρκετές θήκες για την αποθήκευση υλικών, καθώς και υποδοχές για την προσαρμογή θηκών με σύρτες ALICE ή άγκιστρα Μ-1910.

Το συνολικό κενό βάρος της εξάρτυσης, μόνο των βασικών απαρτιών κυμαίνεται από 0,8 έως 2,3 κιλά (νάιλον - καννάβινη). 

 

Δευτερεύων εξοπλισμός 

-Κιάλια, με θήκη. Φέρονται από τους διοικητές όλων των κλιμακίων, για καλύτερη επιτήρηση του πεδίου της μάχης. Αποθηκεύονται σε ειδική θήκη που προσαρμόζεται στο ζωστήρα Μ-71. Σε περίπτωση που δεν διατίθεται θήκη, επικρέμαται γύρω από τον λαιμό. 

Η μόνιμη ανάρτηση στο λαιμό δεν συστήνεται, θα ακολουθήσει πιο κάτω μια πιο πρακτική λύση. 

-Σκοπευτικά βοηθήματα. Προσαρμόζονται είτε απευθείας στο ατομικό τυφέκιο, είτε στον ζωστήρα εφόσον διαθέτουν ανάλογη θήκη, είτε στον γυλιό Μ-71 εφόσον δεν διαθέτουν. 

 

-Φορητός Ασύρματος PRM-4720B, μετά θήκης. Φέρεται από τους περισσότερους αρχηγούς ομάδας-στοιχείου, για την επικοινωνία τους με το προϊστάμενο κλιμάκιο. Προσαρμόζεται στον αριστερό (αδύναμο) ώμο, μέσω ειδικών ιμάντων που υπάρχουν στη θήκη του.

-ΡΒΧ μάσκα αερίων, μετά θήκης. Χορηγείται σε όλους λίγο πριν τις επιχειρήσεις, και φέρεται κατά περίσταση, και μόνο εφόσον υπάρχει ένδειξη ΡΒΧ απειλής. Φέρει μονό ιμάντα και είτε κρεμάται χιαστί στον ώμο, είτε χιαστί στη μέση. Στην δεύτερη περίπτωση, η οποία και συστήνεται, προσαρμόζεται ακριβώς κάτω και πίσω από τη δεξιά ή αριστερή φυσιγγιοθήκη.

Μάσκα ΡΒΧ τύπου COBRA, αναρτημένη στα δεξιά. Προσέξτε επίσης, τη λάθος θέση ανάρτησης των φυσιγγιοθηκών, η οποία σε συνδυασμό με την ελλιπή συντήρησ τους, δυσχεραίνει την κίνηση των μαχητών.

 

 

Για τη μεταφορά επιπλέον υλικών, πέραν του ατομικού φόρτου μάχης, διατίθενται τα παρακάτω:

 

-Ιμάντας μεταφοράς υλικών και πυρομαχικών. Πρόκειται για έναν ρυθμιζόμενο διπλό ιμάντα, προκειμένου να μεταφέρουμε μετρίου βάρους υλικά και (κυρίως) πυρομαχικά.

-Σχάρα μεταφοράς βαρέων αντικειμένων. Μεταλλική σχάρα που φοριέται στον ώμο, για την μεταφορά βαρέων αντικειμένων όπως ξύλινα κιβώτια πυρομαχικών, κάνιστρα με καύσιμα κοκ

-Δισάκιο μεταφοράς πυρομαχικών. Είναι γιλέκο με τρεις θήκες μπροστά και τρεις θήκες πίσω, για την μεταφορά πυρομαχικών ΑΤ όπλων.

-Τελαμώνας. Υφασμάτινη θήκη γεμιστήρων, για την μεταφορά επιπλέον γεμιστήρων από τον μαχητή. Φοριέται χιαστί στον ώμο, με ιμάντα.

-Σακίδιο πυρομαχικών πολυβολητή. Φέρεται χιαστί στον ώμο, και χρησιμεύει για τη μεταφορά ταινιών πυρομαχικών, οπλοβομβίδων, και χειροβομβίδων.

-Μεταλλικός φορέας πλάτης: Για τη μεταφορά του Σ/Α ή άλλων βαρέων αντικειμένων.

 

Τρόποι ανάρτησης βαρέων αντικειμένων στον ιμάντα μεταφοράς υλικών και πυρομαχικών.

Σχάρα βαρέων αντικειμένων.

Δισάκκιο μεταφοράς πυρομαχικών.

 

Τι είναι αυτό που (μας) φταίει όμως με την εξάρτυση Μ-71; Μπορεί να βελτιωθεί στους τομείς της άνεσης και της πολυχρηστικότητας;

 

Η άποψή μας για το θέμα είναι πολυεπίπεδη και κανονικά χρειάζεται επιπλέον άρθρο για να αναλυθεί. Η εξάρτυση Μ-71 καταρχήν (και καταρχάς) είναι μια πολύ άνετη εξάρτυση, στη βασική της μορφή, κι εφόσον προσαρμοστεί σωστά. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε όλοι μας χρησιμοποιώντας την, εντοπίζονται κυρίως στους τομείς της παλαιότητας των υλικών, και στην λάθος προσαρμογή. Ο τρίτος λόγος, είναι αυτός της έλλειψης εκπαίδευσης, κάτι το οποίο θα συνεχίζει να υπάρχει όποια νέα εξάρτυση κι αν επιλέξουμε.

Ο Ε.Σ. δυστυχώς δεν ανανεώνει τα φθαρμένα υλικά με την ταχύτητα που απαιτείται, κι αυτό έχει σαν αποτέλεσμα πολλά (αν όχι τα περισσότερα) υλικά να είναι ξεφτισμένα, τσακισμένα και ξηλωμένα. Επίσης, οι συρόμενοι σύρτες Μ-1956 (ή αλλιώς ΑLICE) είναι "ανοιγμένοι" από την πολυχρησία, και τα εσωτερικά "σφουγγαράκια" των ιμάντων Μ-71 "λιωμένα". Όλα αυτά, αν δεν λυθούν από τον μαχητή, τότε τα υλικά δεν προσαρμόζονται πάνω στο σώμα του όπως πρέπει, κινούνται υπερβολικά κατά την κίνηση του, τα οποία έχουν ως αποτέλεσμα η όλη εξάρτυση να είναι άβολη και να κουράζει.

 

Ένας άλλος λόγος που η εξάρτυση Μ-71 δεν είναι άνετη για πολλούς, είναι η ελλιπής εκπαίδευση στην ορθή προσαρμογή της. Μερικά μόνο προβλήματα που οφείλονται στην ελλιπή εκπαίδευση είναι η χαλαρή περίσφιξη του ζωστήρα Μ-71 γύρω από τη μέση, η αγκίστρωση των ιμάντων επί του ζωστήρα σε λάθος θέσεις, και η μη συμμετρική ανάρτηση των θηκών. Απόδειξη γιαυτό αποτελεί το γεγονός πως μας ήταν αρκετά δύσκολο να βρούμε φωτογραφίες στο διαδίκτυο, με προσωπικό του Ε.Σ. που να έχει προσαρμόσει σωστά την εξάρτυση Μ-71, με μοναδικές εξαιρέσεις τις Στρατιωτικές Σχολές Ευελπίδων (ΣΣΕ) και Μονίμων Υπαξιωματικών (ΣΜΥ).   

Το παρόν άρθρο αποτελεί το Β' Μέρος του Αφιερώματός μας στην εξάρτυση Μ-71.

Α' Μέρος - Β' Μέρος - Γ' Μέρος