Οι ΗΠΑ ζητούν μεγαλύτερη παρουσία σε Ελληνικό έδαφος, αλλά πρέπει να δώσουν για να πάρουν.

Τον ερχόμενο φθινόπωρο αναμένεται να ξεκινήσει ο στρατηγικός διάλογος Ελλάδας-Η.Π.Α σχετικά με την αναβάθμιση της Συμφωνίας Αμοιβαιας Αμυντικής Συνεργασίας (MDCA) μεταξύ των 2 κρατών.

Στόχος των ΗΠΑ είναι να αυξηθεί η Αμερικανική παρουσία στην Ελλάδα με ημιμονιμες και προσωρινές μετασταθμευσεις τμημάτων των Αμερικανικών Ενόπλων δυνάμεων.

Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι η Ουάσιγκτον ενδιαφέρεται να αλλάξει τη συμφωνία (που ανανεώνεται ετησίως από τον Νοέμβριο του 1990), προκειμένου να αυξηθεί ο αριθμός των εγκαταστάσεων που φιλοξενούν για περιορισμένες χρονικές περιόδους αμερικανικές μονάδες. Αρα, όπως υπογράμμισε ο ανώτατος Αμερικανός αξιωματούχος, πρόκειται κυρίως για προσωρινές σταθμεύσεις (όπως τα UAVs τύπου), συνεκπαιδεύσεις και διευκολύνσεις χρήσεων των εγκαταστάσεων των ελληνικών Ε.Δ. Κυρίως, πρόσθεσε, μια τέτοια νέα συμφωνία θα ανοίξει τη ροή χρηματοδότησης από τις ΗΠΑ για εγκαταστάσεις και άλλες υποστηρικτικές εργασίες.

Καλές και θεμιτές οι συνεργασίες με τις ΗΠΑ, ή οποιαδήποτε άλλη αναπτυγμένη χώρα της Ευρώπης, μόνο που κάποια στιγμή πρέπει και η Ελλάδα να ζητάει ανταλλάγματα για δικό της όφελος. Κι αυτό που έχει ανάγκη περισσότερο η χώρα μας αυτή τη στιγμή, είναι τα εξής:

1) Αμερικανικές επενδύσεις.

2) Δωρεάν ή έναντι συμβολικού τιμήματος, μεταχειρισμένο στρατιωτικό υλικό.

Η χώρα μας έχει ανάγκη από ανταλλάγματα χειροπιαστά,
που πραγματικά θα προσφέρουν.

Η άποψη του blog είναι πως η χώρα μας πρέπει επιτέλους να πάψει να ζητά πολιτικά ανταλλάγματα, όπως σκληρή στάση κατά της Τουρκίας, διότι πολύ απλά δεν "πετυχαίνουν". Όλα αυτά τα χρόνια, διαπιστώνουμε ιδίοις όμασι, ότι η Τουρκία δεν επηρεάζεται από τέτοιες κριτικές και στάσεις. Ως εκ τούτου, πρέπει να κοιτάξουμε κι εμείς τα του οίκου μας, κι όχι το αν "θα ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα".

Οι ανάγκες των ΕΕΔ είναι γνωστές και δυστυχώς αρκετά μεγάλες. Το Αμερικανικό μεταχειρισμένο στρατιωτικό υλικό, είναι σίγουρο ότι μπορεί να καλύψει ένα μεγάλο μέρος αυτών των αναγκών, με αποτέλεσμα οι ΕΕΔ να επικντρωθούν στην αναδιοργάνωσή της δομής τους, η οποία ας μην ξεχνάμε πως έχει κι αυτή το δικό της κόστος.

Οι ανάγκες των ΕΕΔ είναι γνωστές και δυστυχώς αρκετά μεγάλες, με το Αμερικανικό μεταχειρισμένο στρατιωτικό υλικό να είναι το μόνο που μπορεί να καλύψει ένα μεγάλο μέρος τους,

Στον τομέα των επενδύσεων, υπάρχουν οι κρατικές εταιρείες της Αμυντικής βιομηχανίας (ΕΑΒ, ΕΑΣ, ΕΛΒΟ κλπ), οι οποίες με εξαίρεση ίσως την πρώτη, παραπαίουν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Η εξέταση της εισαγωγής Αμερικανικών εταιρειών κολοσσών ως στρατηγικοί επενδυτές, θα αναβιώσουν τις παραπάνω εταιρείες, και θα τις αποφέρουν και σταθερό έργο, μιας και οι ανάγκες του Αμερικανικού Στρατού είναι τεράστιες.