Όταν ο Τουρκικός Στρατός υιοθετεί "φθηνές λύσεις" που θα έπρεπε να τις υιοθετεί ο Ελληνικός.

Σε ένα παλαιότερο άρθρο μας, είχαμε αναλύσει τη δυνατότητα των Μ-113 να αναβαθμίσουν την θωράκιση τους έναντι ρουκετών RPG, κατά φορητών Α-Τ, αλλά κι έναντι βολίδων 12,7 χιλ. σε όλες τις αποστάσεις. Επίσης, είχαμε παρουσιάσει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα αυτής της "λύσης", καθώς και τα απαιτούμενα υλικά.
Η λύση ήταν η περιμετρική τοποθέτηση γρύλιας (ή ακόμα και γαλβανιζέ σίτας), και στο ενδιάμεσο μεταξύ γρύλιας και οχήματος η τοποθέτηση γαιόσακκων.

Μπορεί σαν λύση να φαντάζει πολύ απλή έως αστεία, αλλά έχει υιοθετηθεί από δεκάδες στρατούς, μέχρι και σήμερα.

Ένας στρατός μεταξύ των οποίων συνεχίζει να εφαρμόζει αυτή τη λύση, είναι δυστυχώς κι ο Τουρκικός Στρατός. Όπως θα δείτε στις παρακάτω φωτογραφίες, αυτή η λύση έχει υιοθετηθεί σε οχήματα AAPC και AIFV τα οποία επιχειρούν στη Συρία.

Κι όλα αυτά γίνονται από έναν Στρατό (Τουρκικό), που εξακολουθεί να διαθέτει περισσότερους υλικούς και οικονομικούς πόρους από τον Ελληνικό.

Όχημα AIFV του Τουρκικού Στρατού κατά τη διάρκεια επιχείρησης στη Συρία, στο πολύ πρόσφατο παρελθόν. Μπορούμε έυκολα να διακρίνουμε τις λεπτομέρειες της θωράκισης, η οποία αποτελείται από χοντρή σίτα σε συνδυασμό με γαιόσακκους.

Ζεύγος AIFV με γρύλια περιμετρικά (πλήν όπισθεν) του οχήματος. Μπορούμε να διακρίνουμε πως στο ενδιάμεσο της γρύλιας και του οχήματος την ύπαρξη διάφορων λικών "κωλυμένων" πάνω στο όχημα.

Μια πιο λεπτομερή φωτογραφία (αν και κακής ποιότητας), ενός AIFV χωρίς την ύπαρξη πλευρικής γρύλιας. Μπορούμε να επιβεβαιώσουμε την ύπαρξη διάφορων υλικών (γαιόσακκους, μεταλλικές πλάκες κοκ), τα οποία είναι κωλυμένα πάνω στο όχημα.